مدرسه مرگ در ناتو
مانلیو دینوچی
http://www.voltairenet.org/SHkola-smerti-v-NATO
برگردان: ا. م. شیری
http://eb1384.wordpress.com/2012/07/09/
۱۹تير ۱٣۹۱
در مونسانتو، در پرتقال، ناتو بمنظور افزایش بازدهی توان جنگی خود تحت فرماندهی ستاد مشترک تحولات(Allied Command Transformation - ACT)، که در سال ۲۰۰۳ تشکیل داد، مرکز مطالعات خود ارزیابی و تدوین طرحها را توسعه داد. وجود چنین مرکزی ما را مطمئن می سازد، که ناتو که قبلا بمنظور مبارزه با «تهدیدات اتحاد شوروی» تشکیل شده بود، اینک، هدف دیگری، یعنی «مبارزه با تروریسم»، دستاورد استعمارنو در عصر ما را دنبال می کند.
صرفنظر از سیمای ظاهری، ناتو هم می آموزد. این پیمان نظامی همواره از عملیات خود درس می گیرد و در حال حاضر آنچه را که در لیبی روی می دهد، آدمیرال جیمس استاوریدیس، فرمانده کل آمریکائی ناتو در اروپا تشریح می کند.
بدین منظور، ناتو مرکز مربوطه ای بنام ستاد مشترک بررسی و دروس- همان مدرسه ای که «درسهای شناخته شده» ای تدریس می شود، در اختیار دارد. بدین ترتیب، ناتو چگونگی هر چه بهتر جنگیدن را مطالعه می کند. در آغاز جنگ برعلیه لیبی در ماه مارس سال ۲۰۱۱ ستاد مشترک بررسی و دروس، تیم تحلیلگران وابسته به ستاد مشترک را برای نظارت بر عملیات، به شهر ناپل اعزام کرد. از گزارش محرمانه تنظیمی در ماه فوریه که نیویورک تایمز رونوشت آن را در اختیار دارد، می توان با مضمون این «درسهای شناخته شده» آشنا شد.
چه چیزی را باید متحدان، بویژه متحدان اروپائی فرامی گرفتند؟ آنها فراگرفتند که جنگ علیه لیبی الگویی نبود که انتظار داشتند، بلکه، نواقص را برجسته کرد. پیش از همه، این واقعیتی را نشان داد که متحدان اروپائی و کانادا بیش از حد روی ایالات متحده آمریکا حساب باز کرده بودند. حتی ناتو با حمایت ایالات متحده آمریکا، ٪۴۰ هواپیماهای پیش بینی شده برای جنگ الکترونیکی را که اتفاقا برای چنین عملیاتی لازم بود، در اختیار داشت. اما دقیقا ایالات متحده آمریکا تقریبا همه مهمات هوشمند، از جمله ۷۷۰۰ بمب و موشک را که در جریان حمله به لیبی استفاده شد، تأمین کرد. (بسیار محتمل است که تأمین بخش عمده این مهمات بر عهده پایگاه آمریکائی داربی مستقر در شهر پیزه بود).
این نقص را باید با عجله اصلاح کرد. «رئیس جمهور اوباما از پنتاگون خواست نسخه مقدماتی عملیات نظامی در سوریه را آماده کند». ولی عملیات جنگی در سوریه در قیاس با جنگ برعلیه لیبی که موجب سرنگونی رژیم قذافی گردید، باید بسیار گسترده تر می بود. برای اینکه سوریه نیروی نظامی و سیستم پدافند هوائی بسیار کارآمدتری را در اختیار دارد که تخریب آنها از طریق حملات هوائی دشوار است. علاوه بر این، مخالفان سوریه در مقایسه با اپوزیسیون لیبی در هنگام جنگ، خوب سازماندهی نشده اند و پراکنده تر هستند. و خود این، «پروسه هماهنگی متحدان ناتوئی و شورشیان را با دشواری مواجه می سازد». در نتیجه این، اگر آنها مسئله حمله به سوریه را حل کنند، متحدان اروپائی و کانادا مجبور خواهند شد روی «کمک های ایالات متحده آمریکا حساب باز کنند».
متحدان اروپائی و کانادا با پیش بینی این جنگ و جنگهای دیگر(ایران هم در مرکز توجه قرار دارد)، پروسه تقویت نیروهای نظامی خاص خود را اکنون سرعت بخشیده اند. بر این بستر، توافقنامه ماه فوریه مبنی بر تشکیل سیستم تلفیقی کنترل زمینی در پایگاه هوائی سیگونل (سیسیل) که می تواند همآهنگی با جنگنده های بی شرنشین گلوبال هاوک موجود در پایگاه هوائی را تأمین نماید، امضاء شد.
چنین تلفیق تکنولوژی می تواند ناتو را با جزئیات مناطق مورد نظر برای حمله آشنا ساخته و حمله به وسایل نقلیه متحرک را تسهیل نماید. بی درنگ پس از امضای این توافقنامه، وزرای دفاع کشورهای اروپائی در ماه مارس بر سر «طرح بلندپروازانه» که نقص دیگری، یعنی رفع کمبود هواپیما برای تأمین پرواز همان جنگنده بمب افکنها که عمدتا از سوی ایالات متحده آمریکا در جنگ لیبی بکار گرفته شد، توافق کردند.
مدرس ستاد مشترک بررسی و دروس می گوید: مبارکتان باد، شما درستان را خوب فراگرفتید. اما شما باید فعالانه به کار «خرید هواپیماها و تجهیزات الکترونیک که چند سال وقت لازم دارد، بپردازید». این، درسی بود که از جنگ لیبی فراگرفتند. دانش آموزانی که با موفقیت از امتحان می گذرند، به جنگهای بعدی اعزام می شوند.
***
افزوده مترجم
علاوه بر درس مورد بحث این نوشتار، لازم به یادآوریست که دولتهای آمریکا و متحدان ناتوئی آن در اروپا و کانادا، در پی تحمل تلفات پرسنلی سنگین در جنگهای استعماری افغانستان و عراق، این درس را هم فراگرفتند که در جنگهای استعماری بعدی، تاکتیک جنگهای بی تماس (بمباران از هوا) را به کار بسته و بجای اعزام نیروی اشغالگر خود، از ارتشهای خصوصی و مزدوران (تروریستها) استفاده بکنند. بدین ترتیب، از جنگ اشغالگرانه لیبی به بعد و هم اکنون در جنگ برای تصرف سوریه، تروریسم را رسما و علنا و عملا به سطح سیاست دولتی ارتقاء داده اند.
مانلیو دینوچی
http://www.voltairenet.org/SHkola-smerti-v-NATO
برگردان: ا. م. شیری
http://eb1384.wordpress.com/2012/07/09/
۱۹تير ۱٣۹۱
در مونسانتو، در پرتقال، ناتو بمنظور افزایش بازدهی توان جنگی خود تحت فرماندهی ستاد مشترک تحولات(Allied Command Transformation - ACT)، که در سال ۲۰۰۳ تشکیل داد، مرکز مطالعات خود ارزیابی و تدوین طرحها را توسعه داد. وجود چنین مرکزی ما را مطمئن می سازد، که ناتو که قبلا بمنظور مبارزه با «تهدیدات اتحاد شوروی» تشکیل شده بود، اینک، هدف دیگری، یعنی «مبارزه با تروریسم»، دستاورد استعمارنو در عصر ما را دنبال می کند.
صرفنظر از سیمای ظاهری، ناتو هم می آموزد. این پیمان نظامی همواره از عملیات خود درس می گیرد و در حال حاضر آنچه را که در لیبی روی می دهد، آدمیرال جیمس استاوریدیس، فرمانده کل آمریکائی ناتو در اروپا تشریح می کند.
بدین منظور، ناتو مرکز مربوطه ای بنام ستاد مشترک بررسی و دروس- همان مدرسه ای که «درسهای شناخته شده» ای تدریس می شود، در اختیار دارد. بدین ترتیب، ناتو چگونگی هر چه بهتر جنگیدن را مطالعه می کند. در آغاز جنگ برعلیه لیبی در ماه مارس سال ۲۰۱۱ ستاد مشترک بررسی و دروس، تیم تحلیلگران وابسته به ستاد مشترک را برای نظارت بر عملیات، به شهر ناپل اعزام کرد. از گزارش محرمانه تنظیمی در ماه فوریه که نیویورک تایمز رونوشت آن را در اختیار دارد، می توان با مضمون این «درسهای شناخته شده» آشنا شد.
چه چیزی را باید متحدان، بویژه متحدان اروپائی فرامی گرفتند؟ آنها فراگرفتند که جنگ علیه لیبی الگویی نبود که انتظار داشتند، بلکه، نواقص را برجسته کرد. پیش از همه، این واقعیتی را نشان داد که متحدان اروپائی و کانادا بیش از حد روی ایالات متحده آمریکا حساب باز کرده بودند. حتی ناتو با حمایت ایالات متحده آمریکا، ٪۴۰ هواپیماهای پیش بینی شده برای جنگ الکترونیکی را که اتفاقا برای چنین عملیاتی لازم بود، در اختیار داشت. اما دقیقا ایالات متحده آمریکا تقریبا همه مهمات هوشمند، از جمله ۷۷۰۰ بمب و موشک را که در جریان حمله به لیبی استفاده شد، تأمین کرد. (بسیار محتمل است که تأمین بخش عمده این مهمات بر عهده پایگاه آمریکائی داربی مستقر در شهر پیزه بود).
این نقص را باید با عجله اصلاح کرد. «رئیس جمهور اوباما از پنتاگون خواست نسخه مقدماتی عملیات نظامی در سوریه را آماده کند». ولی عملیات جنگی در سوریه در قیاس با جنگ برعلیه لیبی که موجب سرنگونی رژیم قذافی گردید، باید بسیار گسترده تر می بود. برای اینکه سوریه نیروی نظامی و سیستم پدافند هوائی بسیار کارآمدتری را در اختیار دارد که تخریب آنها از طریق حملات هوائی دشوار است. علاوه بر این، مخالفان سوریه در مقایسه با اپوزیسیون لیبی در هنگام جنگ، خوب سازماندهی نشده اند و پراکنده تر هستند. و خود این، «پروسه هماهنگی متحدان ناتوئی و شورشیان را با دشواری مواجه می سازد». در نتیجه این، اگر آنها مسئله حمله به سوریه را حل کنند، متحدان اروپائی و کانادا مجبور خواهند شد روی «کمک های ایالات متحده آمریکا حساب باز کنند».
متحدان اروپائی و کانادا با پیش بینی این جنگ و جنگهای دیگر(ایران هم در مرکز توجه قرار دارد)، پروسه تقویت نیروهای نظامی خاص خود را اکنون سرعت بخشیده اند. بر این بستر، توافقنامه ماه فوریه مبنی بر تشکیل سیستم تلفیقی کنترل زمینی در پایگاه هوائی سیگونل (سیسیل) که می تواند همآهنگی با جنگنده های بی شرنشین گلوبال هاوک موجود در پایگاه هوائی را تأمین نماید، امضاء شد.
چنین تلفیق تکنولوژی می تواند ناتو را با جزئیات مناطق مورد نظر برای حمله آشنا ساخته و حمله به وسایل نقلیه متحرک را تسهیل نماید. بی درنگ پس از امضای این توافقنامه، وزرای دفاع کشورهای اروپائی در ماه مارس بر سر «طرح بلندپروازانه» که نقص دیگری، یعنی رفع کمبود هواپیما برای تأمین پرواز همان جنگنده بمب افکنها که عمدتا از سوی ایالات متحده آمریکا در جنگ لیبی بکار گرفته شد، توافق کردند.
مدرس ستاد مشترک بررسی و دروس می گوید: مبارکتان باد، شما درستان را خوب فراگرفتید. اما شما باید فعالانه به کار «خرید هواپیماها و تجهیزات الکترونیک که چند سال وقت لازم دارد، بپردازید». این، درسی بود که از جنگ لیبی فراگرفتند. دانش آموزانی که با موفقیت از امتحان می گذرند، به جنگهای بعدی اعزام می شوند.
***
افزوده مترجم
علاوه بر درس مورد بحث این نوشتار، لازم به یادآوریست که دولتهای آمریکا و متحدان ناتوئی آن در اروپا و کانادا، در پی تحمل تلفات پرسنلی سنگین در جنگهای استعماری افغانستان و عراق، این درس را هم فراگرفتند که در جنگهای استعماری بعدی، تاکتیک جنگهای بی تماس (بمباران از هوا) را به کار بسته و بجای اعزام نیروی اشغالگر خود، از ارتشهای خصوصی و مزدوران (تروریستها) استفاده بکنند. بدین ترتیب، از جنگ اشغالگرانه لیبی به بعد و هم اکنون در جنگ برای تصرف سوریه، تروریسم را رسما و علنا و عملا به سطح سیاست دولتی ارتقاء داده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر