تظاهرات در حمایت از موضع ضد اسرائیلی اردوغان
چند هزار نفر در حمایت از موضع ضد اسرائیلی نخست وزیر ترکیه در استانبول اجتماع کرده اند.
بامداد روز جمعه، 30 ژانویه (11 بهمن)، حدود پنج هزار نفر از طرفداران دولت ترکیه در برابر فرودگاه استانبول اجتماع کردند و از رجب طیب اردوغان، نخست وزیر، که پس از درگیری لفظی در جریان اجلاس مجمع جهانی اقتصاد در داووس، از سوئیس به ترکیه باز می گشت استقبال به عمل آوردند.
تظاهرکنندگان پرچم های ترکیه و فلسطینیان را در دست داشتند و در حمایت از آقای اردوغان و مردم غزه و علیه حملات اسرائیل به این بخش از سرزمین های فلسطینی شعار می دادند و آقای اردوغان را "قهرمان ملی" می خواندند.
نخست وزیر ترکیه که به عنوان یکی از سخنرانان اصلی در جلسه بعد از ظهر پنجشنبه اجلاس داووس شرکت داشت پس از درگیری لفظی با شیمون پرز، رئیس جمهوری اسرائیل که در کنار او نشسته بود، جلسه را به حالت اعتراض ترک گفت.
در جلسه روز پنجشنبه، که جمع کثیری از مقامات و شخصیت های شرکت کننده در اجلاس، از جمله بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل، و والری جارت، مشاور ارشد رئیس جمهوری آمریکا در آن حضور داشتند، آقای اردوغان عملیات نظامی سه هفته ای اسرائیل در غزه را به باد انتقاد گرفت.
آقای اردوغان در اظهارات خود گفت که اسرائیل نوار غزه را در محاصره قرار داده، این منطقه را منزوی ساخته و "به یک زندان فضای باز" تبدیل کرده است و افزود که مردم غزه برای دسترسی به اقلام ابتدایی مورد نیاز خود نیز به کسب مجوز از اسرائیل نیاز دارند.
نخست وزیر ترکیه حملات نظامی اسرائیل در غزه را غیرقابل قبول توصیف کرد و گفت که در جریان این حملات، صدها تن از ساکنان غزه کشته شده اند در حالیکه اسرائیل متحمل تلفات چندانی نشده است.
دفاعیات پرز
آقای اردوغان، که دولتش دارای روابطی نزدیک با اسرائیل بوده و نقش واسطه را در مذاکرات غیر مستقیم بین سوریه و اسرائیل برعهده داشته است ، گفت که در جریان بحران غزه، کوشید دولت اسرائیل را به توقف حملات و حل و فصل مسالمت آمیز این بحران تشویق کند.
نخست وزیر ترکیه افزود که چند روز قبل از آغاز حملات اسرائیل به غزه، با نخست وزیر اسرائیل ملاقات کرد و به اطلاع او رساند که احتمال توافق رهبران سوریه با مذاکرات رو در رو با اسرائیل وجود دارد اما جنگ غزه این امکان را از میان برد و باعث دلسردی او شد.
در جلسه بعد از ظهر پنجشنبه در داووس، که به بحران خاورمیانه اختصاص داشت، شمار دیگری از سخنرانان نیز عملیات اسرائیل در غزه را مورد انتقاد قرار دادند.
بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، از اسرائیل خواست تا موانع موجود در راه ارسال کمک های بشردوستانه برای مردم غزه را بر طرف سازد و عمرو موسی، دبیرکل اتحادیه عرب نیز حملات اسرائیل را مورد انتقاد شدید قرار داد.
در پی سخنان آقای اردوغان، شیمون پرز به دفاع از سیاست اسرائیل در غزه پرداخت و ضمن ابراز تاسف از تلفات غیرنظامی در عملیات اخیر، جنبش حماس را مسئول آغاز این جنگ معرفی کرد و گفت که اسرائیل چاره ای جز بروز واکنش نسبت به موشک پرانی فلسطینیان نداشته است.
آقای پرز گفت که اسرائیل به هیچوجه مردم غزه را با خطر گرسنگی و قحطی مواجه نساخته و در حالیکه رو به نخست وزیر ترکیه داشت، حماس را به موشک پرانی به سوی اسرائیل متهم کرد و افزود "نمی دانم از ما چه انتظاری می رود؟ اگر استانبول هر شب هدف ده موشک یا صد موشک قرار می گرفت، شما چه می کردید؟"
وی گفت که اسرائیل مایل نیست به سوی کسی، به خصوص افراد غیرنظامی، تیراندازی کند و گروه های فلسطینی را متهم کرد که از مدارس و ساختمان های غیرنظامی به عنوان محل پرتاب موشک استفاده می کردند و مردم عادی را به عنوان سپر انسانی به کار می گرفتند.
رئیس جمهوری اسرائیل گفت که ارتش این کشور قبل از حمله به مناطق غیرنظامی در غزه، به حاضران در محل اطلاع می داد تا این نقاط را ترک گویند تا آسیبی به آنان وارد نشود و برای این منظور، حتی از تماس تلفنی استفاده می کرد در حالیکه حماس به حفظ جان غیرنظامیان توجهی نداشت.
حمله لفظی اردوغان
اظهارات شیمون پرز واکنش خشم آلود نخست وزیر ترکیه را در پی آورد که اسرائیل را به کشتار غیرنظامیان متهم ساخت.
آقای اردوغان خطاب به رئیس جمهوری اسرائیل گفت "شما از من مسن تر هستید و صدایی رسا هم دارید" و افزود که احساساتی که در سخنرانی آقای پرز وجود دارد نشانه "ناراحتی وجدان" است.
نخست وزیر ترکیه گفت که دفاعیات شیمون پرز با شواهد تاریخی همخوانی ندارد و افزود که شخصا کشته شدن کودکان فلسطینی و خرسندی دو نخست وزیر سابق اسرائیل را که سوار بر تانک، وارد سرزمین های فلسطینی می شدند به خاطر می آورد.
در حالیکه حملات لفظی آقای اردوغان علیه اسرائیل ادامه داشت، رئیس جلسه با یادآوری اینکه زمان صرف شام فرا رسیده، از وی خواست تا سخنان خود را خاتمه دهد و این درخواست واکنش تند نخست وزیر ترکیه را در پی آورد.
رجب طیب اردوغان گفت که زمانی که برای سخنرانی شیمون پرز در نظر گرفته شده بود دو برابر زمان اختصاص داده به خود او بود و در حالیکه جلسه را ترک می کرد، افزود که دیگر در اجلاس داووس شرکت نخواهد کرد.
نخست وزیر ترکیه پس از خروج از جلسه، به خبرنگاران گفت که در سخنان خود علیه مردم اسرائیل، پرزیدنت پرز و یهودیان سخنی نگفته بلکه اعتراض او متوجه رئیس جلسه بود و افزود "من همواره رهبری بوده ام که آشکارا یهودی ستیزی را جنایتی علیه بشریت دانسته ام و همچنین گفته ام که اسلام ستیزی نیز جنایت علیه بشریت است."
آقای اردوغان پس از بازگشت به ترکیه، در سخنانی در فرودگاه استانبول گفت "وظیفه من حفاظت از شرف ملت ترکیه است" و افزود که قبل از ترک داووس، شیمون پرز در تماس تلفنی با وی، از ماجرای روز پنجشنبه ابراز تاسف کرد.
روز جمعه نیز رئیس جمهوری اسرائیل در واکنش نسبت به گزارش درگیری لفظی روز پنجشنبه، ابراز امیدواری کرد که این واقعه بر روابط دوستانه با ترکیه تاثیری نگذارد.
به گفته ناظران، رفتار تند آقایان پرز و اردوغان در تاریخ اجلاس داووس، که معمولا جلسات آن با شرکت مقامات ارشد و شخصیت های شناخته شده بین المللی در آرامش برگزار می شود، کم سابقه بوده است.

BBC

محمد البرادعی مصاحبه با بی بی سی را لغو کرد
محمد البرادعی، رئیس آژانس بین المللی انرژی اتمی، در اعتراض به تصمیم بی بی سی مبنی بر عدم پخش آگهی سازمان های خیریه برای غزه، دو مصاحبه ای را که قرار بود با بی بی سی داشته باشد لغو کرده است.
ملیسا فلمینگ، سخنگوی رئیس آژانس بین المللی انرژی اتمی گفت محمد البرادعی معتقد است که تصمیم بی بی سی به معنی نقض مقررات رعایت حقوق اساسی انسانی است.
یک سخنگوی بی بی سی در واکنش به لغو مصاحبه های آقای البرادعی گفت شنوندگان و بینندگان برنامه های بی بی سی همچنان علاقمند هستند که سخنان وی را بشنوند.
این سخنگو ابراز امیدواری کرد که رئیس آژانس بین المللی انرژی اتمی در تاریخ دیگری، انجام مصاحبه با بی بی سی را بپذیرد.
کمیته کمک های اضطراری بریتانیا که متشکل از چندین سازمان و گروه خیریه است، خواستار پخش آگهی درخواست کمک به مردم نوار غزه از طریق شبکه های رادیو تلویزیونی این کشور شده بود اما با اینکه پخش درخواست کمک سازمانهای خیریه از شبکه های تجاری و بی بی سی تاکنون بدون مانع انجام گرفت بود، این بار بی بی سی از پخش درخواست سازمانهای خیریه خودداری کرد.
بی بی سی گفته بود که پخش این درخواست مغایر با تعهد این سازمان به حفظ بی طرفی است.
بی بی سی در بیانیه خود گفته بود: "بی بی سی به همراه سایر شبکه های تجاری تصمیم گرفته است که از پخش درخواست کمیته کمکهای اضطراری برای کمک به مردم غزه خودداری کند."
کانال چهار تلویزیون بریتانیا و شبکه "آی تی وی" که پیشتر گفته بودند این آگهی را پخش نمی کنند، در تصمیم خود تجدیدنظر کرده و متعاقبا اعلام کردند که آگهی مربوط به کمک به مردم غزه را پخش خواهند کرد.

bbc

نقض آتش بس و تجاوز مجدد اسرائیل به نوار غزه

هواپیماهای ارتش اسرائیل در عملیاتی تازه به شهر رفح در نوار غزه در حوالی مرز مصر حمله کرده اندبی بی سی : هواپیماهای ارتش اسرائیل در عملیاتی تازه به شهر رفح در نوار غزه در حوالی مرز مصر حمله کرده اند.تلفات جانی حمله جدید اسرائیل که ساعاتی پیش از صحرگاه چهارشنبه (28 ژانویه) انجام شد، یک کشته و یک زخمی اعلام شده است.این در حالیست که جورج میچل، فرستاده ویژه باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا در مذاکرات صلح خاورمیانه، قرار است چهارشنبه به اسرائیل سفر کند.جورج میچل که یک سناتور بازنشسته دموکرات و مادرش لبنانیست، در اولین دیدار خود از منطقه به مصر سفر کرده است.یک روز پیش از ورود او به اسرائیل، اسرائیل از هوا و زمین به جنوب نوار غزه حمله کرد.

تشابه موضع اوباما با بوش در مورد بحران غزه

مصاحبه امی گودمن و خوان گونزالس با نوام چامسكی
برگردان: فریدون گیلانی


پرزیدنت اوباما در دیداری از وزارت امور خارجه ، نخستین نظریه ها و تعبیرهای واقعی خود را در مورد تنش خاورمیانه از زمان حمله اسرائیل به نوار غزه ( بیست و هفتم دسامبر 2008 – م ) ابراز كرد . اوباما بدون اظهار نظر در مورد امنیت فلسطینی ها ، اول نقطه نظرهایش را در مورد امنیت اسرائیلی ها بیان داشت . اوباما حملات راكتی فلسطینی ها به شهرهای جنوبی اسرائیل را محكوم كرد، اما از ارتش اسرائیلی تحت حمایت ایالات متحده كه غزه را با آن جمعیت متراكم به بمب و توپ بست ، حتی انتقاد نكرد . ولی با زیركی و برای فاصله گرفتن با دولت بوش ، ضمنا گفت كه قبول دارد فلسطینی ها رنج می برند و اشاره كرد كه مرزها را باید برای كمك رسانی باز كنند .

در این مورد ، با نوام چامسكی كه در بیش از نیم قرن گذشته استاد زبان شناسی انستیتو تكنولوژی ماساچوست بوده و بیش از صد كتاب نوشته ، گفت و گو می كنیم :

خوان گونزالس : پرزیدنت اوباما نخستین نقطه نظرهای واقعی خود را از زمانی كه به این سمت انتخاب شد ، در مورد بحران غزه ابراز كرد . اوباما در حالی كه كنار هیلری كلینتون وزیرامور خارجه ایستاده بود و دو فرستاده ی كلیدی خود را معرفی می كرد ، در این مورد سخن گفت . رهبر سابق اكثریت در سنا جرج میچل ، كه گفت و گو برای توافق پایدار در ایرلند شمالی را انجام داد ، فرستاده ی او در خاور میانه خواهد بود . و ریچرد هالبروك كه در اواسط سال های 1990 واسطه معامله در بالكان بود ، نقش فرستاده او را در افغانستان و پاكستان ایفا خواهد كرد .
اوباما در بیان نقطه نظرهایش از حمله سه هفته ای به نوار غزه به عنوان اقدامی دفاعی علیه راكت پراكنی های حماس پشتیبانی كرد ، اما ضمنا گفت كه عمیقا نگران شرایط انسانی مردم فلسطین در غزه است . بیست و دو روز حمله برق آسا ، بیش از 1400 كشته به جا گذاشت كه اغلب شان غیر نظامی ، و دست كم یك سوم شان بچه بودند . بیش از 5500 انسان هم زخمی شدند . ( اولا بنا به گفته نماینده سازمان ملل در غزه ، این آمار ها قطعی نیستند و حتی می توانند چند برابر باشند ، دوما زخمی ها فقط می توانند نفس بكشند در واقع مرده اند ، سه دیگر آن كه بنا به آخرین خبرها ، هنوز از زیر آوارها جسد بیرون می كشند و این عمل مدت های مدید ادامه خواهد داشت – م ) در این مدت ، سیزده اسرائیلی كشته شدند كه ده نفرشان سرباز بودند و از آن ده سرباز چهارتن در تبادل آتش میان خودی ها به هلاكت رسیده اند .
آن چه در زیر می آید ، بعضی حرف های اوباما است .

پرزیدنت باراك اوباما :
« بگذارید این مساله را روشن كنم كه آمریكا در مورد امنیت اسرائیل متعهد و ملتزم است . ما همیشه از حق اسرائیل برای دفاع از خود حمایت می كنیم .
چهار سال ، حماس هزاران راكت به سمت شهروندان بی گناه اسرائیلی شلیك كرده است . هیچ دموكراسی ای چنین خطری را در مورد مردمش تحمل نمی كند . جامعه بین المللی وحتی خود مردم فلسطین هم كه منافع شان قربانی ترور شده است ، چنین شرایطی را نباید برتابند .

برای خالص ماندن و واقعی بودن به عنوان یكی از طرف های صلح ، گروه چهار نفره روشن كرد كه حماس باید شرایط صریحی را بپذیرد : حق وجود اسرائیل را به رسمیت بشناسد ، دست از خشونت بردارد ، وبه توافق های گذشته وفادار بماند. از این گذشته ، زمینه ها وخطوط آتش بس با دوام روشن است : حماس باید به موشك پرانی پایان دهد ،‌ اسرائیل عقب كشیدن نیروهایش از غزه را كامل می كند ،‌ ایالات متحده و شركای ما از رژیم در حاشیه مانده ای كه ضد قاچاق اسلحه باشد حمایت خواهند كرد تا حماس نتواند دوباره مسلح شود.

دیروز من با پرزیدنت حسنی مبارك حرف زدم و مراتب قدردانی خود را از تلاش های مصر برای نقشی كه در آتش بس ایفا می كند ، اعلام كردم . ما به این نتیجه رسیدیم كه مصر به رهبری و شركت خود در جهت ساختن زیربنای صلحی پایدارتر و گسترده تر از طریق اقدامی جدی برای پایان دادن به قاچاق اسلحه از طریق مرزهای خود ادامه دهد .

بنابراین ، تا زمانی كه وحشت شلیك راكت به سوی اسرائیلی های بی گناه ادامه دارد ، آینده امید بخشی برای فلسطینی ها وجود نخواهد داشت . من عمیقا از این كه فلسطینی ها و اسرائیلی ها در روزهای اخیر رنج برده اند و نیازهای انسانی در غزه وجود دارد ، متاسفم . قلب های ما برای غیرنظامیان فلسطینی كه به غذای فوری ، آب تمیز و مراقبت های اساسی پزشكی نیاز دارند،‌ و دیر زمانی است كه در فقر به سر می برند، می تپد.

حالا باید دست هامان را به سوی آن هایی كه در جست و جوی صلح تلاش می كنند ، درازتر كنیم . به عنوان مرحله ای از ایجاد آتش بس پایدار ، ‌ مرزهای عبور غزه باید باز شوند تا جریان كمك ها و تجارت ، با نظارت مناسب و مراقبت های بین المللی با شركت مقام های فلسطینی ، ‌به سوی غزه سرازیر شود . اقدامات امدادگرانه باید در دسترس فلسطینی ها كه به آن امید و تكیه دارند ، قرار گیرد. ایالات متحده از كنفرانس اعانه برای جست و جوی كمك های كوتاه مدت انسانی و تلاش های دراز مدت بازسازی اقتصاد فلسطینی ها ،‌ كاملا حمایت می كند . این كمك ها باید از طرف و با راهنمایی مقام های فلسطینی تعیین شوند.

صلح پایدار ،‌ به عاملی فراتر از آتش بس طولانی نیاز دارد ، به همین دلیل است كه من بر وجود دو كشور كه كنار هم با صلح و امنیت زندگی می كنند پافشاری می كنم . سناتور میچل ، این هدف را ، مثل كوشش برای كمك به صلحی گسترده تر میان اسرائیل و جهان عرب كه جایگاه واقعی و به حق اسرائیل در میان ملت ها را به رسمیت بشناسد ،‌ دنبال خواهد كرد.

باید بیفزایم كه ابتكار صلح پایدار میان اعراب و اسرائیل به عناصر سازنده ای نیاز دارد تا بتواند این كوشش ها را به پیش ببرد . اكنون زمان آن فرا رسیده است كه كشورهای عربی دست به اقدامی بزنند تا با تضمین حمایت دولت فلسطین تحت رهبری پرزیدنت محمود عباس و نخست وزیر فیاد ،‌ گام هایی در جهت عادی كردن روابط با اسرائیل بردارند و علیه تند روی كه همه ما را تهدید می كند به پا خیزند . نقش سازنده اردن آموزش نیروهای امنیتی فلسطین و تنظیم روابطش با اسرائیل است تا مدلی برای این اقدامات فراهم آید. در گامی فراتر ، باید این مساله را برای همه كشورهای منطقه روشن كنیم كه حمایت خارجی از سازمان های تروریستی باید متوقف شود.


امی گودمن : پرزیدنت اوباما دیروز در وزارت امور خارجه سخنرانی كرد. یكی از سخنگویان حماس به تلویزیون الجزیره گفت كه موضع اوباما در مورد فلسطین ،‌ نسبت به موضع قبلی نشان دهنده هیچ تغییری نیست . اوساما حمدان گفت‌ ، « من فكر می كنم كه در رابطه با منطقه خاورمیانه ،‌ این سخنان برای پرزیدنت اوباما آغاز خوشایندی نیست . به نظر می رسد كه در چهار سال آینده ، اگر وضع به این منوال پیش برود و در بر این پاشنه بچرخد ، كل ماجرا به راه خطا خواهد رفت. »
بسیار خوب‌ ، برای آگاهی بیشتر، به سراغ نوام چامسكی می رویم .

واكنش شما نسبت به بیانات پرزیدنت اوباما چیست و آیا فكر می كنید این حرف ها نشان دهنده ی تغییرند؟

نوام چامسكی : این تقریبا همان موضع بوش است . او می گوید كه اسرائیل ، مثل هر دموكراسی دیگری ، حق دفاع از خود را دارد . این حرف كاملا درست است ، اما شكافی در دلایلی كه می آورد وجود دارد . اسرائیل حق دارد از خودش دفاع كند . اما ادامه نمی دهد كه حق دارد با استفاده از زور از خود دفاع كند . همان طور كه می دانید ، ممكن است در این مورد توافق داشته باشیم كه ارتش بریتانیا در مورد مستعمرات خود در سال 1776 ، حق داشت از خودش در مقابل ترور ارتش جرج واشینگتن دفاع كند ، كه البته كاملا واقعی بود ، اما این حق بدان معنی نبود كه با استفاده از زور از خود دفاع كند ، برای آن كه انگلیسی ها اصلا حق نداشتند این جا باشند. بنابراین ، بله ، حق داشتند از خود دفاع كنند ، كه راهی هم برای دفاع داشتند . راهش آن بود كه این جا را ترك كنند . همین مثال را می شود در مورد نازی ها زد كه در مقابل ترور میهن پرستان حق داشتند از خود دفاع بكنند . آن ها حق نداشتند با استفاده از زور دست به چنین كاری بزنند . در مورد اسرائیل ، وضع عینا به همین صورت است . اسرائیلی ها حق دارند از خود دفاع كنند و به راحتی هم می توانند چنین كنند . با حداقل خرد و فهم ، می توانستند با قبول پیشنهاد صلح حماس ، و پیش از تجاوز نظامی و اشغال ، كه نمی خواهم وارد جزئیاتش شوم ، آتش بسی را كه پیشنهاد شده بود و اسرائیل آن را نقض كرد ، از حق خود دفاع كنند. اما با خرد و فهم و استدلال گسترده تر كه با وجود مشاورانی كه اوباما دارد می دانید فاقد آن است ، اسرائیل می تواند با دست برداشتن از جنایاتش از خودش دفاع كند . غزه و ساحل غربی ، یك واحدند ، با هم اند ،‌ یك سرزمین اند . اسرائیل ، با حمایت ایالات متحده ، نه تنها در نوار غزه ، بلكه در ساحل غربی هم مدام مرتكب جنایت می شود. اسرائیل ، مدام به طور سیستماتیك ، و با حمایت ایالات متحده ، به قسمت هایی از ساحل غربی هجوم می برد و می خواهد همانگونه كه اریل شارون می گفت ، آن ها را مثل موش به تله بیندازد و از هرگونه تحرك و پیشرفتی بازشان دارد. بسیار خوب ، شما به این جنایات پایان بدهید ، آن وقت خواهید دید كه مقاومت مردم هم متوقف خواهد شد.

حالا اسرائیل با قدرت نمائی نظامی تحت حمایت ایالات متحده موفق شده مقاومت را در مناطق اشغالی متوقف كند كه البته این موفقیت را مدیون آموزش های اردن است كه مورد قدردانی اوباما قرار گرفته است . منظورم آموزش امنیتی فلسطینی ها علیه فلسطینی هاست . تاكید می كنم كه نقش كمك های مالی و نظارت همه جانبه ی ایالات متحده را نباید از یاد برد . بنابراین ، بله ، از عهده ی كار بر آمدند . نیروهای آموزش دیده فلسطینی به وسیله اردنی ها ، و علیه فلسطینی ها ، حتی تظاهرات كرانه ی باختری را ، یعنی حتی تظاهرات را ، آن هم تظاهرات صلح آمیز را كه از مردم جهان می خواست تا از مردم غزه حمایت كنند ، سركوب كردند. ماموران آموزش دیده به وسیله اردن را می گویم . آنان بسیاری از تظاهر كنندگان كرانه ی باختری را دستگیر كردند . این ماموران آموزش دیده به وسیله اردن ، یعنی نیروهائی كه با دشمن همدستی می كنند ، با حمایت ایالات متحده و اسرائیل كوشیده اند بركرانه ی باختری مسلط شوند .

حالا ، این اوباماست كه از زبان اسرائیل سخن می گوید . و هیچ تردیدی وجود ندارد كه همه ی این اقدامات ، در مجموع اساس قوانین انسانی بین المللی را نقض می كند . اسرائیل این واقعیت را می داند . مشاوران خودشان ، مشاوران رسمی خودشان ، از بازگشت به سال 67 سخن می گویند . دادگاه جهانی این عمل را محكوم كرد . بنابراین ، مجموعه ی این مهار گسیختگی ها اعمال جنایتكارانه اند . اما این ها می خواهند كه بدون برخورد با هیچ نفی و اعتراضی اصرار بورزند كه كارشان قانونی است . این است تاكیدهای مورد اعتماد اوباما . رئیس جمهوری جدید هیچ حرفی از جنایات تحت حمایت امریكائی های اسرائیل برزبان نمی راند ، و از پیشرفت امور مربوط به لغو اشغال ، شهرك سازی های غیر قانونی اشغالگرانه و تسلط بر كرانه ی باختری ، حرفی نمی زند . به نظر ایشان ، همه باید زبان در كام كشند و بگذارند ایالات متحده و اسرائیل به كار خود ادامه دهند .

اوباما از گام های سازنده برای صلح ، و بخصوص از قرارداد صلح اعراب سخن می گوید . ایشان می گویند اعراب باید در جهت عادی كردن روابط با اسرائیل گام هائی به پیش بردارند . اما درونمایه ی اصلی پیشنهاد صلح اتحادیه عرب این نبود . پیشنهاد آنان این بود كه دو كشور مستقل پا بگیرند كه ایالات متحده راهش را بست . می خواهم بگویم اوباما از دو كشور مستقل نام برد ، بله ، اما نگفت كجا ، كی و چگونه . به هیچ چیز دیگری هم اشاره نكرد . هیچ اشاره ای به اصل قضیه نكرد . یعنی حرفی از اقدامات جنایتكارانه ی تحت حمایت ایالات متحده در غزه ، كه هر وقت بخواهند حمله می كنند، و از وضع وخامت بار ساحل غربی نزد . اصل و مغز مساله این است .

وقتی به مشاوران اوباما توجه كنید ، بهتر متوجه قضیه می شوید . مثلا دنیس روس كتابی 800 صفحه ای – در همین حدود – نوشته است كه در آن یاسرعرفات را در مورد همه وقایع به باد انتقاد گرفته است . در این كتاب ، به ندرت به مساله « اسكان » پرداخته كه اتفاقا در زمان مسئولیت خود او به عنوان مشاور بیل كلینتون به نقطه ی اوج خود رسیده بود و در آخرین سال دولت او تبدیل به مساله ای جدی شده بود . در مورد این نكته ی آخری ، حتی یك كلمه هم در آن كتاب پیدا نمی كنید.

بنابراین ، نقطه ی اطمینان نكات مورد نظر اوباما این است كه اسرائیل حق دارد به زور و با نیروی نظامی از خود دفاع كند و حتی اگر این گونه دفاع از خود به معنی صلح باشد ، این عرب ها هستند كه باید به عادی سازی روابط شان با اسرائیل بیندیشند ، ولی با احتیاط از كنار سهم اسرائیل در مورد نادیده گرفتن پیشنهاد آنان به اسرائیل رد می شود . این احتیاط ، بدان معنی است كه اسرائیل و ایالات متحده باید بر نظریه عمومی جهان برای ایجاد دو كشور مستقل ، فائق آید . این حلقه مفقوده اوباماست .

خوان گونزالس : نوام چامسكی ، می خواهم از شما در مورد تلفات ستمگرانه آخرین تجاوز نظامی اسرائیل كه جهان را تكان داده است بپرسم . اسرائیلی ها ادعا می كنند كه تلفات غیر نظامیان به خاطر آن بوده كه حماس در میان مردم غیرنظامی مخفی شده بود ، اما شما در یكی از تحلیل های اخیرتان گفته اید تقریبا از آغاز تشكیل اسرائیل به عنوان یك كشور ، سیاست آنان این بوده كه به مردم عادی حمله كنند . توضیحی می دهید ؟

نوام چامسكی : بله ، گفتند حماسی ها در میان مردم عادی مخفی شده بودند . من فقط در آن تحلیل از رئیس ستاد مشترك ارتش اسرائیل نقل قول كردم . این مربوط به سی سال پیش است كه واقعا هیچ تروریستی در اسرائیل وجود نداشت . واقعا وجود نداشت . او می گوید ، « سیاست ما این بوده است كه به غیر نظامیان حمله كنیم . » و دلیلش را هم توضیح می دهد : حمله به روستاها ، شهرها و هر جائی كه مردم عادی باشند . این مساله را « آبا ابان » سیاستمدار معروف اسرائیلی به روشنی توضیح می دهد و می گوید ، « بله ، ما چنین كردیم و دلیل موجهی هم برایش داشتیم . نظریه عاقلانه این بود كه اگر ما به مردم عادی حمله كنیم و آنان را در معرض درد و رنج كافی قرار دهیم، دست از تخاصم با ما برخواهند داشت . » دست از تخاصم برداشتن ، در واقع حسن تعبیر از مقاومت در مقابل پیشرفت های اسرائیل در سرزمین های اشغالی است . به همین دلیل ، این سیاستمدار گفته است ، « ما آنقدر از آن ها می كشیم تا زیر فشار ساكت شوند و بگذارند ما كارمان را بكنیم . »
ملاحظه می كنید كه اوباما امروز از این كلمات استفاده نكرد ، اما معنی حرف های او ، در واقع همین است . دلیل سكوت او در مقابل تجاوز ارضی ، اشغال سرزمین های فلسطینی و حذف هر گونه امكان مقاومت بی معنی برای استقلال ، معنائی جز این ندارد كه مردم ساكت شوند و بگذارند ایالات متحده و اسرائیل كارشان را بكنند . اما آبا ابان كه از او نقل قول كردم ، و رئیس ستاد مشترك ارتش ، می توانستند مثل اوباما گفته باشند ، « قلب من برای غیرنظامیانی كه رنج می برند ، به درد آمده است . اما چه می توان كرد ؟ ما مجبوریم این نظریه معقول را به اجرا در آوریم كه اگر درد و رنج كافی برای مردم ایجاد كنیم ، فریاد برخواهند داشت كه اگر ما زمین ها و منابع طبیعی شان را می گیریم ، كسی به مخالفت برنخیزد . من فقط از آنان نقل قول كرده ام . آن ها این حرف ها را خیلی صریح زده اند . تا دلتان بخواهد از این نمونه ها دارم .

خوان گونزالس : یعنی می خواهید بگوئید این كه اوباما گفته است راه های ورودی غزه را باز كنند و اسرائیل به محاصره غزه پایان دهد ، حرف های بیهوده است ؟

نوام چامسكی : البته این كلمات خیلی قشنگ اند . و اگر چنین كند ، حرف ندارد . اما هیچ علامتی وجود ندارد كه این حرف ها معنی بدهند . در واقع همین امروز صبح زیپی لیونی وزیر امورخارجه اسرائیل به زبان فصیح گفت تا غزه یكی از سربازان اسیراسرائیلی را پس ندهد ، پای آتش بس نخواهند رفت . خوب ، همین بهانه به اسرائیل این امكان را می دهد كه ابتكار عمل را در دست داشته باشد . البته نه در اسیر كردن سربازان ، بلكه با آدم ربائی ، دزدی كشتی ها ، و انتقال آنان به اسرائیل به عنوان گروگان . واقعیت ماجرا این است كه یك روز پیش از اسیر شدن این سرباز اسرائیلی در مرز ، نیروهای اسرائیلی وارد غزه شدند ، دو غیر نظامی فلسطینی را دزدیدند ، آن ها را به اسرائیل بردند و در یكی از زندان های مخفی شان به بند كشیدند . بنا به گزارشی كه من همین امروز صبح از اسرائیل دریافت كردم ، اخبار صبح امروز رادیو مدام تكرار می كند كه آموس گیلاد رابط اسرائیل و مصر تاكید كرده است كه اسرائیل علاقه ای به موافقت نامه آتش بس ندارد و می خواهد موشك پرانی ها را متوقف كنند و گیلاد شالیت هم آزاد شود . فكر می كنم این مطلب را فردا در روزنامه ها بنویسند . بنابراین ، بله ، خیلی زیباست كه بگویند ، « مرزها را باز كنیم ،» اما حرفی از شرایطی كه به آن مردم تحمیل شده است نزنند ، و در واقع نگویند چرا مرزها سال هاست بسته شده اند برای آن كه اسرائیل با حمایت ایالات متحده چنان و چنین خواسته بوده .

امی گودمن : می توانید در مورد چهارم نوامبر كه روز انتخابات بود ، و این كه درست سه روز پیش از ادای سوگند باراك اوباما در بیستم ژانویه 2009 ، اسرائیل آتش بس یك طرفه اعلام كرد توضیحی بدهید ؟

نوام چامسكی : روز انتخابات ، چهارم نوامبر ، اسرائیل در واقع آتش بس را نقض در نقض كرد . هنوز راكت پراكنی حماس شروع نشده بود . راكت پرانی در ماه ژوئن یا ژوئیه شروع شد . روز چهار نوامبر ، یعنی همان روز انتخابات ، به احتمال قوی به این جهت كه همه توجهات معطوف به نقطه دیگری بود ، نیروهای اسرائیلی به غزه هجوم بردند ، ده ها غیر نطامی را كه خودشان می گویند نظامی بودند كشتند و بهانه شان هم این بود كه یك تونل پیدا كرده اند . می دانید كه از نقطه نظر نظامی ، این بهانه پوچ است . اگر تونلی وجود داشت ، اسرائیل می توانست آن را در خاك خودش بزند و ببندد . بنابراین ، كاملا واضح بود كه این تهاجم برای نقض آتش بس صورت گرفت و اطمینان اسرائیلی ها هم این بود كه با كشتن چند شبه نظامی حماس ، جنگ در خواهد گرفت و دست ارتش اسرائیل باز خواهد شد .

در مورد بمبارن ( از 27 دسامبر 2008 )‌هم ، زمانبندی با دقت صورت گرفته بود . در واقع خودشان گفتند كه ماه ها پیش از آخرین تجاوز هولناك نظامی ، همه چیز برنامه ریزی شده بود و هدف ها مشخص بودند . حمله روز شنبه ( 27 دسامبر 2008 ) ، درست پیش از ظهر كه بچه ها از مدرسه می آمدند و مردم در آن شهر متراكم می لولیدند ، شروع شد . در نخستین دقایق ، صدها انسان را كشتند .

این حمله ، با برنامه دقیقی كه از پیش تعیین شده بود ، درست پیش از ادای سوگند باراك اوباما پایان یافت . می شود حدس زد دلیل عمده اش این بود كه اوباما در مورد این شرارت و كشتار هولناك ، كه بخش هولناكی از تاریخ را به ثبت رسانده است و شما توانسته اید فقط لحظه هائی از آن را در فرستنده الجزیره ببینيد، سكوت كرده بود . اوباما به این بهانه كه آمریكا در حال حاضر فقط یك رئیس جمهوری دارد و نمی تواند در آن واحد دو صدا داشته باشد ، اظهار نظری نكرد . بسیار خوب ، در روز ادای سوگند ، این بهانه برطرف شد . حالا دیگر ایالات متحده رئیس جمهوری جدیدی داشت . و اسرائیل نمی خواست با ادامه تجاوز نظامی و آن كشتار وحشیانه ، او را در وضعی قرار دهد كه مجبور به اظهار نظر فوری شود و راهی نداشته باشد جز آن كه از آن شرارت حرف بزند . بنابراین، و احتمالا موقتا ، آن تهاجم هولناك را درست پیش از مراسم ادای سوگند متوقف كردند . بنابراین ، فرصت كافی برای اوباما پیش آمد تا حرف های امروزش را بزند .

اعتراض به بی بی سی برای عدم پخش آگهی کمک به غزه
در برابر یکی از ساختمان های اصلی بی بی سی تجمعی در لندن در اعتراض به خودداری این شبکه از پخش آگهی سازمان های خیریه برای غزه برپا شده است.
تونی بن، سیاستمدار کهنه کار بریتانیایی که در این تجمع اعتراضی شرکت داشته اقدام بی بی سی را محکوم کرده کرده است. آقای بن قرار است در یک تجمع حمایت از فلسطینی ها نیز حضور یابد و گفته شده که او در سخنانش خواهد گفت که این اقدام بی بی سی "خیانت" به تعهداتش است.
کمیته کمک های اضطراری بریتانیا که متشکل از چندین سازمان و گروه خیریه است، خواستار پخش آگهی درخواست کمک به مردم نوار غزه از طریق شبکه های رادیو تلویزیونی این کشور شده اما با اینکه پخش درخواست کمک سازمانهای خیریه از شبکه های تجاری و بی بی سی تاکنون بدون مانع انجام گرفته، اما این بار بی بی سی از پخش درخواست سازمانهای خیریه خودداری کرده است.
دولت بریتانیا از شبکه های تلویزیونی این کشور منجمله بی بی سی خواسته است که در تصمیم خود درمورد عدم پخش آگهی درخواست سازمانهای خیریه برای کمک به مردم غزه تجدید نظر کند.
BBC

نگاھی به نتايج اوليه جنگ غزه

2 بھمن ١٣٨٧

جنگ غزه پس از ٣ ھفته که با جنايتبارترين تجاوز اسرائيل ھمراه بود، بهپايان خود رسيد ، اما اسرائيل نتوانست به پيروزی نظامی و سياسی دست يابد و البته ازابتدای شروع جنگ ھم چنين انتظاری می رفت. اگر چه اسرائيل به طور يک جانبه آتشرا تا ساعاتی پس از « گراد » بس را اعلام کرد اما جنبش مقاومت حماس پرتاب موشک پايان آتش بس اسرائيل ادامه داد تا راه را بر ھرگونه ادعای پيروزی اسرائيل ببنددمصطفی لبادمدير مرکز مطالعات استراتژيکی خاورميانه در مرکز الاھرام .

نوشته و برگردان احمد مزارعی

« الجزيره » سردبير روزنامه الاھرام چاپ قاھره، در مصاحبه با ،« حسنن ال ھيکل »

: مقدمه مترجم چنين می گويد:

“ پس از پيروزی حماس در انتخابات ٢٠٠۶ ، آمريکا ، اروپا ، اسرائيل و ابومازن تصميم گرفتند تا حماس را حذف کنند. دولت آمريکا ژنرال دايتون را با يک ميليارد دلار به اسرائيل فرستاد تا ترتيب کار را بدھد. وی با کمک محمد دھلان ستون پنجمی در غزه برای کودتا برعليه حماس به صورت مخفيانه سازماندھی کرد که توسط حماس کشف و سرکوب شد. در ميان آنان تعدادی از اعضای الفتح نيز ديده می شدند. پس از شکست برنامه کودتا ، دولت اسرائيل تصميم به محاصره و در گرسنگی قرار دادن مردم غزه گرفت تا مگر اھالی غزه را بر عليه حماس بشورانند،که اين بار ھم نتيجه نداد. دولت اسرائيل حماس را در برابر دو راه قرار داد: يا از گرسنگی بميرند، ويا تسليم شوند. حماس مقاومت برگزيد و من آنان را تائيد می کنم.“سرکوب حماس، به منظور به گور سپردن مقاومت مردم فلسطين بر عليه اشغالگران اسرائيلی بود که با شکست فاحشی روبرو شد.

ديويد راس محقق انگليسی روز جمعه ١۶ ژانويه در مصاحبه با راديوکانادا، روايت مشابه ای ھمچون حسنن ال ھيکل داشت و در بخشی از سخنانش چنين « سی بی سی »گفت:“ ھم اکنون نزديک به ۴٠٠ نفر از مخالفان ابومازن و طرفداران حماس که در ميانشان چنددر رام لله بسر می « تشکيلات خودگردان فلسطين » استاد دانشگاھی نيز ديده می شوند، در زندانزير شکنجه و فشار قرار دارند تا از عقايد خود « سی آی ا » برند. اين زندانيان بتوسط مامورانبرگشته و برعليه حماس با دولت ابومازن ھمکاری کنند.“آنچه درغزه و فلسطين گذشت توطئه شومی از طرف آمريکا، اسرائيل و ابومازن برای سرکوبی ونابودی مقاومت مردم فلسطين بود که تا اينجا با شکست روبرو شده است.مقاومت مردم فلسطين نزديک به ۶٠ سال است که ادامه دارد و ربطی به اين يا آن کشور ندارد. اينکه جمھوری اسلامی و يا ديگران می خواھند از اين جنبش بنفع خود بھره برداری کنند ، مبارزه مردم فلسطين را خدشه دار نمی کند. ھم اکنون بنا به آمار سازمان ملل، بيش از ۴ ميليون آواره فلسطينی درکشورھای ديگر زندگی می کنند، ۵٢ درصد زمين ھای غرب رود اردن، بتوسط مھاجران يھودیاروپای شرقی و غربی مصادره و در آن شھرک ساخته شده است. يک ميليون و ۴٠٠ ھزار اصلهدرخت زيتون و مرکبات برای ساختن اين شھرک ھا ريشه کن شده است. مبارزه امروز مردم فلسطين و در راس آنان حماس را در مرحله فعلی بايد از اين منظر نگريست و نه اينکه حماس سازمانی اسلامی و بنيادگراست. صرف داشتن اعتقادات اسلامی، آنھم برای ملت فلسطين، دليلی بر نفیمبارزات ضد استعماری و ضد اشغالگری و آزاديخواھانه آنان نمی شود. چند روز قبل از شروع جنگ غزه، خالد مشعل در مصاحبه ای با آلن گرش، معاون سردبير لوموند ديپلماتيک اظھار داشت:“ما حاضريم موجوديت اسرائيل را در چارچوب مرزھای ١٩۶٧ به رسميت بشناسيم.“ شرکت حماس در مصالحه دولت وحدت ملی و ھمکاری با ابومازن، به معنی اين بود که آنان با شناسايی اسرائيل درمرزھای ١٩۶٧ مشکلی ندارند. اما اسرائيل و آمريکا، بدنبال صلح نيستند و نمی خواھند زمين ھای اشغالی بعد از سال ١٩۶٧ را تخليه کنند و بنا به نوشته سايت حقوق بشر اسرائيل، “ دولت اسرائيل درھمه دوره ھايی که با فلسطينی ھا مذاکرات “ صلح“ به پيش می برده حتی برای يکروز ھم از اشغال زمين ھای تازه، و ساختن شھرک دست برنداشته است و اين روند اکنون نيز ادامه دارد.

مصطفی لباد

برگردان احمد مزارعی

نگاھی به نتايج اوليه جنگ غزه

کارفون کلاوزويچ شکست اسرائيل را بشارت دادجنگ غزه پس از ٣ ھفته که با جنايتبارترين تجاوز اسرائيل ھمراه بود، به پايان خود رسيد ، امااسرائيل نتوانست به پيروزی نظامی و سياسی دست يابد و البته از ابتدای شروع جنگ ھم چنينانتظاری می رفت. اگر چه اسرائيل به طور يک جانبه آتش بس را اعلام کرد اما جنبش مقاومترا تا ساعاتی پس از پايان آتش بس اسرائيل ادامه داد تا راه را بر « گراد » حماس پرتاب موشکھرگونه ادعای پيروزی اسرائيل ببندد. حماس با اين عمل خود اجازه نداد اسرائيل بر اجساد مردمفلسطين بايستد و فرياد پيروزی سر دھد. توپخانه اسرائيل ، ھواپيماھا و ناوھای جنگی اين کشورساکت شدند. آبھا از آسياب افتاد تا منظره تازه ای از اوضاع سياسی خاورميانه را رقم زند که تا حدبسيار زيادی با زمان قبل از جنگ فرق دارد. ھم اکنون معادلات و توازنات منطقه خاورميانه بھم خورده ، برنامه ريزی ھای سياسی سابق درھم ريخته و مخلوط شده و خاورميانه در برابر واقعيات تازه ای قرار دارد که از ميدان عمليات جنگ غزه فراتر می رود. تشکيلات گسترده مھندسی ارتش اسرائيل که با انواع ھواپيماھا ، ھليکوپترھا، و امکانات تکنولوژيکی گسترده ای برخوردار است نتوانست بر محدوديت اصلی ارتش اسرائيل غلبه کند، زيرا اين ارتش و اين دستگاه کشتار ھيبت خودرا برای دومين بار بعد از جنگ با حزب لله از دست داد. حماس در اين جنگ نشان داد که مانندسابق به بيانيه ھای پر طمطراق بسنده نکرده بلکه تفوقی عظيم در بصيرت سياسی و تا حد بسيارزيادی در اداره کردن جنگ دارد. حماس نشان داد که تا حد زيادی به شرايط محيط و اھداف اسرائيل در اين جنگ تسلط دارد، در اين جنگ حماس پيروزی ھايی بدست آورد که حتی برای مخالفين سياسی و ايدئولوژيک خود به سختی قابل باور بود. حماس از جنگی که المرت و حزبش در غزه برايش رقم زده بودند، پيروز بيرون آمد. برجسته ترين پيروزی حماس در اين بود که توانست برای« بئرسبع » خود را عليرغم ناچيز بودن قدرت تخريب آن، تا منطقه « گراد » اولين بار، موشک ھاینيز برساند. ارتش اسرائيل عليرغم تشکيلات گسترده و جبارش و به مدت « عسقلان » و « اشدود » ،٣ ھفته شديدترين بمباران ھا نتوانست عمليات خود را به پيروزی سياسی تبديل کند و به سياستواضحی دست يابد. بطوريکه استراتژيست ھا و متفکران ارتش اسرائيل دوباره به ادبياتی از قبيل دستگيری و تجربه از جنگ غزه بازگشته اند.استراتژيست معروف آلمانی در فرھنگ لغات معروف خود که يکی از مھمترين کتابھای « کلاوزويچ »علم استراتژی می باشد، چنين می گويد:“ پيروزی تاکتيکی، اگر نتواند تبديل به پيروزی استراتژيکشود، ضرورتا يک پيروزی مقطعی می باشد.“ با اين حساب بمباران ھای اسرائيل و تخريب خانه ھایمردم بر سرشان به معنی آن نيست که اين ارتش موفق شده باشد بنيان ھای فکری و تشکيلاتی حماسرا منھدم کرده باشد، بلکه وجود نيروھای حماس در سراسر منطقه غزه و اداره کردن شھرتوسط آنان نشاندھنده اينست که اسرائيل از نظر سياسی به پيروزی دست نيافته و تنھا موفق به تخريب خانه ھا وکشتار مردم بدون دفاع شده است.در اينجا پيروزی با حماس است که عليرغم قدرت تخريبی ارتش اسرائيل توانست اسلحه و تشکيلات خود را حفظ نمايد. بازمی گرديم به نظريه کلاوزويچ و رھنمودھايش. وی در بخشی ديگر از کتابخود چنين می نويسد:“ نابود کردن نيروھای نظامی دشمن مسئله اصلی در ھر جنگی است .“ و اينکار يست که ارتش اسرائيل در آن موفقيت بدست نياورد تا بقدرت اسلحه حماس ضربه وارد آورد وھمين موجب تحکيم قدرت سياسی حماس در منطقه غزه شد. اسرائيل نتوانست سرباز اسير اسرائيلی رارھا کند و نتوانست ميان مردم غزه و حماس شکاف بياندازد. بر عکس از نظر سياسی در سراسرجھان تظاھرات و پشتيبانی ھای عظيمی در حمايت از مقاومت مردم فلسطين و در راس آن حماس انجام گرفت. شکست اسرائيل تنھا در اين زمينه ھم نبود، بلکه مصوبه شماره ١٨۶٠ نيز که در سازمانملل متحد به تصويب رسيد و در آن درخواست آتش بس ميان اسرائيل و حماس شد، اين معنا ومفھموم را ميرساند که سازمان حماس مسئول و حاکم غزه می باشد و اين اعتراف از طرف سازمانملل در حقيقت اعتباری برای سازمان حماس و برسميت شناختن آنست.کلاوزويچ در بخش ديگری از کتابش چنين می آورد:“ جنگ ادامه سياست از راھھای ديگر است.“اسرائيل به ھدف ديگر خود که متوقف کردن پرتاب موشک بدرون شھرھای خود بود موفق نشد و اينادامه شکست سياست گذشته اسرائيل در جنگ ٢٠٠۶ با حزب لله بود که نه اسيران را توانست آزادکند و نه از پرتاب موشک حزب لله جلوگيری نمايد.اين درست است که حماس سلاح ھای ضد ھوايی و ساير اسلحه ھای سنگين را ندارد و بدون شک اسرائيل از اين نظر برتری دارد، اما اين قدرت نظامی اسرائيل در مقابل جنگ ھای چريکی غيردولتی کاربرد ندارد. ارتش ھای چريکی به مانند ارتش ھای کلاسيک کشورھای غربی نيستند که بتوانبا استفاده از فلان نوع تاکتيک به سادگی آنان را به شکست کشانيد. اسرائيل با کسانی می جنگد کهدارای اسلحه ھای سبک و متوسط می باشند، و اين نيروھا به لحاظ ايدئولوژيک و اعتقاد به آزادی سرزمين خود بسيار قدرتمند می باشند. ھمين مسئله است که باعث شکست اسرائيلی ھا در جنگھای سالھای اخير خود در خاورميانه شده است.دوباره به کلاوزويچ بازمی گرديم:“ غرض سياسی از جنگ کسب اھداف سياسی است . جنگ ھموسيله ای نيست مگر برای رسيدن به اھداف سياسی، اما اين وسيله را نمی توان از غرض جدا کرد“با انطباق دادن اين نظريه بر جنگ غزه اين نتيجه بدست می آيد که اسرائيل از نظر سياسی شکستخورده است .نمی توان معادلات و توازنات منطقه ای را با تصميم يکجانبه در مورد آتش بس خلاصه کرد. کسانيکه در اين جنگ سود و زيان برده اند، بر اساس معادلات و توازناتی که عملا اتفاق افتاده ارزيابی میشوند. با اين حساب به وضوح می توان ديد که جلوگيری از نفوذ منطقه ای ايران که ھدف اصلیاسرائيل بود نه تنھا تضعيف نشده ، بلکه بسيار قويتر شده است، اين جنگ باعث حضور بيشتر ايراندر منطقه گرديد.ماحصل آنکه سازمان حماس از اين جنگ پيروز بيرون آمده است و با اين حساب ايران که حامی حماس بوده است نيز نفوذش در منطقه تقويت شده است. ھمچنان که شاھد بوديم در جنگ ٢٠٠۶ مياناسرائيل و حزب لله ھم نفوذ ايران در منطقه بيشتر گرديد . اکنون ما عليرغم ھمه کوشش ھای منطقهای و جھانی، در برابر خود مسئله فلسطين را داريم که ھمچنان لاينحل باقی مانده است، و ايران ھمکه يکی از پشتيبانان جنبش رھايبخش فلسطين است، با روندی که در بالا گفته شد، اھميت بيشتری درمنطقه پيدا کرده است.کارل مارکس، فيلسوف آلمانی می گويد:“ تضادھای اصلی بر تضادھای ثانوی پيشی می گيرند.“بنابراين بنظر می رسد که ما می بايستی تحليل ھای خود را بر اساس تضادھای اصلی گذارده و ازآنجا حرکت نمائيم. نگرش به ظاھر قضايا بايد در درجه دوم قرار گيرد. در اين صورت است که مابه نتيجه خواھيم رسيد . اگر درست به عمق مسئله بيانديشيم مفاد آن چنين خواھد بود که تضاد اصلیدر منطقه ، تضاد ميان اعراب واسرائيل است، اما تضاد ميان اعراب و ايران جنبه ثانوی دارد.

آمار جنگ تجاوز کارانه و فاشیستی صهیونیستها به غزه

جنگ تجاوز کارانه 22 روزه در غزه بیش از 1300 نفر کشته و بیش از 5300 تن زخمی شدند که یک سوم آنها را زنان وکودکان شامل می شوند .سازمان ملی آمار فلسطین خسارت های اولیه به تاسیسات شهری و اقتصادی غزه را دو میلیارد دلار تخمین زده است .5000 خانه در این حملات به تلی از خاک تبدیل شد و 16000 خانه هم خسارت جدی دید . 100000فلسطینی بی خانمان شدند و به16 بیمارستان و درمانگاه و 23 مسجد و 60 مدرسه خسارت جدی وارد شد.

شبکه فعالین ضد جنگ در سوئد

توده ها شکست ناپذیرند
ا. م. شیزلی
رژیم نژاد پرست آمریکائی اسرائیل، پس از ٢٢ روز بمباران ممتد نوار غزّه، کشتار کودکان، زنان و پیر مردان و جوانان فلسطین، امروز، ۱٨ ژانویه سال ٢۰۰٩، بطور یکجانبه، اعلام آتش بس کرد. این آتش بس، که یک روز پس از دیدار دو بانوی جنگ امپریالیسم و عقد قرار داد امنیتی فی مابین دو خواهر اعلام شد، نشان می دهد، امپریالیسم با تمام توان نظامی خود، با استفاده از آخرین دستاوردهای تسلیحاتی خود، علیرغم ارتکاب وحشیانه ترین جنایتها، نمی تواند بر توده مردم، حتی مردم گرسنه محصور در زندان، پیروز شود.
آمریکا و اسرائیل در طول ٢٢ روز بمباران بلاانقطاع غزّه، که بی اعتنائی خود را به مجامع جهانی نشان دادند، در مقابل قدرت لایزال میلیونها مردم جهان به زانو درآمدند و بدون هیچ پیش شرطی، تسلیم شدند.
آمریکا و اسرائیل که با هدف از میان برداشتن حماس و به بهانه موشک اندازی حماس به خاک اسرائیل به کشتار مردم غزّه دست زدند، توانستند فقط یک فرمانده نظامی حماس و یک وزیر از کابینه آن را بکشند و در نتیجه نهائی، دست از پا درارتر، با بجای گذاشتن ویرانیهای عظیم و با یک نسل کشی تازه، پرونده جنایتهای بی حد و حساب خود را سنگین تر و سیاه تر ساختند. فراموش نکرده ایم که همین سناریو در ماه ژوئن سال ٢۰۰٦نیز بمنظور«حذف حزب الله»، بنمایش گذاشته شد ولی، حاصل آن، چیزی جز شکست خفت بار جنگ افروزان بی حیا و تقویت نیروهای مقاومت لبنان، کشتار مردم بیگناه و ویرانیهای سنگین این کشور نبود.
سنت کشتار و حذف مخالفان، دشمن تراشی و شبح سازی در محافل حاکم آمریکا و اسرائیل، یک سنت دیرینه و پا برجاست. آنها هیچ درسی از تاریخ نیاموخته اند و نشان داده اند که توان چنین آموزشی را هم ندارند. تکیه بر تسلیحات نظامی یگانه منطقی است که می شناسند. علت وجودی آنها نیز همین است و لاغیر. این محافل، به هیچ زبانی جز زبان زور نمی توانند سخن بگویند. این مهمترین مشخصه آنهاست که در هیچ زمانی و تحت هیچ شرایطی نباید آنرا از نظر دور داشت.
حمله هولناک آمریکا و اسرائیل به غزّه، با تمام مصایب و فجایع خود، چهره بغایت زشت و کریه «دمکراسی» و «حقوق بشر» امپریالیسم غرب را، جبهه دوستان و دشمنان مردم را هر چه بیشتر آشکار ساخت. فاجعه غزّه، سند محکمی است بر همدستی دولتهای اروپائی و دولتهای مصر، عربستان سعودی و محمود عباس در این جنایت و بربریت کم نظیر.
در جریان وقوع فاجعه غزّه، گروهی از نمایندگان مجلس ایران و "بسیج ٢۰ میلیونی"، تحریم کالاهای شرکتهای اسرائیلی را خواستار شدند. بدین ترتیب، ادعاهای ضد امپریالیستی و ضد صهیونیستی دروغین رژیم جمهوری اسلامی ایران نیز افشاء گردید. دولتهای بولیوی، ونزوئلا، موریتانی و قطر، روابط دیپلوماتیک خود را با اسرئیل قطع کردند. رجب طیب اردوغان، نخست وزیر ترکیه، اخراج اسرائیل از سازمان متحد را خواستار شد و سوریه در اجلاس دوحه، ادامه هر گونه مذاکره صلح با رژیم اسرائیل را بی ثمر دانست.
شکست تروریسم آمریکا و اسرائیل در غزّه، پیروزی شکوهمند میلیونها میلیون مردم و احزاب وسازمانهای صلح طلب، آزادیخواه و نوع دوست جهان، پیروزی قاطع دولتهای بولیوی، ونزوئلا، موریتانی و قطر و بالاخره پیروزی دیپلوماسی عاقلانه ترکیه و سوریه بود.
این پیروزی بزرگ پایدار باد و بر همگان مبارک!
۱٨ ⁄۱ ⁄٢۰۰٩

اسرائیل در غزه آتش بس اعلام کرد

نبردهای شدید در روز شنبه نیز ادامه داشت
اسرائیل سه هفته پس از دست زدن به عملیاتی همه جانبه علیه حماس در نوار غزه، آتش بسی یکجانبه اعلام کرده است.
اهود اولمرت نخست اسرائیل گفت که اسرائیل به اهداف خود در این عملیات رسیده و حماس - که از غزه به سوی اسرائیل راکت پرتاب می کند - شکست خورده است.
اما وی گفت که نیروهای اسرائیلی فعلا در نوار غزه باقی خواهند ماند.
تنها چند ساعت پس از انتشار اظهارات او گزارش هایی از شلیک راکت های فلسطینی به سمت مناطق اسرائیلی نشین منتشر شده است.
پنج راکت به نقاطی در نزدیکی شهر مرزی اسدروت اصابت کرده و بر اساس اخبار در مقطعی کوتاه میان نیروهای اسرائیلی و فلسطینی تبادل آتش صورت گرفته است.
حماس گفت که حتی حضور یک سرباز اسرائیلی در غزه را تحمل نخواهد کرد.
در اثر خشونت هایی که از روز 27 دسامبر آغاز شد تقریبا 1200 فلسطینی کشته شده اند. آمار تلفات اسرائیلی ها 13 نفر است.
آمریکا از آتش بس - که از دوازده شب به وقت گرینویچ شروع شد - استقبال کرده و گفته است که انتظار دارد "کلیه طرف ها فورا به حملات و اعمال خصمانه پایان دهند."
بان کی مون دبیر کل سازمان ملل ابراز آسودگی کرده و گفته است که آتش بس باید "نخستین گامی باشد که به عقب نشینی کامل نیروهای اسرائیلی از غزه منجر می شود."
'تحقق اهداف'
آقای اولمرت خبر آتش بس را در پی نشست اعضای کابینه که ساعات دیر وقت شنبه شب انجام شد در یک نطق تلویزیونی اعلام کرد.
وی گفت که "اهداف مورد نظر اسرائیل و حتی هدف هایی فراتر از آن محقق شده است."
وی گفت که حماس، چه از نظر نظامی و چه ساختارهای زیربنایی، در عملیات اسرائیل به شدت آسیب دیده است و اینکه مراکز راکت سازی و ده ها تونل قاچاق از مصر به غزه نابود شده است.
اما وی افزود که موفقیت آتش بس به حماس بستگی خواهد داشت.
نخست وزیر اسرائیل گفت که نیروهای این کشور فعلا در غزه می مانند و اگر حماس آتش نگشاید، ارتش "خروج از غزه را در زمانی که به نفع ماست مد نظر قرار خواهد داد."
رهبر اسرائیل افزود که اگر پرتاب راکت به اسرائیل ادامه یابد، اسرائیل با شدت به آن پاسخ خواهد داد.
فوزی برهام از سخنگویان حماس این حرکت را محکوم کرد. وی گفت حماس نمی تواند "حضور حتی یک سرباز در غزه را بپذیرد."

با ادامه حملات اسرائیل به غزه، آمار تلفات فلسطینیان رو به افزایش است
وی گفت که اسرائیل باید به طور کامل عقب نشینی کند، به انسداد اقتصادی غزه پایان دهد و گذرگاه های مرزی را بگشاید.

BBC

رازهای تونل های زیر زمینی غزه
۲۷ دی ۱۳۸۷

روزنامه لوفیگارو نوشت: موفقیت عملیات سه مرحله ای اسرائیل به غزه زمانی با تردید جدی روبرو شد که کارشناسان نظامی اسرائیل دریافتند که مبارزان سلحشور حماس یک برگ برنده بزرگ دارند؛ «شبکه تونل های زیر زمینی»
به گزارش الف، روزنامه فرانسوی لوفیگارو در گزارشی به قلم “ژرژ مالبرونو” با اشاره به شبکه پیچیده تونل های زیرزمینی که رزمندگان حماس برای ضربه زدن به نظامیان اسرائیلی از آن استفاده می کنند، نوشت: بیش از ۱۰۰۰ تونل زیرزمینی به نیروهای حماس این امکان را می دهد که همه جا حضور داشته باشند بدون آنکه دیده شوند.
این گزارش با تشریح پیشینه احداث این تونلها، می افزاید: مدت زیادی بود که این تونل‌ها وجود داشت، اما کسی آنها را ندیده بود، تا زمان انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۰ که مالکیت آنها تحت نظارت مسئولان سازمان های امنیتی تشکیلات خودگردان فلسطینی قرار گرفت.
تا پیش از این، این تونل ها برای حمل برخی اقلام از قبیل شیر، پوشاک، قطعات یدکی خودرو و دارو مورد استفاده قرار می گرفت اما از زمانی که حماس در سال ۲۰۰۵ کنترل غزه را در دست گرفت، کارایی این گذرگاه های زیر زمینی نیز تغییر کرد.
در این دوره، مبارزان فلسطینی از این راهروهای زیرزمینی برای تامین سلاح استفاده کردند. ارتش اسرائیل نیز مبارزه علیه حفر این تونل ها در پیش گرفت.
عقب نشینی اسرائیل از نوار غزه در تابستان ۲۰۰۵ و قدرت گرفتن حماس در ژوئن ۲۰۰۷ موجب تقویت عبور سلاح، از قطعات راکت گرفته تا موشک های ضد هوایی و چندین تن تی ان تی و سایر مواد انفجاری برای پرتاب موشک های حماس به جنوب اسرائیل شد.
محمد یکی از ساکنان رفح می گوید: تا زمان عقب نشینی اسرائیل حفاری تونل تنها شبها صورت می گرفت چون روزها مردم از گشت زنی ارتش اسرائیل در هراس بودند.
حفاری تونل به اصلی ترین فعالیت اقتصادی رفح تبدیل شده و شبکه ای برای توزیع تحت نظارت حماس با قوانین نرخ و حتی واژگان خاص خود شکل گرفت.
گروه حفاری برای حفر هر متر تونل بطور متوسط ۱۰۰دلار دریافت می کردند. شمار ورودی های تونل های حفاری شده در خاک مصر به حدود ۸۵۰ و در رفح در طول چهارده کیلومتر به ۱۲۵۰ مورد می رسد.
محمد با اشاره به پیچیدگی فزاینده کار در این تونل ها می گوید: در حقیقت تونل ها به دو شاخه تقسیم می شوند؛ در مصر ورودی تونل ها می تواند در مغازه ها باز شود یا در مزارع زیتون یا باغ بادام.
یک نظامی فرانسوی در خاطرات خود در بازدید از صحرای سینا می گوید: از کف یک خانه احساس بوی خنک کردم، سوال کردم این بو از کجا می آید و به من پاسخ دادند معلوم است که این بو مربوط به یک تونل است. با کنار زدن کف پوش، تونلی را دیدم که عمق بسیاری داشت. برای فرو رفتن در این تونل ها از چرخ و طناب الکتریکی استفاده می شود. برخی تونل ها مجهز به تلفن داخلی برای برقراری ارتباط با سطح زمین اند.
برای پرهیز از دستگاههای شناسایی برخی از آنها تا عمق ۳۰ متری زمین پیش می روند، اما برعکس قطر آنها تنها به اندازه یک انسان با در نظر گرفتن دست و پای اوست. ارتفاع برخی از تونل های به اصطلاح لوکس که از چوب پوشیده شده است، به ۱۷۰سانتیمتر می رسد.
یک نظامی فرانسوی می گوید: طول راهروهای زیر زمینی در درون مناطق شهری تا ۸۰۰ متر می رسد.
از سال ۲۰۰۷ حماس کنترل تونل ها را در دست گرفت، ضمن اینکه به برخی مجریان اجازه داد، در ازای پرداخت مالیات سالانه ۱۰هزار دلار به حفر تونل بپردازند.
از سوی دیگر سایر گروههای فلسطینی فعال ضداسرائیلی ضمن معافیت از پرداخت مالیات اجازه یافتند تونل حفر کنند. البته حماس بر عملکرد آنها و تامین سلاح از این طریق نظارت می کند و اگر کارگری بر اثر ریزش آوار کشته شود، حماس از مالک تونل می خواهد معادل ۲۰هزار یورو به خانواده قربانی پرداخت کند.
یکی از ساکنان رفح می گوید پلیس های مصری بلافاصله پس از هشیاری از حمله قریب الوقوع اسرائیل به تونل ها، ما را از این مسئله مطلع کردند.
تابستان گذشته پس از بازدید یک هیئت پارلمانی آمریکایی، قاهره پذیرفت ورودی دوازده تونل را مسدود کند.
محمد می گوید: تونل هایی که مسدود شدند قدیمی و از رده خارج شده بودند و این کار تنها برای خشنودی امریکایی ها صورت گرفت، با این حال و به رغم صدها بمب اسرائیلی که از ۱۷ روز بر رفح فرو ریخته شده است، بسیاری از تونل ها همچنان عملیاتی اند.
در روزهای گذشته دو گروه از پزشکان عرب بطور مخفیآنه از این راههای زیرزمینی عبور کردند.
از دیدگاه حماس این راههای زیر زمینی برای نجات یافتن در برابر محاصره غزه و رویارویی نظامی با ارتش اسرائیل ضروری است.
کارشناسان نظامی اسرائیل، در اثنای تهاجم اخیر به غزه تازه متوجه شدند که این شبکه پیچیده راهروهای زیر زمینی، چه برگ برنده بزرگی در دست رزمنگان بی باک حماس است.
یک نظامی بلند پایه اسرائیلی در توصیف این برگ برنده حماس گفته است: تونل های زیر زمینی که مبارزان حماس از آن استفاده می کنند، به آنها این امکان را می‌دهد که در همه جای صحنه نبرد حضور داشته باشند، بدون آنکه دیده شوند.
الف

از سایت دنیای ما

محکوميت جنايات اسراييل توسط مجمع عمومى سازمان‌‏ملل:

مجمع عمومى سازمان ملل جمعه شب و پس از دو روز بحث‌‏هاى فشرده در جلسه اضطراري، با تصويب قطعنامه‌‏اى حملات رژيم‌‏صهيونيستى در غزه را محكوم كرد. به گزارش بي‌‏بي‌‏سي، اين قطعنامه هر چند كه ضمانت اجرايى ندارد اما اعتراضى به وقت‌‏كشى شوراى امنيت و به‌‏ويژه آمريكا درمورد غزه است. نماينده اتحاديه اروپا براى راى به اين قطعنامه 30دقيقه وقت براى مشورت خواست كه در پايان اين زمان نيز بار ديگر نماينده اروپا خواهان وقت اضافه شد. ,ميگوئل دسكوتو بروكن,، رئيس مجمع عمومى سازمان ملل در واكنش به عملكرد نماينده اتحاديه اروپا گفت كه مردم هر ثانيه در غزه مي‌‏ميرند و نمي‌‏دانم اينها راجع به چه مي‌‏خواهند بحث كنند و اين چه دنيايى است كه ما در آن زندگى مي‌‏كنيم. از ابتداى حملات رژيم‌‏صهيونيستى به نوارغزه تاكنون يك‌‏هزار و 140 تن از مردم بي‌‏دفاع غزه جانباخته ‌‏اند. به گفته مقام‌‏هاى رسمى اكثر شهداى اين حملات را زنان و كودكان تشكيل مي‌‏دهند. اسرائيل و آمريكا تاكنون به‌‏رغم فشارهاى بين‌‏المللى حاضر به پذيرش آتش‌‏‌‏بس نشده‌‏اند و واشنگتن حتى به قطعنامه شوراى امنيت سازمان ملل متحد راى ممتنع داد.

22دی.تصوير: کارتون های اينديپندنت و کشتار در غزه

روشنگری.در کنارتصاوير فجيع از کشتار در غزه، انبوهی از مقالات، اشعار و کارتون ها نيز منتشر ميشود که در آنها نويسندگان و هنرمندان هريک به شيوه خود به اين جنايات اعتراض کرده و آن را محکوم ميکنند. اينجا چند کارتن از نشريه اينديپندنت را ملاحظه می کنيد. آخرين تصوير مربوط به کفش است که کارتونيست نام آن را , Awe and Sock , گذاشت است، به اقتباس از نام عمليات حمله به عراق يعنی , Shock and awe, که اولی وحشتی است حاصل از ضربه اخلاقی ناشی از پرتاب کفش هايی کهنه و دومی يعنی نام عمليات عراق به وحشت حاصل از حمله ای ناگهانی و فراگير اشاره دارد و به عملياتی از نوع حمله به يوگسلاوي، بغداد و حمله اخير اسرائيل به غزه اطلاق ميشود که بااستفاده از بمباران های وسيع و نابودی يکجای زيرساخت ها اعم از نظامی و غيرنظامی که معمولا کشتاروسيع شهروندان غيرنظامی را به همراه دارد، امکان پيروزی فوری نيروی مهاجم و شکست آنی نيروی تحت تهاجم را فراهم می آورد.

اسرائیل مرکز امدادرسانی سازمان ملل در غزه را هدف قرار داد
دبیرکل سازمان ملل گلوله باران یک ساختمان آژانس امدادرسانی این سازمان در غزه را محکوم کرده است.
روز پنجشنبه، 15 ژانویه (26 دی)، منابع سازمان ملل متحد در غزه اعلام داشتند که پنج گلوله به محوطه دفاتر آژانس امدادرسانی سازمان ملل در شهر غزه برخورد کرده و در نتیجه انفجار آنها، سه نفر زخمی شده اند.
از آنجا که مقادیری سوخت در محوطه مجتمع آژانس امدادسانی در غزه نگهداری می شود، اصابت گلوله باعث بروز آتش سوزی در این محل شده است.
سخنگوی این آژانس گفته است که اهالی محلی از مجتمع متعلق به این نهاد در غزه به عنوان پناهگاهی در برابر حملات ارتش اسرائیل استفاده می کنند.
آژانس امدادرسانی سازمان ملل پس از یک وقفه کوتاه در هفته گذشته، عملیات توزیع مواد اساسی بین دهها هزار تن از اهالی نوار غزه را از سر گرفت.
بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد که برای مذاکره پیرامون توقف عملیات نظامی در غزه به اسرائیل سفر کرده است، نسبت به شلیک نیروهای اسرائیلی به سوی مرکز آژانس امدادرسانی سازمان در غزه ابراز خشم کرد.

BBC

با پشتیبانی از حقوق مردم فلسطین،
سیاست اسرائیل دائر بر جنگ و کشتار را محکوم می کنیم

اکنون 14 روز است که اسرائیل جنگی را برای امحاء و نابودی مردم فلسطین در غزه آغاز کرده، جنگی که تا کنون بیش از 750 کشته و سه هزار زخمی برجا گذاشته است.
این ارقام، ابعاد واقعی این فاجعۀ خونبار را به درستی آشکار نمی‌کند. در واقع، در برابر چشمان ما، "هالوکاست" دیگری است که سازمان داده می‌شود و از ما هم می‌خواهند آن را به عنوان رویاروئی تمدن با تروریسم فلسطینی - اسلامی بپذیریم!
جنگ یکطرفۀ غزه تداوم منطقی سیاست "آپارتاید" و نژاد پرستی عریان اسرائیل است که نابودی "قوم کهتر" را هدف گرفته است و درین راه هیچ مرز و حدی را نمی‌شناسد. جنگ اسرائیل، جنگ عام با مردمانی در محاصره و بی سلاح و پناه است. جنگ اسرائیل تجسم عینی یک جنایت جنگی است، جنایتی علیه بشریت.
جنایتی که همچون همواره از بیعملی و خاموشی، اگر نه همدلی و جانبداری قدرتهای بزرگ جهانی و دولتهای منطقه برخوردار مانده است. و این چنین است که اسرائیل، با برخورداری از معافیت از هرگونه کیفر و مجازات "جامعه جهانی"، همواره و همچنان تنها هدف خود، "پاک کردن صفحۀ هستی از وجود فلسطینینان" را دنبال می‌کند. همۀ این قرائن نشان می‌دهد که اسرائیل خواهان صلح نیست.
ما این سیاست تجاوز و کشتار و ادامۀ 60 سالۀ ستم بر مردم حق‌طلب فلسطین را محکوم می‌کنیم.
به باور ما "شرم آور است که در زمانۀ کنونی، در قرن بیست و یکم، در جهان هنوز ملتی باشد که از آزادی، به مفهوم سادۀ کلمه، محروم مانده باشد".
مردم فلسطین برای رهایی از اشغال و رفع تجاوز مستمر به حقوق ابتدائی خود مبارزه می کنند، مبارزه ای که می بایست از حمایت و تقویت جامعۀ جهانی برخوردار باشد. مبارزۀ مردم فلسطین مبارزه برای دفاع از حیثیت انسانی و در راه استقلال است
ما از تحقق اساسیترین خواستهای مردم فلسطین که به رسمیت شناختن موجودیت و حاکمیت و استقلال آنها است پشتیبانی می کنیم.
آنچه اکنون در غزه می گذرد توحشی مسلح و بربریتی خون‌آشام است. باید حکومت آتش و سرکوب و خون در غزه به فوریت پایان گیرد. ما خواهان پایان فوری محاصره و اشغال غزه هستیم.
سکوت در برابر جنایات جنگی اسرائیل و تجاوزات مستمر به حقوق ابتدائی مردم فلسطین نه تنها در حکم مشارکت در جرم، که یاری رساندن به گسترش استبداد و خودکامگی و تحکیم ارتجاع و تاریک اندیشی و تضعیف هواداران عرف و دموکراسی و رشد بیثباتی در مئطقه است.
مرگ را از غزه، از فلسطین بیرون باید راند.

9 ژانویه 2009 ــ 20 دیماه 1387

تماس برای امضاهای جدید: hambasteguigaza2009@yahoo.com


نخستین امضاءها:
ابراهیم آوخ، یوسف آبخون، اصغر اسلامی، شراره اسبقی، پویا اسبقی، جواد اسکویی، یاور اعتماد، یوناس اکمان، مهرداد باباعلی، ارژنگ بامشاد، رضا براهنی، ناصر پاکدامن، ناصر پایدار، فریبا ثابت، امیر جواهری، ناصر جوهری، علی اصغر حاج سید جوادی، علی حجت، حسن حسام، تراب حق شناس، ایرج حیدری، نسیم خاکسار، هادی خرسندی، اکبر ذکاوتی، محمود راسخ، ناصر رحیم خانی، بیژن رستگار، تقی روزبه، مجید زربخش، حبیب ساعی، زهره ستوده، شهزاد سرمدی، بیژن سعیدپور، هدایت سلطان زاده، خسرو شاکری زند، محمد رضا شالگونی، حماد شیبانی، کیومرث صابغی، مجتبی طالقانی، بهروز عارفی، عباس عاقلی زاده، شمسی عباسی، حسن عزیزی، بهروز فراهانی، بهرام قدیمی، پرویز قلیچ خانی، شهرام قنبری، باقر مؤمنی، روبن مارکاریان، رضا مرزبان، ابراهیم مکی، ناصر مهاجر، اردشیر مهرداد، جمیله ندائی، علی رضا ندیمی، حمید نوذری، محسن یلفانی، مریم یوسفی، عباس مظاهری، حسین دولت آبادی، حسین مهینی، خلیل مومنی، پرویز داور پناه، قدرت قلی زاده، پروین شکوهی، نیلوفر ریاحی لنگرودی، نقی ریاحی لنگرودی، سیمین محمودی، شهاب شکوهی، سعید هنرمند، حسن نادری، حمید آذر، حمید فرخنده، انور میرستاری، سید قدرت اله اتابک، علی فیاض، اسحاق نجم الدین، فرید انصاری دزفولی، ناصر مستشار، کاظم کردوانی، اصغر ایزدی، آمادور نویدی، احمد نوین،حسن جعفری، بیژن اقدسی، حسین انور حقیقی، منیره برادران، آینده آزاد، فرود سیاوش پور،حسین رزاقی، آراز فنی، مریم عظیمی، مسعود اصلی،محسن بختیاری، نرگس بختیاری، حسین دوانی، علی توکلی، برزو فولادوند،...

بکاربردن"گاز فسفر علیه غیرنظامیان" جنایت علیه بشریت است
بر اساس گزارش ها از غزه در اثر گلوله باران سنگین تانک های اسرائیلی و حملات هوایی در اوایل صبح یکشنبه 11 ژانویه حداقل 20 فلسطینی کشته و ده ها نفر دیگر مجروح شده اند.
امدادگران فلسطینی و سازمانهای حقوق بشرمی گویند پرتاب گلوله های خمپاره فسفر از سوی نیروهای اسرائیلی در روستای مرزی خوزا در شرق اردوگاه پناهندگان خان یونس باعث مجروح شدن حداقل 50 نفر شده است.
بر اساس قوانین بین المللی استفاده از این نوع تسلیحات علیه غیرنظامیان ممنوع است.جنایتکاران اسرائیلی بازهم دست به انکار این جنایت ضد بشری زده و حامیان صهیونیسم اسرائیل نیز دراین مورد سکوت پیشه کرده اند.

تظاهرات چند صد هزار نفری درسراسر اروپا علیه اسرائیل
روز شنبه (۱۰ ژانویه) در بسیاری از کشورهای اروپایی صدها هزار نفر به خیابان‌ها ریختند و علیه عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه دست به اعتراض زدند. بزرگترین تظاهرات از شهر پاریس گزارش می‌شود که حدود 120000 هزار نفر در آن شرکت جستند و با آتش کشیدن پرچم اسرائیل انزجارخود را نسبت جنایت صهیونیسها ابراز داشتند.

در لندن حدود ۲۰ هزار نفر در برابر سفارت اسرائیل دست به تظاهرات زدند. یک رشته مراسم بزرگ اعتراضی نیز از دانمارک، نروژ، یونان، ایتالیا، ایرلند و لهستان. در شماری از شهرهای آلمان تظاهرات اعتراضی برگزار شد. در مجموع حدود ۴۰ هزار نفر در این اجتماعات شهرهای آلمان شرکت کردند.

در استکهلم بیش از 10000 هزار نفر درتظاهرت شرکت کردند. درمالمو بیش از 1000 هزارنفر و در گوتنبرگ بیش از 4000 هزار نفر دست به تظاهرات زدند و کشتاربربرمنشانه مردم بی دفاع غزه را محکوم کرده و خواهان تحریم همه جانبه اسرائیل شدند.

در حمایت از خلق فلسطین ،دولت صهیونیستی اسرائیل را تحریم کنید!

رژیم نژادپرست اسرائیل را تحریم کنید!

تحریم دولت اسرائیل را تبلیغ کنیم. این حداقل وظیفه انسانی است که هر انسان بیداروجدان موظف به اجرای آن است. تحریم اقتصادی، سیاسی، دیپلماتیک، فرهنگی وورزشی اسرائیل بعنوان یک رژیم صهیونیستی، اشغالگر و جنایتکار خواست به حق همه انسانهای مترقی وبشردوست جهان دردفاع از ملت تحت ستم ورزمنده فلسطین است.برخی ازکالاهاو شبکه های غذایی و نوشیدنی و پوشاک اسرائیلی را که درزیر ملاحظه میکنیدبه دوستان و آشنایان خود معرفی کنیم و درجهت تحریم این کالاها متحدابکوشیم.

تی شرت فوق را بعنوان سمبل تحریم تبلیغاتی علیه اسرائیل می توانید از طریق ایمیل زیرتهیه کنید:بهاء 10 اورو

boykotisrael@gmail.com

کالاهای زیر را تحریم کنید!

Mc Donalds … شبکه رستوران

Starbucks … شبکه قهوه خانه

Estée Lauder … لوازم آرایش

L’Oreal … لوازم بهداشتی

Marks & Spencer … پوشاک

Delta - Galil … پوشاک

Calvin Klein … پوشاک

Coca-Cola … نوشیدنی

Vittel … آب آشامیدنی

Nesquick … نوشیدنی

Carmel - Agrexco… میوه و محصولات کشاورزی

Tesco … محصولات غذائی

Nestle … محصولات غذائی

Maggi … محصولات غذائی

OSEM… محصولات غذائی

VITA … محصولات غذائی

Sun Frost … سبزیجات

Beit Hashita … زیتون و روغنهای خوراکی
Agrexco … گل و گیاهان تزئینی

غزه در میان آتش و خون

حملات هوائی اسرائیل به نوار غزه طی 13 روز اخیر بیش از000 10 زخمی , 1000 کشته به جای گذاشت

"در اين نبرد نابرابر بين زورمداران امپرياليست و صهيونيست و بين مردمی که چيزی جز اراده شان برای يک زيستنِ انسانی و عادی مايملکی ندارند، در اين نبرد که نه قدرتِ زورمدار مطلق است و نه ضعفِ ستمديده، برد با کسی ست که بيشتر ايستادگی کند. بر هر انسانی که به آزادي، برابري، عدالت و حيثيت انسانی باور دارد، بر هر گروه اجتماعی و سياسی که از زيستن در عصر کنونی که در آن فاجعه ای عظيم چون محاصره و بمباران غزه رخ می دهد احساس شرم می کند و حاضر نيست در توطئه سکوت شرکت کند، بر ما ايرانی ها که طعم ستمکاری رژيم سلطنت و رژيم جمهوری اسلامی را چشيده ايم و به ضرورت مبارزه با آن وفاداريم، بر ما که خويش را با فلسطينی ها، در کليت خويش و در مبارزه شان با اشغال، همواره در يک سنگر دانسته و می دانيم حمايت بيدريغ از آنان و احترام به حق تعيين سرنوشت و آرمان های انسانی شان وظيفه است، افتخاراست. "

-----------------------------------------------------------------------

گزارشگر سازمان ملل:

تحریم غزه جنایت علیه بشریت است.

ریچارد فالک، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مناطق فلسطینی امروز با صدور بیانیه ای، سیاست اسرائیل نسبت به فلسطینیان را معادل "جنایت علیه بشریت" توصیف کرد.پروفسور فالک یهودی است و در دانشگاه پرینستون آمریکا حقوق بین الملل تدریس می کند. او پیشتر نیز اقدامات اسرائیل در غزه را مشابه اقدامات جمعی بی رحمانه آلمان نازی دانسته بود.نوار غزه از ماه ژوئن ۲۰۰۷ که جنبش حماس کنترل آن را در دست گرفت، تحت تحریم های اقتصادی و سوختی اسرائیل قرار دارد. از چهارم نوامبر سال جاری، یعنی از حدود پنج هفته پیش، ورود کاروانهای امدادرسانی سازمان ملل متحد نیز به نوار غزه بسیار محدود شده است.پیشتر مقامات نهادهای امدادرسانی سازمان ملل متحد نسبت به وضعیت مردم در نوار عزه شدیدا ابراز نگرانی کرده بودند، اما لحن بیانیه پروفسور فالک تقریبا ً بی سابقه است.این بیانیه خاطرنشان می کند که از زمان سقوط دولت نژاد پرست آفریقای جنوبی تا کنون، هیچگاه اقدام یک دولت، این چنین مورد انتقاد یک مقام ارشد سازمان ملل متحد قرار نگرفته است.آقای فالک در این بیانیه از دیوان داوری بین المللی خواسته تا مسئولیت کیفری مقامات سیاسی یا فرماندهان نظامی اسرائیل را که در حصر غذایی نوار غزه دست دارند، بررسی کند.گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل همچنین از سازمان ملل درخواست کرده تا برای حفاظت از مردم فلسطین در مقابل آنچه که وی مجازات جمعی آنها توصیف کرده، به سرعت اقدام کند.همزمان با صدور این بیانیه، اسرائیل از دیروز گذرگاه اِیرز را برای عبور کامیونهای امدادرسانی سازمان ملل متحد باز کرده است.از پنج هفته پیش که از ورود کاروانهای امدادرسانی به غزه جلوگیری شده، اسرائیل هر چند روز یکبار، این گذرگاه را برای ساعاتی باز کرده اما به گفته مقامات آژانس امدادرسانی سازمان ملل متحد در بیت المقدس، محموله هایی که در عرض این ساعات طی یک هفته وارد نوار غزه شده اند، با سهمیه یک روز امدادرسانی عادی برابر است.آقای فالک در بیانیه خود اسرائیل را متهم کرده که تنها هنگامی اجازه امدادرسانی داده که مردم غزه در آستانه قحطی آشکار بوده اند.دولت اسرائیل پیش از صدور این بیانیه نیز میانه خوبی با آقای فالک نداشت، به نحوی که حتی اجازه ورود به اسرائیل به او داده نشده است.در واکنش به این بیانیه، یک سخنگوی وزارت امور خارجه اسرائیل در گفتگو با سرویس عربی بی بی سی گفت این موضع گیری، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد را بی اعتبار می کند. به گفته این سخنگو، گزارشگر ویژه سازان ملل در این موضع گیری، شلیک موشک از سوی حماس در نوار غزه به مناطق مسکونی اسرائیل و حقوق اسرائیلی های آسیب دیده از این حملات را نادیده گرفته است.ریچارد فالک امسال جانشین جان دوگارد در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد شده و مسئولیت رسیدگی به موارد نقض حقوق بشر در سرزمین های اشغالی توسط اسرائیل را به عهده دارد.

تظاهرات در برلین علیه کشتار مرد م فلسطین و همچنین اعتراض به رسانه های آ لمان در خبررسانی

تظاهرات مشابهی درشهرفرانکفورت با بیش از10 هزارنفز انجام گرفت. تظاهر کنندگان یکصدا با فریاد "قتل عام مردم غزه را متوقف کنید" ، مرگ بر تروریسم دولتی اسرائیل، زنده باد خلق فلسطین!، نفرت و انزجارخود را از اعمال بربرمنشانه دولت صهیونیستی اسرائیل ابراز داشتند.

ونزوئلا دیپلمات های اسرائیلی را از کشور اخراج کرد

«ریا نووستی»

مقامات ونزوئلا سفیر و تمامی کارکنان سفارت اسرائیل را به نشان اعتراض نسبت به حمله نظامی اسرائیل به نوار غزه از کشور اخراج کردند. این مطلب را روز چهارشنبه رویترز به نقل از اعلامیه وزارت امور خارجه ونزوئلا اطلاع داد.فعلاً جزئیات و توضیحات رسمی طرفین در این رابطه در دست نمی باشد.بنا بر آخرین اطلاعات، در نتیجه عملیات نظامی اسرائیل در نوار غزه حدود 660 فلسطینی کشته و بیش از 3 هزار نفر زخمی شدند که در این میان 215 کودک و 89 زن دیده می شد.اسرائیل اعلام کرده است که علیرغم انتقادات جامعه جهانی، درصدد توقف عملیات نظامی نیست. تل آویو هدف خود از عملیات را جلوگیری از موشکباران های آتی از غزه به اسرائیل اعلام کرده است.

جنايت جنگی اسرائيل در غزه:

مسأله نه تنها انکار حقوق مردم فلسطين، بلکه انکار موجوديت آنهاست فلسطين زيادی ست! و مردم آن بايد نابود شوند!

اين است خلاصه سياستی که صهيونيسم طی يک قرن و به ويژه از 60 سال پيش با همدستی قدرتهای استعماری و امپرياليستی اجرا کرده است. دروغ نخستين و بنيانگذار اين ايدئولوژی نژادپرستانه اين بود که ,فلسطين سرزمينی ست بدون مردم و بايد به مردمی داده شود بدون سرزمين,. اما فلسطين مردمی داشت و مردمی دارد که از خود و سرزمين و موجوديت شان قهرمانانه و با جسارتی افسانه ای و ستايش برانگيز دفاع کرده و می کنند. از 1948 که اسرائيل چون خنجری در قلب منطقه خاورميانه فرو رفت تا تاوان جنايات نازی ها عليه يهوديان را اعراب و مشخصاً مردم فلسطين پرداخت کنند سياست انکار حقوق قانونی فلسطينی ها و حتی انکار حق حيات آنان ادامه دارد: اهالی را آواره می کنند، خانه ها و زمين شان را تصرف کرده مستعمرات (کولونی ها) برپا می سازند که نبايد به سمت آن سنگ پراند يا خمپاره ای دست ساخت پرتاب کرد. توسعه طلبی وحشيانه و سيری ناپذير اسرائيل ادامه دارد. هرچندگاه که تضاد بين تجاوزگران و مقاومت عادلانۀ فلسطينی ها اوج می گيرد و خونريزی بی حساب و معاف از مجازات اسرائيل ابعادی توجيه ناپذير می يابد وجدان های به خواب رفته و بی حس شده واکنش نشان می دهند که اورژانس! اورژانس! خويشتن داری کنيد! جنگ قطع شود! کمک های انسانی! مذاکره! صلح! و حرف هايی که در اين نبرد نابرابر جز ياوه و رفع تکليف نام ديگری ندارد. قطعنامه های ملل متحد در عمل جز به قانونی کردن تجاوزات اسرائيل نپرداخته است. با جنگ 1948 بی هيچ تناسبی بين جمعيت يهودی و عرب بيش از 54 درصد از فلسطين تاريخی را به اسرائيل دادند. اما اسرائيل به پيشروی ها و غصب اراضی و آواره کردن مردم ادامه داد و با جنگ 1967، ملل متحد با قطعنامه های 242 و 338 (که بعدها به مرجعی برای حقوق فلسطينی ها شناخته شد!) با گشاده دستی 78 درصد از فلسطين را برای اسرائيل به رسميت شناخت. سپس با جنگ و ترور و انواع فشارها و نيرنگ ها آنقدر بر فلسطينی ها فشار آوردند که ياسر عرفات رهبر سازمان آزاديبخش فلسطين در 1993 پای ميز مذاکره رفت تا در همين 22 درصد باقی مانده موجوديت مستقل فلسطينی ها را با برپايی دولتی در غزه و ساحل غربی و قدس شرقی تثبيت کند و نگذارد که فلسطين برای هميشه از نقشه حذف گردد. اسرائيل و همدستان بين المللی اش از تعهدات خود دائماً طفره رفتند و سرانجام عرفات را مانع صلح شمردند و او را محاصره کرده به طريقی مرموز به قتل رساندند. بهانه ها هر روز پيدا می شد و می شود: مبارزه با عمليات انتحاری و تروريسم، مبارزه با بنيادگرايی اسلامي، مبارزه با کسانی که موجوديت اسرائيل را قبول ندارند... همۀ اين بهانه ها يک طرفه مطرح می شود و رسانه های گروهی جهان آن را به مردم دنيا حقنه کرده و می کنند تا حق به زورمند داده شود و حق ستمديدگانی که صداشان و فريادشان را کسی گوش نمی کند تا بشنود ناديده گرفته شود. 15 سال از به اصطلاح فرآيند صلح می گذرد اما صلح يک سانتيمتر هم جلو نرفته است، مصادره سرزمين ها و مستعمره سازی ادامه دارد. اسرائيل در مناطقی که به اصطلاح به ,حاکميت, فلسطينی ها واگذار کرده بود همه جا حضور دارد. برای مثال، فقط در ساحل غربی 700 راه بندان نظامی (يا چک پوينت) هست. رئيس تشکيلات خودمختار فلسطين هم بدون اجازه اسرائيل نمی تواند حرکتی داشته باشد. مسأله بازگشت آوارگان و مسأله قدس حکم تابو دارد و قابل مذاکره نيست. 11 هزار نفر هنوز و غالباً بدون محاکمه در زندان های اسرائيل بسر می برند. از يکسال و نيم پيش که در پی اختلاف با الفتح (که زمينه اش اساساً همين اشغال و تجاوزهای اسرائيل است)، حماس قدرت را در نوار غزه به دست گرفته بهانه تازه ای برای اسرائيل پيدا شده تا غزه را با يک ميليون و ششصدهزار نفر جمعيت آن به محاصره زميني، دريايی و هوايی درآورد و راه آذوقه و برق و دارو و رفت و آمد را بر اهالی آن ببندد. تصور کنيد که عرصه را بر مردمی چنان تنگ کنند که مانند موش صحرايی در زمين نقب بزنند تا از آن طرف ديوار مرز يعنی خاک مصر سر درآورند. کمتر کسی کار و شغلی دارد. پول در دست مردم نيست، مواد غذائی نيست. چه کسی جز مردگان در چنين جهنمی نمی شورد؟ امروز تلاش خيرخواهانه در برخی کشورها برای رساندن آذوقه و پتو و.. برای محاصره شدگان غزه جريان دارد. البته اين را نبايد دست کم گرفت زيرا اين خود نوعی حمايت از مردم است، اما آنچه در درجه اول، مردم غزه و کل مردم فلسطين در داخل و خارج به آن نياز دارند نه ,کمک های انسانی و صدقات که وجدانها را تسکين می دهد,، بلکه حق موجوديت سياسی و به رسميت شناختن حقوق ملی و انسانی آنها ست و اين درست چيزی که اسرائيل منکر آن است و کشورهای به اصطلاح دموکراتيک جهان هم اسرائيل را در اين انکار، در اين نابود سازی تشويق می کنند. برای مثال، اخيراً اتحاديه اروپا سطح روابط خود را با اسرائيل به اتفاق آراء در حد يک کشور اروپايی ارتقاء داده است. بهانۀ بنيادگرايی اسلامي، مداخلۀ ايران، و هزار بهانه ديگر نبايد کسی را بفريبد و حقيقت را که چيزی جز نژادپرستی صهيونيستی و جز انکار موجوديت فلسطينی ها نيست از ديده ها پنهان دارد. می گويند حمله می کنيم زيرا حماس آتش بس را تمديد نکرده است. بگذريم که چه آتشی در برابر چه آتشی! اما مگر در 6 ماه گذشته که آتش بس بود محاصره و گرسنگی دادن به مردم کم شد؟! مگر محاصره و بسته بودن دو مرز (يکی با اسرائيل و ديگری با مصر) برطرف شد؟! از طرف ديگر، چرخ ,دموکراسی, اسرائيل بر اساس رقابت احزاب اين کشور در کشتن هرچه بيشتر مردم فلسطين و مخالفت با موجوديت اين مردم می چرخد. فراموش نکنيم که انتخابات نزديک است. سرزمين فلسطين را که در 1947 بر نقشه خودنمايی می کرد، امروز با غباری بر نقشه نشان می دهند، اما آنچه نمرده، آنچه نتوانسته اند و قاعدتاً نمی توانند از بين ببرند مبارزه و مقاومت مردم است. موجوديت مقاوم مردم حق طلب فلسطين چون خاری ست که در گلوی اسرائيل و همپيمانان ريز و درشتش گير کرده است. فلسطينی ها طبق حق مشروعشان در استفاده از کليه وسايل ممکن برای مقابله با اشغال راه های گوناگون پيموده اند و دهها سال است که در جوی (منطقه ای و جهانی) که سراپا يأس و تسليم و فرار از مبارزه است، پرچم مقاومت را حتی می توان گفت به نمايندگی از ديگر مردمان تحت ستم برافراشته اند. به برکت مبارزه عادلانه آنها امروز گستره منتقدان سياست اسرائيل و پشتيبانان مردم فلسطين در خود اسرائيل و نيز در اروپا و آمريکا رو به گسترش است و انسانهايی دلير وجود دارند که برخلاف ميل صهيونيست های حاکم، چه با انديشه و قلم و چه در عمل، در داخل و خارج اسرائيل به مبارزه ای شرافتمندانه می پردازند. در اين نبرد نابرابر بين زورمداران امپرياليست و صهيونيست و بين مردمی که چيزی جز اراده شان برای يک زيستنِ انسانی و عادی مايملکی ندارند، در اين نبرد که نه قدرتِ زورمدار مطلق است و نه ضعفِ ستمديده، برد با کسی ست که بيشتر ايستادگی کند. بر هر انسانی که به آزادي، برابري، عدالت و حيثيت انسانی باور دارد، بر هر گروه اجتماعی و سياسی که از زيستن در عصر کنونی که در آن فاجعه ای عظيم چون محاصره و بمباران غزه رخ می دهد احساس شرم می کند و حاضر نيست در توطئه سکوت شرکت کند، بر ما ايرانی ها که طعم ستمکاری رژيم سلطنت و رژيم جمهوری اسلامی را چشيده ايم و به ضرورت مبارزه با آن وفاداريم، بر ما که خويش را با فلسطينی ها، در کليت خويش و در مبارزه شان با اشغال، همواره در يک سنگر دانسته و می دانيم حمايت بيدريغ از آنان و احترام به حق تعيين سرنوشت و آرمان های انسانی شان وظيفه است، افتخاراست.

10 دی ماه 1387 ـ 30 دسامبر 2008

علی اصغر حاج سيد جوادی تراب حق شناس
12 دی 1387 22:01

تظاهرات بر علیه حملات بربرمنشانه دولت صهیونیستی اسرائیل

و درحمایت از مردم فلسطین در مونیخ

روزشنبه سوم ژانویه تظاهرات با شکوهی درمیدان ادئون پلاتز شهر مونیخ توسط جنبش ضد جنگ و فعالین جنبش صلح برگزارگردید و تظاهرکنندگان با فریادهای بلند خشم خود را نسبت به بمباران وحشیانه غزه توسط رژیم نژادپرست اسرائیل ابرازداشتند و خواهان متوقف شدن این کشتار و توحش و بربریت ضد بشری علیه مردم بیگناه فلسطین گردیدند. درپایان تظاهرات ،قطعنامه ای درمحکومیت این کشتار و همینطور انتقاد به سکوت و برخورد روباه صفتانه دول " متمدن اروپایی" نظیر دولت آلمان درمورد این کشتار فجیع و ضد انسانی ، قرائت گردید .در بسیاری از شهرهای دیگر اروپایی نیز تظاهراتهای مشابه ای در دردفاع از مردم فلسطین و محکومیت دولت نژاد پرست و تروریست اسرائیل انجام گرفته و این اعتراضات همچنان ادامه دارد.

زنده باد خلق فلسطین! مرگ بر دولت نژاد پرست و صهیونیست اسرائیل!

جبهه ضد تجاوز و ضد تحریم اقتصادی علیه ایران-مونیخ

اهداف اسرائيل از حمله به غزه ۱۲ دی ۱۳۸۷

عظمی بشاره نماينده سابق پارلمان اسرائيل

برگردان احمد مزارعی

اهداف اسرائيل از حمله به غزه شگفت انگيزترين کلملاتی که اين روزها در سياست و در اين دنيای شگفت انگيز به گوش می رسد و به مثابه جوخه سرود مرگ است، اينستکه اولمرت و ليونی و بقيه اعوان و انصارشان سر می دهند: - ما ضد ملت فلسطين نيستيم. ما ضد حماس هستيم. جنگ ما بر عليه ملت فلسطين نيست، جنگ ما بر عليه حماس است، و - ما دشمن نيستيم، بلکه دشمنانی داريم: حماس و حزب الله . حقيقت اينستکه هدف اين جنگ برعليه شهر غزه، فرق زيادی با تبليغات علنی آقای المرت ندارد، جنگ تبليغاتي، هر دو روی يک سکه اند. هر دو فضا را آماده می کنند. اين رسوايی است که اولمرت می گويد ما دشمنانی همچون حماس و حزب الله داريم و نشان می دهد که محوری در منطقه از اعراب و اسرائيل برعليه دشمن مشترک بوجود آمده و چندان ابايی هم از گفتن علنی آن ندارند. اين به چه معنا است که ما ضد مردم فلسطين نيستيم؟ بر اساس اين منطق استعمار مردم فلسطين وجود ندارد. استعماری که ملتی را بطور کامل به بند کشيده ، می خواهد ثروت های ملی و اراده اش را نابود کند. اگر پذيرفت و تسليم شد، چه بهتر، کسی بر ضد او نيست، مشکل آنگاه بروز می کند که اين ملت، مقاومت کند و نخواهد تسليم سياستی شود که استعمارگران برای او رقم زده اند، در اينجا استعمارگر فرياد بر می آورد که او ضد کسانيست که فکر مقاومت را در سر می پرورانند و نه بر عليه ملت. هنگاميکه دشمن به بمباران مردم دست می زند، معنايش اينستکه او دشمن مردم نيست، بلکه دشمن مقاومتی است که در ميان مردم پنهان شده است. ملت بايد اين جنايات و کشتارها را تحمل کند، برای آنکه آن مقاومت بر ضد آنهاست. بمباران و کشتار هزاران کودک، نوجوان و مردم عادی که هر روزه کشته می کنند ، برعليه مردم فلسطين نيست بلکه بر عليه مقاومت است. نيروهای مقاومت، فرزندان اين ملت هستند. آنان ارتشی جداگانه نيستند، آنان اردوگاههای ويژه ندارند، و طبيعی است که در ميان خانواده های خود زندگی کنند واين در مورد غزه کاملا صحيح است، غزه به مانند اردوگاه بازداشتی های بزرگی است که آنها در محيطی بسيار تنگ در کنار هم زندگی می کنند. در اينجا فقير و غني، مقاوم و غيرمقاوم، وابسته به حماس و بر عکس در کار نيست. نه جنگلی است و نه کوهی است و نه رودخانه و نه منطقه بی طرفی که به آنجا پناه ببرند. اينجا حتی مثل لبنان نيست که مردم از اينسوی کشور به آنسوی کشور فرار کنند. هر بمبارانی در غزه شامل همه می شود. امکان ندارد جنگی در غزه در بگيرد، و جنگی کاملا جنايتکارانه و ضد انسانی نباشد. اين جنگ به مثابه جنگی بر عليه بازداشت شدگان در يک اردوگاه بزرگ است. جنگی است که گتوی انسان های محروم صورت می گيرد. ده سال پيش اصلا نمی شد تصور کرد که به اين اردوگاه با هواپيماهای اف- ۱۵ و اف- ۱۶ آمريکايی حمله ای صورت بگيرد و کاملا غير ممکن می نمود که جامعه بين المللی اين انسان کشی آشکار را برتابد. اين دستاورد جبونانه و جنايتکارانه دستاورد باراک بعد از انتفاضه دوم است. اين بی شرمانه ترين و جنايتکارانه ترين جنگ در تاريخ اسرائيل و در تاريخ جهان نوين است. هيچ دولت استعماری تا کنون چنين مسلحانه حملاتی را برعليه چنين اهداف انسانی بکار نبرده است. بمبارانهای وحشتناک، تخريب خانه ها؛ مدارس و بيمارستانها ، لت و پار شدن اجساد کودکان و زنان، آنگاه اولمرت فرياد بر می آورد :� که ما بر عليه شما نيستيم.� خدای من! اسرائيل سرزمين فلسطينی ها را اشغال کرده و آنها را به اقصا نقاط جهان فراری داده ، نه براينکه اسرائيل ضد فلسطينی هاست، بلکه براينکه وطن آنها و سرزمين آنها را برای خود می خواهد. اسرائيل نمی خواهد سرزمين فلسطينی ها را به آنها بازگرداند. اين اصل مطلب است. اگر فلسطينی ها بپذيرند، که سرزمين خود را تماما تقديم اسرائيل کنند، ديگر اسرائيل ضد آنها نخواهد بود، جنگی درنخواهد گرفت و آنها کشته نخواهند شد. مقاومت مردم فلسطين اگر بپذيرد، که شهرک نشينی هر روز گسترش يابد، شهر قدس هر روز پاره پاره شود و ساکنانش هر روز آواره گردند، در غزه نيز به همين شکل هر روز شهرکی تازه ساخته شود، و خلاصه هر روز و هر روز بخش بيشتری از سرزمين خود را به آنان واگذارند، و خود در تنگنای بيشتری زندگی کنند، به زندگی در اردوگاه بسنده کنند ، از محاصره بودن فرياد بر نياورد، آری در آن صورت اسرائيل اصلا مشکلی با حماس و غزه نخواهد داشت. اگر مردم فلسطين در سال ۲۰۰۶، در انتخابات به اسرائيل به جای حماس رای می دادند، تا سرزمينشان مستعمره باقی بماند، اصلا مشکلی نبود و اسرائيل دوست آنها بود. اگر حتی بعد از انتخابات، مردم فلسطين می پذيرفتند که در حصار و گرسنگی بودن از نتايج انتخابات است، و به آن رضايت می دادند، و نمايندگان منتخب خود را از کار برکنار می کردند و حماس را مسئول حصار و گرسنگی خود می دانستند، اصلا مشکلی ميان اسرائيل و غزه بوجود نمی آمد. اينست منطق تبليغ رسانه ها و بمباران نظامی اسرائيل بر عليه مردم مظلوم فلسطين. شايد در لحظه ء نوشتن اين کلمات ، غزه به اشغال درآمده باشد. و تازه اين � اوج رسوايی� است که همان سخنرانی به زبان عبری از زبان اولمرت را بعضی به عربی بيان می کنند! در حقيقت اينان بوق های تبليغاتی اولمرت به زبان عربی هستند. هدف همه آنها اينست که مردم فلسطين شرايط اسرائيل را مو به مو بپذيرند و اگر هم روی مسائلی توافق ندارند به شيوه ی برده ی آرامی ساکت به زندگی خود ادامه دهند و مقاومت نکنند. اسرائيل با رهبران کشورهای عربی مشکلی ندارد، زيرا آنان شرايط اسرائيل را پذيرفته اند در نتيجه اسرائيل هم با آنان مخالفتی ندارد و اگر اختلافی هم باشد می توانند با سياست بازی روزگار بگذرانند و ملت فلسطين را با همه مشکلات و گرفتاری ها رهايشان کنند. بعضی از اين رهبران، ظاهرا وانمود می کنند که تسليم اسرائيل نشده اند اما اين تنها يک بازی بی محتوای سياسی است، آنان از اين مبارزه کلامی با اسرائيل برای بقای حکومت نکبت بار خود استفاده می کنند. اسرائيل بعد از انتخابات آزادانه مردم فلسطين، هيچ فرصتی به حماس نداد. از روز اول پيروزی حماس به محاصره درآمد، همه جهانيان � اروپای متمدن�، آمريکا و بقيه به اين محاصره پيوستند. حتی به حماس فرصت مذاکره را هم ندادند تا در مورد تشکيل دولت، و داشتن نقش رهبری فرصتی پيدا کند. هر گونه حرکت عملی را از حماس گرفتند . در صورتيکه همه افرادی که از سوی حماس انتخاب شده بودند، با تجربه ساليان دراز کار در نهادهای مدني، مانند شهرداری ها ، ساير ادارت می توانستند نقش بسيار مثبتی در دولت پيدا کنند. برای اسرائيل مهم نيست که چه کسی بر غزه و غرب رود اردن حکومت می کند. مهم اينست که آن حاکم بر اساس شرايط اسرائيل عمل کند. اين حاکم می تواند به ظاهر با اسرائيل در اختلاف باشد، اما در عين حال بايد مشغول اجرای مقاصد اسرائيل باشد . اسرائيل حصار و گرسنگی را بر مردم غزه و حماس اعمال کرد. اروپائيها و اعراب و همه آنانی که از حماس می خواستند، که به مذاکرات و آرام سازی با اسرائيل ادامه دهد هيچکدامشان صحبتی از اشغالگری به ميان نمی آوردند. دولت های اروپايی هيچگاه از اسرائيل نمی خواستند که ترورها را متوقف کند. آنان همگی می خواستند که حصار همچنان باقی بماند و تنها مذاکره و آرامش سازی ادامه يابد. حمله اسرائيل با دو هدف آغاز شده است: - کاستن از قدرت حماس - اجبار حماس به پذيرفتن شرايط اسرائيل برای باراک (وزير دفاع اسرائيل) فرق نمی کند، هر کدام بدست آيد کافيست،� اگر حماس هيچکدام را نپذيرفت، تا بدست آمدن پيروزی جنگ ادامه پيدا می کند.� اين تفکر باراک است . در صورت به نتيجه نرسيدن ممکنست باراک دست به حمله زمينی و ترور افرارد در غزه دست بزند. زيرا اگر موفق شود رهبران حماس را دستگير و يا ترور کند، پيروزی محسوب می گردد. اگر اسرائيل در حاليکه حماس همچنان به پرتاب راکت مشغول است، جنگ را متوقف کند، شکست محسوب می شود و موجب سرشکستگی شخص باراک خواهد بود. مشکل است ارتش اسرائيل بدون پيروزی چشمگير جنگ را متوقف کند، مگر اينکه در اين جنگ معادله بهم بخورد. اما در حال حاضر، اصرار در جنگيدن را در تفکر باراک می توان ديد. اگر دو هدف بالا، از طريق جنگ و بمباران حاصل نشد، آنها کوشش خواهند کرد تا با ارسال چترباز و تبليغات فراوان نشان دهند که پيروز شده اند، که البته اين کار بسيار مشکل است و در صورت عدم موفقيت برايشان فاجعه بار خواهد بود. عليرغم اهدافی که اسرائيل برای خود در نظر گرفته است، و شدت وحشيگری در جنگ عليه مردم فلسطين بکار می رود، و از آنسو مقاومتی که در ميان مردم فلسطين وجود دارد، نشان می دهد که اوضاع به نفع اسرائيل پيش نمی رود. اسرائيل پيروزی چشمگيری در جنگ بدست نخواهد آورد ، دستاورد تاکنونی اسرائيل شکست و آبروريزی سياسی برای خود و جبهه اعتدال عرب بوده است. ارتش اسرائيل از طرفی می کوشد با اين جنگ بخشی از اعتبار شکست خورده خود را در جنگ لبنان بازگرداند، اما بمباران از راه هوا آسان است. با هر بمبی که بر سر مردم و خانه هايشان و مراکز پر ازدحام می افتد، بدون شک کشتار زيادی صورت می گيرد. اما اين جنگی است حقيرانه و بزدلانه، که نمی توان به حساب قهرمانی گذاشت. اين جنگ نمی تواند اعتبار بدست آورد و موجب بازگرداندن آبروی ارتش اسرائيل شود. اعتبار با کشتار از طريق هوا بدست نمی ايد. همه تعريف و تجليل هايی که اين روزها در مطبوعات اسرائيلی از ارتش اسرائيل می شود، و توصيفاتی که از ژنرال باراک در مطبوعات صورت می گيرد، چيزی جز خودفريبی نيست، همه می دانستند که اسرائيل می خواهد به غزه حمله کند، حتی مطبوعات نوشتند که چند روز ديگر جنگ شروع خواهد شد. اما غزه چکار کرد و چه کار می توانست بکند. آيا می توانست در ميان ارتش و ملت خود حالت فوق العاده اعلام کند، آيا می تواست نيروی هوايی و هواپيماههای خود را به حالت آماده باش درآورد؟ �نه! در اينجا ما از محله ای بسيار بزرگ و فقير صحبت می کنيم که اردوگاه گسترده پناهندگان است. در غزه حتی يک پناهگاه امن وجود ندارد. مطبوعات اسرائيل که اکنون اينهمه مدح و ثنا نثار آقای باراک می کنند، آنانی هستند که در ابتدای هر جنگي، تبديل به طبل و شيپورزن جنگ افروزان می شوند. ولی هر آنگاه که شکستی رخ دهد، به فوريت همه اينها به سرزنش کنندگان باراک و مسئولان ديگر تبديل خواهند شد. بزعم اين مطبوعات هر چه جنايت، کشتار و تخريب انجام گيرد، مهم نيست، مهم اين است که شکست در کار نباشد، کمترين سرباز اسرائيلی کشته شود، و پيروزی سهل و آسان بدست آيد. مسئله اين نيست که چقدر فلسطينی بيگناه در اين جنگ کشته می شود. اما با شروع جنگ عکس العمل مردم عرب باور کردنی نبود و حتی تصورش را هم نمی توان کرد که به اين عکس العمل شديد بپردازند. عموم مردم عرب، اين جنگ را جنگی بزدلانه و جنايتکارانه ارزيابی کردند. جنگی بر عليه شهروندان بيدفاع ، جنگی که از سوی رهبران عرب محکوم نشد، و نشان داد که آنان شريک اسرائيلی ها در اين جنگ اند. البته برخی از اين رهبران، با � اما و اگرهای� زياد جنگ را محکوم کردند تا نشان دهند که آنها در اين توطئه شرکت نداشتند. برای نمونه برخی از آنان خواستار باز شدن دروازه های بسته بر روی فلسطينی ها بودند و يا اينکه برای توقف جنگ با اسرائيل به گفتگو بنشينيم. اما هيچکدام از اين رهبران سخن از اين نگفتند که ملت بی پناه فلسطين در غزه مورد جنگی تجاوزکارانه قرار گرفته و بايد در برابر آن مقاومت را سامان داد. چرا نبايد تجاوزکار را مشخص کرد، چرا نبايد بر عليه تجاوز اسرائيل سخن گفت که حاضر نيست حتی يک گام به عقب بنشيند. فرض بگيريم که اسرائيل به اميال خود در اين جنگ دست يافت و استعمار کامل خود را بر ملت فلسطين تحميل کرد، اما اين پيروزی مشروعيتی برای اسرائيل ببار نمی آورد و جنگ و مقاومت از جای ديگری شروع خواهد شد. در پايان بايد گفت که بمباران های تبهکارانه بر خانه ها و کاشانه های مردم بی دفاع، به صلح و آرامش در منطقه نخواهد انجاميد بلکه بر نفرت و کينه ورزی عميق تر و گسترده تر دامن خواهد زد، و در ادامه روحيه مقاومت و استقلال طلبی را در مردم فلسطين و جهان عرب تقويت خواهد کرد.