ناتو یکصدمین روز حمله نظامی به لیبی را برگزار می کند
http://www.warandpeace.ru/ru/news/view/59377/
برگردان: ا. م. شیریwww.eb1384.wordpress.com
ناتو روز دوشنبه ٢٧ ژوئن، یکصدمین روز حمله نظامی به لیبی را برگزار می کند. انتظار می رود بمناسبت این روز، ۵٠٠٠- مین حمله به مواضع ارتش دولتی انجام گیرد.
در عین حال، به عقیده کارشناسان، در تمام این مدت نیروهای ائتلاف به موفقیت چشمگیری دست نیافتند. اگر چه روزهای اول [حمله]، ارتش لیبی واقعا به وضعیت شوک دچار شده و از بنغاری عقب نشست، اما در مدت سه بعد، جبهه ها تغییر نکردند. مناطق اجدابیا و میسوراتی کما فی السابق خط مقدم جبهه هستند.
شورشیان فقط در مناطق کوهستانی غرب لیبی توانستند به سوی طرابلس پیشروی کنند. خبرها حاکی از آن است که آنها تنها ١٠٠ کیلومتر با پایتخت فاصله دارند ولی تحلیلگران شک دارند که ارتش دولتی اجازه دهد آنها این فاصله را طی کنند.
علاوه بر آن، ناتو واقع بینانه به مسئله نگاه می کند. اوآنا لونگسکو(Oana Lungescu)، سنخگوی پیمان آتلانتیک شمالی اعلام کرد:«ارتش قذافی سه ماه پیش در اطراف بنغازی مستقر بود و شهر میسوراتی را به آتش کشید. تفاوت را ببینید».
خبرهای امروز صبح حاکی از آن است که نمایندگان دولت لیبی مذاکره با شورشیان بنغازی را آغاز کردند. گفته می شود در این دیدار گویا در باره سرنوشت خود قذافی که همچنان در طرابلس بسر می برد، مذاکره می شود.
اما این مسئله منتفی نیست که امروز دادگاه بین المللی حکم بازداشت رهبر لیبی را که می تواند مانع ادامه گفتگوها شود، صادر کند.
تحلیلواره مترجم در ارتباط با خبر فوق
این خبر از نگاه ساده اندیشانه، هیچ موضوع تازه ای در بر ندارد و همگان بر موارد آن مطلعند. و لیکن، با کمی تعمق، منظره بشدت خوفناک دیگری در مقابل چشم هر تماشاگر بی طرفی ظاهر می گردد. زیرا:
١ـ بر اساس تعاریف پذیرفته شده، تروریسم:
ـ یعنی کاربرد نیروی نظامی برای نیل به مقاصد سیاسی، اقتصادی و غیره؛
ـ یعنی، کشتار و ویرانی برای ایجاد رعب و وحشت در میان مردم؛
ـ یعنی، زیر پا گذاشتن قوانین و مقررات بین المللی، استقلال و حاکمیت مستقل کشورها و حق تعیین آزادانه سرنوشت خلقها، پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) یک تشکیلات کاملا تروریستی محسوب می شود.
٢ـ ناتو یکصد روز پیش به بهانه جعلی دفاع از مردم غیرنظامی لیبی در مقابل حمله نیروهای دولتی به این کشور حمله کرد.
ـ اگر در صحت خبر فوق مبنی بر اینکه در یکصدمین روز حمله به لیبی، ۵٠٠٠- مین حمله به مواضع ارتش دولتی را انجام داده؛
ـ اگر در خوشبیانه ترین حالت، فرض کنیم که در هر عملیات جنگنده های ناتو ۵ تن از مردم غیرنظامی لیبی را کشته شده است. بگذریم از اینکه معمولا کمترین آمار تلفات غیرنظامیان در هر مورد بیش از ١۵ نفر بوده است، چنین نتیجه حاصل می شود: تا کنون ناتو دست کم ٢۵٠٠٠ هزار نفر غیرنظامی لیبیایی را ببهانه دفاع از غیرنظامیان کشته است.
ـ اگر این منظره رقت انگیز را در کنار مناظر کریه فراری دادن یک میلیون نفر کارگر خارجی از لیبی، آوارگی و مهاجرت اجباری صدها هزار نفر از مردم این کشور در داخل و خارج از میهن و همچنین خرابی های ناشی از بمبارانهای جنون آمیز مناطق مسکونی و مراکز شهری و آزمایش تسلیحات جدید نظامی بگذاریم، در مجموع یک تابلو شدیداًَ تهوع آوری از «بشردوستی» و «دمکراسی» امپریالیستی بدست می آید.
٣ـ در خبر فوق گفته می شود: «نمایندگان دولت لیبی مذاکره با شورشیان بنغازی را آغاز کردند… این مسئله منتفی نیست که امروز دادگاه بین المللی حکم بازداشت رهبر لیبی را که می تواند مانع ادامه گفتگوها شود، صادر کند». با عطف توجه به اینکه دادگاه بین المللی لاهه درست همان روز ٢٧ ژوئن چنین حکمی را صادر کرد، با قاطعیت تمام می توان گفت: مسئله شورش مسلحانه در لیبی از همان ابتدا محصول توطئه ها و دسایس امپریالیسم غرب بوده که امروز نیز با استفاده ابزاری از دیوان بین المللی لاهه، اسب تروای دیگر امپریالیسم، در مسیر مذاکره بین شورشیان تحت امر خود با نماینگان دولت لیبی موانعی ایجاد می کند.
٤ـ آیا حکم دیوان کیفری لاهه معتبر است؟
ـ اگر از نظر دور نداریم که اغلب سازمانها و نهادهای معتبر بین المللی، از جمله آنها و بویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد و دیوان کیفری لاهه پس از تک قطبی شدن جهان از اوایل سالهای٩٠ سده بیستم، در اثر خیانتهای مزمن دولت مافیایی روسیه و سیاستهای همیشه مرموز چین (کشورهای صاحب حق وتو در شورای امنیت) همواره ضمن تأئید لشکرکشی های استعمارگرانه و تروریسم دولتی کشورهای امپریالیستی(طبق تعریف فوق)، قطعنامه هایی در تحریم کشورهای «نامطلوب» امپریالیسم و حکم تعقیب، بازداشت و محاکمه سران و رهبران ممالک در هم کوبیده شده را صادر کرده اند؛
ـ اگر فراموش نکنیم که دیوان کیفری لاهه حکم تعقیب و مجازات هیچ یک از سران و مقامات بلندپایه کشورهای امپریالیستی و در رأس آنها آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، اسرائیل و…، از جمله بیل و هیلاری کلینتون، تونی بلر، جرج بوش، شارون، نتانیاهو، باراک اوباما، کامرون، سارکوزی، راس موسن، و بسیاری دیگر را که از جنگهای منجر به تجزیه و مستعمره سازی یوگسلاوی تا اشغال نظامی کشورهای افغانستان، عراق، کشتار خلقهای فلسطین، لبنان، بمبارانهای مستمر روستائیان پاکستان و حمله نظامی به لیبی، مجموعاًَ میلیونها نفر از مردم این کشورها را قتلعام کرده اند، صادر نکرده است، چنین استنتاجی دور از واقعیت نیست که شورای به اصطلاح امنیت سازمان ملل متحد و دیوان کیفری لاهه نقش «اسب تروای» امپریالیسم را ایفا می کنند و قطعنامه ها و احکام فاقد اعتبار قانونی است.
٩ تیر ماه ١٣٩٠
http://www.warandpeace.ru/ru/news/view/59377/
برگردان: ا. م. شیریwww.eb1384.wordpress.com
ناتو روز دوشنبه ٢٧ ژوئن، یکصدمین روز حمله نظامی به لیبی را برگزار می کند. انتظار می رود بمناسبت این روز، ۵٠٠٠- مین حمله به مواضع ارتش دولتی انجام گیرد.
در عین حال، به عقیده کارشناسان، در تمام این مدت نیروهای ائتلاف به موفقیت چشمگیری دست نیافتند. اگر چه روزهای اول [حمله]، ارتش لیبی واقعا به وضعیت شوک دچار شده و از بنغاری عقب نشست، اما در مدت سه بعد، جبهه ها تغییر نکردند. مناطق اجدابیا و میسوراتی کما فی السابق خط مقدم جبهه هستند.
شورشیان فقط در مناطق کوهستانی غرب لیبی توانستند به سوی طرابلس پیشروی کنند. خبرها حاکی از آن است که آنها تنها ١٠٠ کیلومتر با پایتخت فاصله دارند ولی تحلیلگران شک دارند که ارتش دولتی اجازه دهد آنها این فاصله را طی کنند.
علاوه بر آن، ناتو واقع بینانه به مسئله نگاه می کند. اوآنا لونگسکو(Oana Lungescu)، سنخگوی پیمان آتلانتیک شمالی اعلام کرد:«ارتش قذافی سه ماه پیش در اطراف بنغازی مستقر بود و شهر میسوراتی را به آتش کشید. تفاوت را ببینید».
خبرهای امروز صبح حاکی از آن است که نمایندگان دولت لیبی مذاکره با شورشیان بنغازی را آغاز کردند. گفته می شود در این دیدار گویا در باره سرنوشت خود قذافی که همچنان در طرابلس بسر می برد، مذاکره می شود.
اما این مسئله منتفی نیست که امروز دادگاه بین المللی حکم بازداشت رهبر لیبی را که می تواند مانع ادامه گفتگوها شود، صادر کند.
تحلیلواره مترجم در ارتباط با خبر فوق
این خبر از نگاه ساده اندیشانه، هیچ موضوع تازه ای در بر ندارد و همگان بر موارد آن مطلعند. و لیکن، با کمی تعمق، منظره بشدت خوفناک دیگری در مقابل چشم هر تماشاگر بی طرفی ظاهر می گردد. زیرا:
١ـ بر اساس تعاریف پذیرفته شده، تروریسم:
ـ یعنی کاربرد نیروی نظامی برای نیل به مقاصد سیاسی، اقتصادی و غیره؛
ـ یعنی، کشتار و ویرانی برای ایجاد رعب و وحشت در میان مردم؛
ـ یعنی، زیر پا گذاشتن قوانین و مقررات بین المللی، استقلال و حاکمیت مستقل کشورها و حق تعیین آزادانه سرنوشت خلقها، پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) یک تشکیلات کاملا تروریستی محسوب می شود.
٢ـ ناتو یکصد روز پیش به بهانه جعلی دفاع از مردم غیرنظامی لیبی در مقابل حمله نیروهای دولتی به این کشور حمله کرد.
ـ اگر در صحت خبر فوق مبنی بر اینکه در یکصدمین روز حمله به لیبی، ۵٠٠٠- مین حمله به مواضع ارتش دولتی را انجام داده؛
ـ اگر در خوشبیانه ترین حالت، فرض کنیم که در هر عملیات جنگنده های ناتو ۵ تن از مردم غیرنظامی لیبی را کشته شده است. بگذریم از اینکه معمولا کمترین آمار تلفات غیرنظامیان در هر مورد بیش از ١۵ نفر بوده است، چنین نتیجه حاصل می شود: تا کنون ناتو دست کم ٢۵٠٠٠ هزار نفر غیرنظامی لیبیایی را ببهانه دفاع از غیرنظامیان کشته است.
ـ اگر این منظره رقت انگیز را در کنار مناظر کریه فراری دادن یک میلیون نفر کارگر خارجی از لیبی، آوارگی و مهاجرت اجباری صدها هزار نفر از مردم این کشور در داخل و خارج از میهن و همچنین خرابی های ناشی از بمبارانهای جنون آمیز مناطق مسکونی و مراکز شهری و آزمایش تسلیحات جدید نظامی بگذاریم، در مجموع یک تابلو شدیداًَ تهوع آوری از «بشردوستی» و «دمکراسی» امپریالیستی بدست می آید.
٣ـ در خبر فوق گفته می شود: «نمایندگان دولت لیبی مذاکره با شورشیان بنغازی را آغاز کردند… این مسئله منتفی نیست که امروز دادگاه بین المللی حکم بازداشت رهبر لیبی را که می تواند مانع ادامه گفتگوها شود، صادر کند». با عطف توجه به اینکه دادگاه بین المللی لاهه درست همان روز ٢٧ ژوئن چنین حکمی را صادر کرد، با قاطعیت تمام می توان گفت: مسئله شورش مسلحانه در لیبی از همان ابتدا محصول توطئه ها و دسایس امپریالیسم غرب بوده که امروز نیز با استفاده ابزاری از دیوان بین المللی لاهه، اسب تروای دیگر امپریالیسم، در مسیر مذاکره بین شورشیان تحت امر خود با نماینگان دولت لیبی موانعی ایجاد می کند.
٤ـ آیا حکم دیوان کیفری لاهه معتبر است؟
ـ اگر از نظر دور نداریم که اغلب سازمانها و نهادهای معتبر بین المللی، از جمله آنها و بویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد و دیوان کیفری لاهه پس از تک قطبی شدن جهان از اوایل سالهای٩٠ سده بیستم، در اثر خیانتهای مزمن دولت مافیایی روسیه و سیاستهای همیشه مرموز چین (کشورهای صاحب حق وتو در شورای امنیت) همواره ضمن تأئید لشکرکشی های استعمارگرانه و تروریسم دولتی کشورهای امپریالیستی(طبق تعریف فوق)، قطعنامه هایی در تحریم کشورهای «نامطلوب» امپریالیسم و حکم تعقیب، بازداشت و محاکمه سران و رهبران ممالک در هم کوبیده شده را صادر کرده اند؛
ـ اگر فراموش نکنیم که دیوان کیفری لاهه حکم تعقیب و مجازات هیچ یک از سران و مقامات بلندپایه کشورهای امپریالیستی و در رأس آنها آمریکا، انگلیس، فرانسه، آلمان، اسرائیل و…، از جمله بیل و هیلاری کلینتون، تونی بلر، جرج بوش، شارون، نتانیاهو، باراک اوباما، کامرون، سارکوزی، راس موسن، و بسیاری دیگر را که از جنگهای منجر به تجزیه و مستعمره سازی یوگسلاوی تا اشغال نظامی کشورهای افغانستان، عراق، کشتار خلقهای فلسطین، لبنان، بمبارانهای مستمر روستائیان پاکستان و حمله نظامی به لیبی، مجموعاًَ میلیونها نفر از مردم این کشورها را قتلعام کرده اند، صادر نکرده است، چنین استنتاجی دور از واقعیت نیست که شورای به اصطلاح امنیت سازمان ملل متحد و دیوان کیفری لاهه نقش «اسب تروای» امپریالیسم را ایفا می کنند و قطعنامه ها و احکام فاقد اعتبار قانونی است.
٩ تیر ماه ١٣٩٠
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر