آمانو، رئیس آژانس بین المللی انرژی اتمی، عامل غرب برضد ایران

برکرفته از سایت انقلاب اسلامی

آمانو، رئیس آژانس بین المللی انرژی اتمی، عامل غرب برضد ایران

Amanoدر 23 مارس 2012، روزنامه انگلیسی گاردین، در مقاله ای، این اطلاعات را انتشار داده است:

• مقامات پیشین آژانس بین المللی انرژی اتمی در باره رویه اشتباه آمیز کنونی مقامات آژانس در قبال برنامه اتمی ایران که یادآور اشتباهاتی است که منجر به جنگ با عراق به بهانه وجود اسلحه کشتار جمعی در این کشور شد، هشدار می دهند.
چندین مقام ارشد پیشین آژانس رئیس کنونی آژانس و همکاران را متهم می کنند که به استناد اطلاعاتی که دستگاه های اطلاعاتی غرب در اختیارشان می گذارند، بی آنکه در باره صحت آنها تحقیق کنند، گزارش بر ضد ایران تهیه می کنند.
یوکیاما آمانو، یک دیپلمات بلند پایه ژاپنی در ماه ژوئیه 2009، به ریاست آژانس رسید. از آن پس مقابله غرب با ایران بر سر برنامه اتمی ایران تشدید شد و تهدید شدنهای ایران به حمله نظامی توسط اسرائیل و امریکا مکرر شدند.
در همان حال، گزارشهای آژانس در باره برنامه اتمی ایران بیش از پیش انتقاد آمیز شدند. در ماه نوامبر، آژانس دست به کاری بی سابقه زد و آن انتشار گزارشهای اطلاعاتی در باره فعالیتهای ایران در زمینه تولید سلاح اتمی بود. آژانس آنها را معتبر ارزیابی کرد.
• باوجود این، برخی از مقامات پیشین آژانس دورتر می روند: روبرت کلی، دانشمند پیشین اسلحه شناس امریکا که گروه تحقیق آژانس در عراق، بهنگام حمله امریکا به عراق، برعهده داشته است، می گوید: «تشابهی می بینم میان گزارش اشتباه آمیز در باره اسلحه کشتار جمعی عراق و گزارش کنونی آژانس درباره تولید بمب اتمی توسط ایران.»
روبرت کای ادامه می دهد: «آمانو دنباله رو دیک چنی است. در سالهای 2002 و 2003، وقتی ما شتابان بسوی جنگ با عراق می رفتیم، کار تحلیل وضعیت و تهیه گزارش در باره اسلحه کشتار جمعی عراق را نمی باید به یک گروه کوچک می سپردیم بی آنکه برکار آنها نظارت کنیم. از آن تجربه چه آموختیم؟ مطلقا هیچ. آمانو، همانند، دیک چنی، معاون رئیس جمهوری پیشین (بوش)، آمانو کار تهیه گزارش در باره ایران را به دو سه تن واگذاشته است و نظر آن مورد بازبینی و نقد قرار نگرفته است»
• دیگر مقامات پیشین آژانس نیز بنا بر سوءظن نسبت به برنامه اتمی ایران گذاشتن را انتقاد می کنند. در حال حاضر، آژانس بازمی تاباند سوءظن ها نسبت به برنامه هسته ای ایران را بی آنکه بحثی جدی در باره آنها انجام گیرد بدانگونه که در دوره ریاست البرادعی بر آژانس انجام می گرفت.
یک مقام پیشین آژانس می گوید: تصمیم آمانو، در ماه مارس سال گذشته، بر انحلال اداره روابط خارجی و همآهنگی که در دوره البرادعی، گزارشهای تهیه شده توسط مفتشان آژانس را موضع بحث و نقد و ارزیابی مجدد قرار می داد، کاری نادرست بود. این اداره مانع از آن شد گزارشهائی انتشار یابند که حکومت بوش می توانست آنها را دست آویز حمله نظامی به عراق کند. برخی از مفتشان براین باور بودند کار این اداره را سانسور خواندند و حکومتهای غربی گفتند آژانس حق گرفتن تصمیم های سیاسی را ندارد.
مشاوران البرادعی که این اداره را اداره می کردند، توسط آمانو، برکنار شدند. و اداره در دفتر مدیر کل آژانس، ادغام شد. قدرت در دفتر و شخص مدیر کل متمرکز شد و دستگاه کنترل و نظرگاه های متفاوت، بی محل شدند. آمانو خود و مشاورانی که در باره ایران همان نظر را دارند که او دارد، گزارشها در باره ایران را تصویب می کنند.
• هانس بلیکس، یکی از مدیرکلهای پیشین آژانس بین المللی انرژی اتمی نگرانی خود را در باره بی اعتبار شدن آژانس و گزارشهایش، ابراز می کند: « میان اطلاع و مدرک تفاوت وجود دارد. و اگر شما مسئول آژانس هستید، باید مطئن شوید که پرس و جوهای لازم انجام گرفته اند و گزارش نه بر اطلاع که بر سند متکی و مستند است. آژانس اعتباری دارد. باید با وسوس در وارسی مدرک و سخن گفتن به استناد مدرک، آن را حفظ کرد. اگر برخی حکومتها می خواهند آژانس اطلاعاتی را سند بشناسد که آنها در اختیارش می گذارند، آژانس نباید بپذیرد. آنها باید سند در اختیار آژانس بگذارند تا آژانس بتواند بپذیرد. من نمی توانم با اطمینان بگویم که در مدیریت آمانو، اطلاع جای سند را گرفته است.»
• دیپلماتهای غربی در وین، مقر آژانس بین المللی انرژی اتمی، از مدیریت آمانو دفاع می کنند و می گویند بسیاری از مواد در باره فعالیتهای اتمی نظامی ایران، پیش از آنکه البرادعی آژانس را ترک گوید، در اختیار آژانس بودند. بیشتر از 1000 صفحه مدرک وجود دارند و شامل جزئیات فعالیتهای اتمی ایران هستند.
یک دیپلمات می گوید: فرق البرادعی با آمانو در اینست که البرادعی بیشتر به شک نقش می داد. هرگاه به صحت و اصالت سند صددرصد اطمینان پیدا نمی کرد، حاضر به قضاوت و تصمیم نمی شد. امانو می گوید من صد درصد مطمئن نیستم اما نمی توان تا دیدن تفنگ در حالی که دود از آن خارج می شود (کنایه از قطعی بودن صحت سند) دم فرو بست.
• ژوزف سیرین سیون Joseph Cirincione، رئیس Ploughshares Fund، سازمان غیر انتفاعی که اقامتگاهش در واشنگتن است، می گوید: « سود برندگان اصلی از مدیریت آمانو بر آژانس، سیاست امریکا و صنعت اتمی ژاپن هستند. میان باراک اوباما و آمانو، رابطه تنگاتنگ است. و آژانس در فاجعه فوکوشیما، انتقاد جدی از صنعت اتمی ژاپن به عمل نیاورد. در مورد ایران، تفاوت البرادعی با آمانو، تفاوت روز با شب است. البرادعی دائم در پی یک راه حل دیپلماتیک بود حال آنکه آمانو چماق بزرگی به دست گرفته و مرتب بر سر ایران فرود می آورد. به سخن دیگر، روش نرم البرادعی نتوانست ایران را برآن دارد که موافق قطعنامه شورای امنیت، غنی سازی اورانیوم را متوقف کند. این امر که ایران به غنی سازی اورانیوم شتاب بخشیده است، محل مناقشه نیست. نیت ایران از این کار موضوع پرسش است. اطلاعاتی نیز بعد از آنکه آمانو مدیر کل آژانس شد، در اختیار آژانس قرار گرفتند. این اطلاعات شامل جزئیات فعالیتهای اتمی نظامی ایران هستند و مستند گزارش ماه نوامبر 2011 آژانس هستند.
• حتی روبرت کلی که انتقاد سخت از مدیریت آژانس می کند، در ارزیابی اخیر خود می گوید: ایران مدعی است که برنامه اتمیش بعد نظامی ندارد و قصد تولید اسلحه اتمی نیز ندارد. و مرتب می گوید چیزی برای مخفی کردن ندارم. اما من شک دارم که ایران راست می گوید. من ظن می برم که ایرانیها بسا در کار ساختن بمب اتمی هستند. پس ظنی باید زایل شود که وجود دارد.
• لابان کلباتز Laban Coblentz ، کسی که سخنرانی های البرادعی را تهیه می کرد و همکار او بود، اثرات تفاوت در بررسی اطلاعات و مدارک، بسیار هستند. مدیر کلی آژانس بسی مشکل است. آمانو با همان مدعی ها و اتهام ها سرو کار دارد که البرادعی داشت. هر دو به همکاران خود گفتند در این باره کار و تحقیق کنید. هردو یک کار را خواستند. امر دیگری که یکسان است، اینست که تا امروز، مدعی و اتهام مورد رسیدگی قرار نگرفته است. آنچه تغییر کرده است اینست که آمانو تصمیم گرفته است مدعی ها و اتهام هارا که منتشر نشده بودند منتشر کند و آنها را وسیله فشار به ایران گرداند تا که ایران بر سر میز مذاکره بنشیند.
❊ آمانو پاسخ می دهد:
◀ در 29 مارس 2012، یوکیا آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، در گفتگو با فاکس نیو، گفته است: ما اطلاعاتی داریم که نشان می دهد ایران فعالیت هایی در حوزه تسلیحات دارد. . تیم بازرسان آژانس اخیرا به ایران سفر کرده بود اما مقام های ایرانی مجوز بازدید از پارچین را به این تیم نداده و تاکید کردند که طبق توافق پیشین زمان بازدید از این سایت به دیدارهای آتی موکول شده است. آمانو در این خصوص گفت: ما مصر به بازدید از پارچین و بررسی ادعاهایی در خصوص فعالیت های تسلیحاتی ایران هستیم. مقامی که من دارم تبعات سیاسی اجتناب ناپذیری هم دارد. اما این بدان معنا نیست که ما ملاحظه های سیاسی خود را در اولویت قرار می دهیم. بلکه ابتدا باید ملاحظات تکنیکی را در راس توجه قرار دهیم.
انقلاب اسلامی: یادآور می شود که اسناد سری منتشره توسط ویکیلیکس – که ترجمه های آنها در این نشریه درج شدند – حاکی از آن هستند که آمانو با حمایت امریکا و اروپا به مدیر کلی آژانس رسیده است و پس از انتخاب، به سفیر امریکا در آژانس گفته است در اختیار امریکا است.
و گاردین ماهشمار بحران اتمی ایران را نیز انتشار داده است:
❊ ماهشمار بحران اتمی ایران:
◀ ژوئیه 1968، ایران قرارداد منع گسترش سلاح هسته ای را امضاء کرد.
◀ اوت 2002، گروه «شورای ملی مقاومت» مخالف جمهوری اسلامی ایران، تأسیسات اتمی مخفی ایران در نطنز و کارخانه تولید آب سنگین اراک را فاش کرد. با آشکار شدن وجود این تأسیسات، ایران از آژانس خواست که آن را مورد بازرسی قراردهد.
◀ ژوئن 2003، آژانس ایران را بخاطر اطلاع ندادن تأسیسات به آژانس مورد سرزنش قرارداد اما فعالیتی که مغایر قرارداد باشد، نیافت.
◀ اکتبر 2003، ایران موافقت کرد غنی سازی اورانیوم را متوقف کند و با بازرسی آژانس بدون اطلاع قبلی، موافقت کرد.
◀ سپتامبر 2005، آژانس به این داوری رسید که ایران بخاطر گزارش نکردن فعالیتهای اتمی خود، قرارداد منع گسترش سلاح هسته ای را رعایت نکرده است.
◀ در دسامبر 2005، شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه ای صادر کرد و ایران را تهدید کرد که بخاطر خودداری از متوقف کردن غنی سازی اورانیوم، بر ضد ایران، مجازات هائی را وضع خواهد کرد.
◀ ژانویه 2006، ایران مهر آژانس را از تأسیسات اتمی نطنز و دیگر تأسیسات اتمی شکست.
◀ در فوریه 2006، آژانس بین المللی انررژی اتمی به شورای امنیت گزارش کرد که ایران همکاری نمی کند.
◀ دسامبر 2006، شورای امنیت قطعنامه 1737 را تصویب کرد و نخستین مجازاتها را برضد ایران وضع کرد. بنا بر آن، صادرات مواد اتمی حساس به ایران ممنوع شد.
◀ دسامبر 2007، 16سازمان اطلاعاتی امریکا به این ارزیابی رسیدند که ایران از اواخر 2003، بدین سو، اجرای برنامه تولید بمب اتمی خود را متوقف کرده است و این ارزیابی را در گزارش خود انتشار دادند.
◀ سپتامبر 2009، باراک اوباما و گوردن براون، نخست وزیر پیشین انگلستان، و نیکولا سارکوزی، رئیس جمهوری فرانسه، اعلان کردند که دستگاههای اطلاعاتی آنها تأسیسات اتمی جدید ایران را در کوهی نزدیک به قم، بنام فردو، کشف کرده اند. ایران در روزهای پیش از آن، آژانس را از وجود این تأسیسات، آگاه کرده بود. اما مقامات غربی می گویند به این خاطر ایران این کار را کرد که دانسته بود وجود این تأسیسات کشف شده است.
◀ اکتبر 2009، در گفتگوهای ژنو، تغییری پدید آمد: ایران پذیرفت 1200 کیلو اورانیوم 4 درجه را که 75 درصد اورانیوم غنی شده اش را تشکیل می داد، با اورانیوم 20 درصد، برای رآکتور پزشکی تهران، مبادله کند. سه هفته بعد، معامله در وین برهم خورد.
◀ فوریه 2010، پرزیدنت احمدی نژاد اعلان کرد که ایران خود اورانیوم 20 درجه تولید کرده است.
◀ مه 2010، لولا، رئیس جمهوری برزیل و اردوغان، نخست وزیر ترکیه به تهران رفتند و توافق ایران را با مبادله اورانیوم بدست آوردند. اما امریکا و متحدانش گفتند حالا دیگر دیر است و موافق انجام معامله نیستند.
◀ ژانویه 2011، گفتگوهای ایران با کشورهای 5+1 در استانبول به شکست انجامیدند.
◀ نوامبر 2011، آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارشی را منتشر کرد و به مدارکی استناد کرد که بنا بر آنها، ایران در کار تولید بمب اتمی است. گزارش همچنین تصدیق کرد که ایران اورانیوم 20 درجه را تولید می کند و تأسیسات زیر زمینی فردو را بطور کامل براه انداخته است.
◀ ژانویه – فوریه 2012، مفتشان آژانس به تهران رفتند تا در باره وجود یا عدم وجود برنامه تولید بمب اتمی، تحقیق کنند. اما مفتشان گفتند با آنها به اندازه کافی همکاری نشده است.
به آنها اجازه بازرسی تأسیسات پارچین داده نشده بود.