genocide
genocide
نسل کشی
اینک خشونتها در لیبی دیگر برای غرب موضوعیت ندارد
http://politsvoboda.ru/genocid/4708
ترجمه و تحلیل: ا. م. شیری
http://eb1384.wordpress.com/2012/08/03/
۱٣مرداد ۱٣۹۱
جنگ داخلی در لیبی نه تنها فروکش نمی کند، حتی شدت هم می گیرد.
سخنگوی مطبوعاتی کمیته همبستگی روسیه با خلقهای لیبی و سوریه اعلام کرد: بیش از ۱۰۰۰ نفر از شبه نظامیان میسوراتی، چند صد ماشین زرهی، و همچنین بیش از ۱۵۰ تانک و دیگر ماشینهای سنگین جنگی، شهری را که در جریان جنگ لیبی تا آخر به قذافی وفادار ماند، محاصره کردند. بگزارش روزنامه دولتی لیبی، «لیبیا هرالد»، تمامی راههای منتهی به شهر بسته شده و در بنی ولید کمبود سوخت و خواربار احساس می شود.
شهر بنی ولید به بهانه بازداشت دو خبرنگار میسوراتی بعلت ورود غیرمجاز در ۸ ژوئیه به این شهر محاصره شد. ورود به شهر بر اساس قانون محلی ممنوع است. (در میسوراتی نیز قانون مشابهی اجرا می شود که بر اساس آن، ساکنان دیگر شهرهای لیبی بدون اخذ مجوز حق ورود به این شهر را ندارند). خبرنگاران تلویزیون میسوراتی را به جاسوسی متهم می کنند. بگفته ساکنان محلی، آنها برای تدارک حمله به شهر، از پستهای بازرسی و مناطق نظامی عکسبرداری می کردند.
در مورد ضرورت «پاکسازی» بنی ولید که روزنامه ها «امارت ضدانقلاب در کشور» می نامند، از ژانویه ۲۰۱۲ سخن گفته می شود. آن وقت در نتیجه شورش مردم، مقامات وابسته به حاکمیت جدید و شبه نظامیان از بنی ولید بیرون رانده شدند و شهر اعلام خودگردانی کرد. در ماه مه برای تصرف شهر اقداماتی بعمل آمد ولی، با پشتیبانی شهرهای همسایه، حمله دفع شد.
حاکمیت شهر بنی ولید برای مبادله بازداشت شدگان با ۱۲۰ نفر از میان اسرای این شهر که شبه نظامیان میسوراتی در سال گذشته به بهانه همکاری با قذافی به اسارت گرفته اند، اعلام آمادگی کرد. با این وجود، هنوز معلوم نیست که این اسرا زنده اند یا مرده. حاکمان میسوراتی این خواست را غیرقانونی دانسته و از آزادی اسرای بنی ولید امتناع کردند.
لازم به یادآوری است که در سال ۲۰۱۱ در حدود ۱۵۰۰۰ زندانی در زندانهای میسوراتی شکنجه شدند، مورد تجاوز قرار گرفتند و بدون محاکمه اعدام گردیدند. خبرنگار «دیلی میل» بریتانیا گزارش می دهد که شبه نظامیان میسوراتی در یکی از پلاژهای میسوراتی در یک روز، ۱۰۰۰ نفر اسیر را سر بریدند. در ماه ژانویه سال ۲۰۱۲ سازمان بین المللی «پزشکان بدون مرز» به علت شکنجه زندانیان در زندانها، کار خود را در میسوراتی تعطیل کرد.
جالب توجه است که بلافاصله پس از سرنگونی قذافی و اعمال کنترل بر بخش اعظم معادن نفت در لیبی، مسئله خشونتها در این کشور از نظر مقامات کشورهائی که وقیحانه خود را «دوستان لیبی» می نامند، نه تنها موضوعیت خود را از دست داده، بلکه بطور کلی پایان یافته تلقی شد. حتی نمی توان تردید داشت که اگر «دوستان سوریه» بتوانند اسد را سرنگون سازند، در این کشور ناگزیر چیزی غیر از این اتفاق نخواهد افتاد.
***
تحلیل مترجم
تروریسم خبری وابسته به دولتهای امپریالیستی و اولترافاشیستی غرب با استفاده از تصاویر جنایت امپریالیسم در عراق و همچنین، با انتشار صحنه های شبیه سازی شده در استودیوهای تلویزیونی، از جمله، در کانال «الجزیره» قطر، در جنگ لیبی، برعلیه آن کشور و اینک در جنگ سوریه برعلیه این کشور تبلیغات می کند. برای آگاهی بیشتر در این باره، به مقاله «جنگ لیبی از بان شاهد عینی» در این نشانی:
http://eb1384.wordpress.com/2011/10/16
و برای دیدن برخی تصاویر جنگ عراق به این نشانی ها:
http://www.hafteh.de/?p=29992
http://perevodika.ru/articles/21711.html
مراجعه کنید.
علاوه بر این، بنظر میرسد اگر هنگام تماشای ویدئوهایی که تروریسم خبری غرب بنام جنایت ارتش سوریه در رسانه های تصویری و سایتهای اینترنتی انتشار می دهد، نکات زیر مورد توجه قرار نگیرد، اشتباه در ارزیابی ها، اجتناب ناپذیر خواهد بود:
۱ــ صدای استودیوئی «آللهُ آگبار» در متن فیلمهای انفجارها و صحنه های کشتار مردم غیرنظامی شهرها و روستاها، بویژه زنان، کودکان و پیران در لیبی و سوریه.
۲ــ در حالیکه جنگ تروریستی- استعماری در سوریه بشدت ادامه دارد، این سؤال مطرح می شود که:
اولا- چرا تروریسم خبری غرب، کشتار مردم را فقط بنام ارتش سوریه می نویسد؟
ثانیا- اگر ارتش سوریه فقط زنان و کودکان و پیران را می کشد، چرا اجساد مقتولین را برای فیلمبرداری به اختیار تروریستها و مزدوران «آللهُ آگبار گو» رها می کند؟
موضوع سزاوار تأمل دیگر اینکه، شرکت پر رنگ برخی زندانیان سابق گوانتانامو از جمله، عبدالکریم بلحاج در جنگهای تروریستی- استعماری علیه لیبی و سوریه، آیا چنین شبهه ای را القاء نمی کند که «گوانتانامو» نه زندان، بلکه یکی از مرکز مهم آموزش قصابی انسان و آدمخواری است که رها شدگان از آن، براحتی با کارد و چاقو سر می برند، انسانها را تکه تکه می کنند؟
در این مورد، به این نشانی ها مراجعه کنید:
http://www.hafteh.de/?p=20240
http://www.mashal.org/content.php?t=%D9%82%D8%B7%D8%B9%20%D8%B3%D8%B1%D8%8C%20%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%B2%20%D8%A8%D9%87%20%D8%B9%D9%86%D9%81%20%D9%88%20%D8%A2%D8%AF%D9%85%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%20%D8%A7%D8%B1%D9%85%D8%BA%D8%A7%D9%86%20%D8%AF%D9%85%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C%20%D8%BA%D8%B1%D8%A8%DB%8C&c=bainenmelal&id=01186
http://www.hafteh.de/?p=31419
بر فرض صحت این فرضیه، بنظر می رسد، پخش ویدئوفیلمها از صحنه های این سو و آن سو بردن «زندانیان» درغل و زنجیر و چشم بسته و یا «زندانیان» بسته به برانکارد در میان حفاظهای تارعنکبوتی گوانتانمو ابتدا در رسانه های تصویری غرب، با هدف ایجاد جوّ رعب و وحشت در میان مردم جهان صورت می گیرد. به هر حال، بگمانم این هم نکته ای است که نباید مورد بی توجهی قرار گیرد.
این فاجعه نامه تکاندهنده را به همه رهروان راه حقیقت و راستی، به مبارزان صلح و استقلال، آزدای و عدالت اجتماعی جهان و میهنم تقدیم می کنم.
اینک خشونتها در لیبی دیگر برای غرب موضوعیت ندارد
http://politsvoboda.ru/genocid/4708
ترجمه و تحلیل: ا. م. شیری
http://eb1384.wordpress.com/2012/08/03/
۱٣مرداد ۱٣۹۱
جنگ داخلی در لیبی نه تنها فروکش نمی کند، حتی شدت هم می گیرد.
سخنگوی مطبوعاتی کمیته همبستگی روسیه با خلقهای لیبی و سوریه اعلام کرد: بیش از ۱۰۰۰ نفر از شبه نظامیان میسوراتی، چند صد ماشین زرهی، و همچنین بیش از ۱۵۰ تانک و دیگر ماشینهای سنگین جنگی، شهری را که در جریان جنگ لیبی تا آخر به قذافی وفادار ماند، محاصره کردند. بگزارش روزنامه دولتی لیبی، «لیبیا هرالد»، تمامی راههای منتهی به شهر بسته شده و در بنی ولید کمبود سوخت و خواربار احساس می شود.
شهر بنی ولید به بهانه بازداشت دو خبرنگار میسوراتی بعلت ورود غیرمجاز در ۸ ژوئیه به این شهر محاصره شد. ورود به شهر بر اساس قانون محلی ممنوع است. (در میسوراتی نیز قانون مشابهی اجرا می شود که بر اساس آن، ساکنان دیگر شهرهای لیبی بدون اخذ مجوز حق ورود به این شهر را ندارند). خبرنگاران تلویزیون میسوراتی را به جاسوسی متهم می کنند. بگفته ساکنان محلی، آنها برای تدارک حمله به شهر، از پستهای بازرسی و مناطق نظامی عکسبرداری می کردند.
در مورد ضرورت «پاکسازی» بنی ولید که روزنامه ها «امارت ضدانقلاب در کشور» می نامند، از ژانویه ۲۰۱۲ سخن گفته می شود. آن وقت در نتیجه شورش مردم، مقامات وابسته به حاکمیت جدید و شبه نظامیان از بنی ولید بیرون رانده شدند و شهر اعلام خودگردانی کرد. در ماه مه برای تصرف شهر اقداماتی بعمل آمد ولی، با پشتیبانی شهرهای همسایه، حمله دفع شد.
حاکمیت شهر بنی ولید برای مبادله بازداشت شدگان با ۱۲۰ نفر از میان اسرای این شهر که شبه نظامیان میسوراتی در سال گذشته به بهانه همکاری با قذافی به اسارت گرفته اند، اعلام آمادگی کرد. با این وجود، هنوز معلوم نیست که این اسرا زنده اند یا مرده. حاکمان میسوراتی این خواست را غیرقانونی دانسته و از آزادی اسرای بنی ولید امتناع کردند.
لازم به یادآوری است که در سال ۲۰۱۱ در حدود ۱۵۰۰۰ زندانی در زندانهای میسوراتی شکنجه شدند، مورد تجاوز قرار گرفتند و بدون محاکمه اعدام گردیدند. خبرنگار «دیلی میل» بریتانیا گزارش می دهد که شبه نظامیان میسوراتی در یکی از پلاژهای میسوراتی در یک روز، ۱۰۰۰ نفر اسیر را سر بریدند. در ماه ژانویه سال ۲۰۱۲ سازمان بین المللی «پزشکان بدون مرز» به علت شکنجه زندانیان در زندانها، کار خود را در میسوراتی تعطیل کرد.
جالب توجه است که بلافاصله پس از سرنگونی قذافی و اعمال کنترل بر بخش اعظم معادن نفت در لیبی، مسئله خشونتها در این کشور از نظر مقامات کشورهائی که وقیحانه خود را «دوستان لیبی» می نامند، نه تنها موضوعیت خود را از دست داده، بلکه بطور کلی پایان یافته تلقی شد. حتی نمی توان تردید داشت که اگر «دوستان سوریه» بتوانند اسد را سرنگون سازند، در این کشور ناگزیر چیزی غیر از این اتفاق نخواهد افتاد.
***
تحلیل مترجم
تروریسم خبری وابسته به دولتهای امپریالیستی و اولترافاشیستی غرب با استفاده از تصاویر جنایت امپریالیسم در عراق و همچنین، با انتشار صحنه های شبیه سازی شده در استودیوهای تلویزیونی، از جمله، در کانال «الجزیره» قطر، در جنگ لیبی، برعلیه آن کشور و اینک در جنگ سوریه برعلیه این کشور تبلیغات می کند. برای آگاهی بیشتر در این باره، به مقاله «جنگ لیبی از بان شاهد عینی» در این نشانی:
http://eb1384.wordpress.com/2011/10/16
و برای دیدن برخی تصاویر جنگ عراق به این نشانی ها:
http://www.hafteh.de/?p=29992
http://perevodika.ru/articles/21711.html
مراجعه کنید.
علاوه بر این، بنظر میرسد اگر هنگام تماشای ویدئوهایی که تروریسم خبری غرب بنام جنایت ارتش سوریه در رسانه های تصویری و سایتهای اینترنتی انتشار می دهد، نکات زیر مورد توجه قرار نگیرد، اشتباه در ارزیابی ها، اجتناب ناپذیر خواهد بود:
۱ــ صدای استودیوئی «آللهُ آگبار» در متن فیلمهای انفجارها و صحنه های کشتار مردم غیرنظامی شهرها و روستاها، بویژه زنان، کودکان و پیران در لیبی و سوریه.
۲ــ در حالیکه جنگ تروریستی- استعماری در سوریه بشدت ادامه دارد، این سؤال مطرح می شود که:
اولا- چرا تروریسم خبری غرب، کشتار مردم را فقط بنام ارتش سوریه می نویسد؟
ثانیا- اگر ارتش سوریه فقط زنان و کودکان و پیران را می کشد، چرا اجساد مقتولین را برای فیلمبرداری به اختیار تروریستها و مزدوران «آللهُ آگبار گو» رها می کند؟
موضوع سزاوار تأمل دیگر اینکه، شرکت پر رنگ برخی زندانیان سابق گوانتانامو از جمله، عبدالکریم بلحاج در جنگهای تروریستی- استعماری علیه لیبی و سوریه، آیا چنین شبهه ای را القاء نمی کند که «گوانتانامو» نه زندان، بلکه یکی از مرکز مهم آموزش قصابی انسان و آدمخواری است که رها شدگان از آن، براحتی با کارد و چاقو سر می برند، انسانها را تکه تکه می کنند؟
در این مورد، به این نشانی ها مراجعه کنید:
http://www.hafteh.de/?p=20240
http://www.mashal.org/content.php?t=%D9%82%D8%B7%D8%B9%20%D8%B3%D8%B1%D8%8C%20%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%B2%20%D8%A8%D9%87%20%D8%B9%D9%86%D9%81%20%D9%88%20%D8%A2%D8%AF%D9%85%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%20%D8%A7%D8%B1%D9%85%D8%BA%D8%A7%D9%86%20%D8%AF%D9%85%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C%20%D8%BA%D8%B1%D8%A8%DB%8C&c=bainenmelal&id=01186
http://www.hafteh.de/?p=31419
بر فرض صحت این فرضیه، بنظر می رسد، پخش ویدئوفیلمها از صحنه های این سو و آن سو بردن «زندانیان» درغل و زنجیر و چشم بسته و یا «زندانیان» بسته به برانکارد در میان حفاظهای تارعنکبوتی گوانتانمو ابتدا در رسانه های تصویری غرب، با هدف ایجاد جوّ رعب و وحشت در میان مردم جهان صورت می گیرد. به هر حال، بگمانم این هم نکته ای است که نباید مورد بی توجهی قرار گیرد.
این فاجعه نامه تکاندهنده را به همه رهروان راه حقیقت و راستی، به مبارزان صلح و استقلال، آزدای و عدالت اجتماعی جهان و میهنم تقدیم می کنم.
genocide
نسل کشی
اینک خشونتها در لیبی دیگر برای غرب موضوعیت ندارد
http://politsvoboda.ru/genocid/4708
ترجمه و تحلیل: ا. م. شیری
http://eb1384.wordpress.com/2012/08/03/
۱٣مرداد ۱٣۹۱
جنگ داخلی در لیبی نه تنها فروکش نمی کند، حتی شدت هم می گیرد.
سخنگوی مطبوعاتی کمیته همبستگی روسیه با خلقهای لیبی و سوریه اعلام کرد: بیش از ۱۰۰۰ نفر از شبه نظامیان میسوراتی، چند صد ماشین زرهی، و همچنین بیش از ۱۵۰ تانک و دیگر ماشینهای سنگین جنگی، شهری را که در جریان جنگ لیبی تا آخر به قذافی وفادار ماند، محاصره کردند. بگزارش روزنامه دولتی لیبی، «لیبیا هرالد»، تمامی راههای منتهی به شهر بسته شده و در بنی ولید کمبود سوخت و خواربار احساس می شود.
شهر بنی ولید به بهانه بازداشت دو خبرنگار میسوراتی بعلت ورود غیرمجاز در ۸ ژوئیه به این شهر محاصره شد. ورود به شهر بر اساس قانون محلی ممنوع است. (در میسوراتی نیز قانون مشابهی اجرا می شود که بر اساس آن، ساکنان دیگر شهرهای لیبی بدون اخذ مجوز حق ورود به این شهر را ندارند). خبرنگاران تلویزیون میسوراتی را به جاسوسی متهم می کنند. بگفته ساکنان محلی، آنها برای تدارک حمله به شهر، از پستهای بازرسی و مناطق نظامی عکسبرداری می کردند.
در مورد ضرورت «پاکسازی» بنی ولید که روزنامه ها «امارت ضدانقلاب در کشور» می نامند، از ژانویه ۲۰۱۲ سخن گفته می شود. آن وقت در نتیجه شورش مردم، مقامات وابسته به حاکمیت جدید و شبه نظامیان از بنی ولید بیرون رانده شدند و شهر اعلام خودگردانی کرد. در ماه مه برای تصرف شهر اقداماتی بعمل آمد ولی، با پشتیبانی شهرهای همسایه، حمله دفع شد.
حاکمیت شهر بنی ولید برای مبادله بازداشت شدگان با ۱۲۰ نفر از میان اسرای این شهر که شبه نظامیان میسوراتی در سال گذشته به بهانه همکاری با قذافی به اسارت گرفته اند، اعلام آمادگی کرد. با این وجود، هنوز معلوم نیست که این اسرا زنده اند یا مرده. حاکمان میسوراتی این خواست را غیرقانونی دانسته و از آزادی اسرای بنی ولید امتناع کردند.
لازم به یادآوری است که در سال ۲۰۱۱ در حدود ۱۵۰۰۰ زندانی در زندانهای میسوراتی شکنجه شدند، مورد تجاوز قرار گرفتند و بدون محاکمه اعدام گردیدند. خبرنگار «دیلی میل» بریتانیا گزارش می دهد که شبه نظامیان میسوراتی در یکی از پلاژهای میسوراتی در یک روز، ۱۰۰۰ نفر اسیر را سر بریدند. در ماه ژانویه سال ۲۰۱۲ سازمان بین المللی «پزشکان بدون مرز» به علت شکنجه زندانیان در زندانها، کار خود را در میسوراتی تعطیل کرد.
جالب توجه است که بلافاصله پس از سرنگونی قذافی و اعمال کنترل بر بخش اعظم معادن نفت در لیبی، مسئله خشونتها در این کشور از نظر مقامات کشورهائی که وقیحانه خود را «دوستان لیبی» می نامند، نه تنها موضوعیت خود را از دست داده، بلکه بطور کلی پایان یافته تلقی شد. حتی نمی توان تردید داشت که اگر «دوستان سوریه» بتوانند اسد را سرنگون سازند، در این کشور ناگزیر چیزی غیر از این اتفاق نخواهد افتاد.
***
تحلیل مترجم
تروریسم خبری وابسته به دولتهای امپریالیستی و اولترافاشیستی غرب با استفاده از تصاویر جنایت امپریالیسم در عراق و همچنین، با انتشار صحنه های شبیه سازی شده در استودیوهای تلویزیونی، از جمله، در کانال «الجزیره» قطر، در جنگ لیبی، برعلیه آن کشور و اینک در جنگ سوریه برعلیه این کشور تبلیغات می کند. برای آگاهی بیشتر در این باره، به مقاله «جنگ لیبی از بان شاهد عینی» در این نشانی:
http://eb1384.wordpress.com/2011/10/16
و برای دیدن برخی تصاویر جنگ عراق به این نشانی ها:
http://www.hafteh.de/?p=29992
http://perevodika.ru/articles/21711.html
مراجعه کنید.
علاوه بر این، بنظر میرسد اگر هنگام تماشای ویدئوهایی که تروریسم خبری غرب بنام جنایت ارتش سوریه در رسانه های تصویری و سایتهای اینترنتی انتشار می دهد، نکات زیر مورد توجه قرار نگیرد، اشتباه در ارزیابی ها، اجتناب ناپذیر خواهد بود:
۱ــ صدای استودیوئی «آللهُ آگبار» در متن فیلمهای انفجارها و صحنه های کشتار مردم غیرنظامی شهرها و روستاها، بویژه زنان، کودکان و پیران در لیبی و سوریه.
۲ــ در حالیکه جنگ تروریستی- استعماری در سوریه بشدت ادامه دارد، این سؤال مطرح می شود که:
اولا- چرا تروریسم خبری غرب، کشتار مردم را فقط بنام ارتش سوریه می نویسد؟
ثانیا- اگر ارتش سوریه فقط زنان و کودکان و پیران را می کشد، چرا اجساد مقتولین را برای فیلمبرداری به اختیار تروریستها و مزدوران «آللهُ آگبار گو» رها می کند؟
موضوع سزاوار تأمل دیگر اینکه، شرکت پر رنگ برخی زندانیان سابق گوانتانامو از جمله، عبدالکریم بلحاج در جنگهای تروریستی- استعماری علیه لیبی و سوریه، آیا چنین شبهه ای را القاء نمی کند که «گوانتانامو» نه زندان، بلکه یکی از مرکز مهم آموزش قصابی انسان و آدمخواری است که رها شدگان از آن، براحتی با کارد و چاقو سر می برند، انسانها را تکه تکه می کنند؟
در این مورد، به این نشانی ها مراجعه کنید:
http://www.hafteh.de/?p=20240
http://www.mashal.org/content.php?t=%D9%82%D8%B7%D8%B9%20%D8%B3%D8%B1%D8%8C%20%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%B2%20%D8%A8%D9%87%20%D8%B9%D9%86%D9%81%20%D9%88%20%D8%A2%D8%AF%D9%85%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%20%D8%A7%D8%B1%D9%85%D8%BA%D8%A7%D9%86%20%D8%AF%D9%85%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C%20%D8%BA%D8%B1%D8%A8%DB%8C&c=bainenmelal&id=01186
http://www.hafteh.de/?p=31419
بر فرض صحت این فرضیه، بنظر می رسد، پخش ویدئوفیلمها از صحنه های این سو و آن سو بردن «زندانیان» درغل و زنجیر و چشم بسته و یا «زندانیان» بسته به برانکارد در میان حفاظهای تارعنکبوتی گوانتانمو ابتدا در رسانه های تصویری غرب، با هدف ایجاد جوّ رعب و وحشت در میان مردم جهان صورت می گیرد. به هر حال، بگمانم این هم نکته ای است که نباید مورد بی توجهی قرار گیرد.
این فاجعه نامه تکاندهنده را به همه رهروان راه حقیقت و راستی، به مبارزان صلح و استقلال، آزدای و عدالت اجتماعی جهان و میهنم تقدیم می کنم.
اینک خشونتها در لیبی دیگر برای غرب موضوعیت ندارد
http://politsvoboda.ru/genocid/4708
ترجمه و تحلیل: ا. م. شیری
http://eb1384.wordpress.com/2012/08/03/
۱٣مرداد ۱٣۹۱
جنگ داخلی در لیبی نه تنها فروکش نمی کند، حتی شدت هم می گیرد.
سخنگوی مطبوعاتی کمیته همبستگی روسیه با خلقهای لیبی و سوریه اعلام کرد: بیش از ۱۰۰۰ نفر از شبه نظامیان میسوراتی، چند صد ماشین زرهی، و همچنین بیش از ۱۵۰ تانک و دیگر ماشینهای سنگین جنگی، شهری را که در جریان جنگ لیبی تا آخر به قذافی وفادار ماند، محاصره کردند. بگزارش روزنامه دولتی لیبی، «لیبیا هرالد»، تمامی راههای منتهی به شهر بسته شده و در بنی ولید کمبود سوخت و خواربار احساس می شود.
شهر بنی ولید به بهانه بازداشت دو خبرنگار میسوراتی بعلت ورود غیرمجاز در ۸ ژوئیه به این شهر محاصره شد. ورود به شهر بر اساس قانون محلی ممنوع است. (در میسوراتی نیز قانون مشابهی اجرا می شود که بر اساس آن، ساکنان دیگر شهرهای لیبی بدون اخذ مجوز حق ورود به این شهر را ندارند). خبرنگاران تلویزیون میسوراتی را به جاسوسی متهم می کنند. بگفته ساکنان محلی، آنها برای تدارک حمله به شهر، از پستهای بازرسی و مناطق نظامی عکسبرداری می کردند.
در مورد ضرورت «پاکسازی» بنی ولید که روزنامه ها «امارت ضدانقلاب در کشور» می نامند، از ژانویه ۲۰۱۲ سخن گفته می شود. آن وقت در نتیجه شورش مردم، مقامات وابسته به حاکمیت جدید و شبه نظامیان از بنی ولید بیرون رانده شدند و شهر اعلام خودگردانی کرد. در ماه مه برای تصرف شهر اقداماتی بعمل آمد ولی، با پشتیبانی شهرهای همسایه، حمله دفع شد.
حاکمیت شهر بنی ولید برای مبادله بازداشت شدگان با ۱۲۰ نفر از میان اسرای این شهر که شبه نظامیان میسوراتی در سال گذشته به بهانه همکاری با قذافی به اسارت گرفته اند، اعلام آمادگی کرد. با این وجود، هنوز معلوم نیست که این اسرا زنده اند یا مرده. حاکمان میسوراتی این خواست را غیرقانونی دانسته و از آزادی اسرای بنی ولید امتناع کردند.
لازم به یادآوری است که در سال ۲۰۱۱ در حدود ۱۵۰۰۰ زندانی در زندانهای میسوراتی شکنجه شدند، مورد تجاوز قرار گرفتند و بدون محاکمه اعدام گردیدند. خبرنگار «دیلی میل» بریتانیا گزارش می دهد که شبه نظامیان میسوراتی در یکی از پلاژهای میسوراتی در یک روز، ۱۰۰۰ نفر اسیر را سر بریدند. در ماه ژانویه سال ۲۰۱۲ سازمان بین المللی «پزشکان بدون مرز» به علت شکنجه زندانیان در زندانها، کار خود را در میسوراتی تعطیل کرد.
جالب توجه است که بلافاصله پس از سرنگونی قذافی و اعمال کنترل بر بخش اعظم معادن نفت در لیبی، مسئله خشونتها در این کشور از نظر مقامات کشورهائی که وقیحانه خود را «دوستان لیبی» می نامند، نه تنها موضوعیت خود را از دست داده، بلکه بطور کلی پایان یافته تلقی شد. حتی نمی توان تردید داشت که اگر «دوستان سوریه» بتوانند اسد را سرنگون سازند، در این کشور ناگزیر چیزی غیر از این اتفاق نخواهد افتاد.
***
تحلیل مترجم
تروریسم خبری وابسته به دولتهای امپریالیستی و اولترافاشیستی غرب با استفاده از تصاویر جنایت امپریالیسم در عراق و همچنین، با انتشار صحنه های شبیه سازی شده در استودیوهای تلویزیونی، از جمله، در کانال «الجزیره» قطر، در جنگ لیبی، برعلیه آن کشور و اینک در جنگ سوریه برعلیه این کشور تبلیغات می کند. برای آگاهی بیشتر در این باره، به مقاله «جنگ لیبی از بان شاهد عینی» در این نشانی:
http://eb1384.wordpress.com/2011/10/16
و برای دیدن برخی تصاویر جنگ عراق به این نشانی ها:
http://www.hafteh.de/?p=29992
http://perevodika.ru/articles/21711.html
مراجعه کنید.
علاوه بر این، بنظر میرسد اگر هنگام تماشای ویدئوهایی که تروریسم خبری غرب بنام جنایت ارتش سوریه در رسانه های تصویری و سایتهای اینترنتی انتشار می دهد، نکات زیر مورد توجه قرار نگیرد، اشتباه در ارزیابی ها، اجتناب ناپذیر خواهد بود:
۱ــ صدای استودیوئی «آللهُ آگبار» در متن فیلمهای انفجارها و صحنه های کشتار مردم غیرنظامی شهرها و روستاها، بویژه زنان، کودکان و پیران در لیبی و سوریه.
۲ــ در حالیکه جنگ تروریستی- استعماری در سوریه بشدت ادامه دارد، این سؤال مطرح می شود که:
اولا- چرا تروریسم خبری غرب، کشتار مردم را فقط بنام ارتش سوریه می نویسد؟
ثانیا- اگر ارتش سوریه فقط زنان و کودکان و پیران را می کشد، چرا اجساد مقتولین را برای فیلمبرداری به اختیار تروریستها و مزدوران «آللهُ آگبار گو» رها می کند؟
موضوع سزاوار تأمل دیگر اینکه، شرکت پر رنگ برخی زندانیان سابق گوانتانامو از جمله، عبدالکریم بلحاج در جنگهای تروریستی- استعماری علیه لیبی و سوریه، آیا چنین شبهه ای را القاء نمی کند که «گوانتانامو» نه زندان، بلکه یکی از مرکز مهم آموزش قصابی انسان و آدمخواری است که رها شدگان از آن، براحتی با کارد و چاقو سر می برند، انسانها را تکه تکه می کنند؟
در این مورد، به این نشانی ها مراجعه کنید:
http://www.hafteh.de/?p=20240
http://www.mashal.org/content.php?t=%D9%82%D8%B7%D8%B9%20%D8%B3%D8%B1%D8%8C%20%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D9%88%D8%B2%20%D8%A8%D9%87%20%D8%B9%D9%86%D9%81%20%D9%88%20%D8%A2%D8%AF%D9%85%D8%AE%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%20%D8%A7%D8%B1%D9%85%D8%BA%D8%A7%D9%86%20%D8%AF%D9%85%DA%A9%D8%B1%D8%A7%D8%B3%DB%8C%20%D8%BA%D8%B1%D8%A8%DB%8C&c=bainenmelal&id=01186
http://www.hafteh.de/?p=31419
بر فرض صحت این فرضیه، بنظر می رسد، پخش ویدئوفیلمها از صحنه های این سو و آن سو بردن «زندانیان» درغل و زنجیر و چشم بسته و یا «زندانیان» بسته به برانکارد در میان حفاظهای تارعنکبوتی گوانتانمو ابتدا در رسانه های تصویری غرب، با هدف ایجاد جوّ رعب و وحشت در میان مردم جهان صورت می گیرد. به هر حال، بگمانم این هم نکته ای است که نباید مورد بی توجهی قرار گیرد.
این فاجعه نامه تکاندهنده را به همه رهروان راه حقیقت و راستی، به مبارزان صلح و استقلال، آزدای و عدالت اجتماعی جهان و میهنم تقدیم می کنم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر