فراخوان کمک از نوار غزه
یک خبر نگار آزاد که از طریق تکست و عکس برای (Lejeune Martin) آقای مارتین لوژن
ARD, Deutschlandradio Kultur, die dpa, die "FAZ", "Neues بنگاه های خبر گذاری، چون
کار میکند. ."Deutschland", die "taz" und die "NZZ
***************
خانمها و آقایان محترم،
امروز برایتان فراخوان کمک از نوار غزه را میفرستم.
با درود های دوستانه
6392 با وی تماس گرفت. 230 59 تا دیروز حد اقل میشد با تلفنهای + 970
6392 230 59 آدرس: + 972
Martin Lejeune
Freier Journalist
10178 Berlin
derzeit erreichbar unter: +972 59 230 6392 oder +970 59 230 6392
Facebook: www.facebook.com/lejeune.berlin
Blog: martin-lejeune.tumblr.com
—————————————————————————
Gaza Stadt, der 31. Juli 2014
نوار غزه سی یکم یولی ۲۰۱۴
فراخوان کمک از نوار غزه
از دوازدهم جولی من در نوار غزه هستم و اتفاقاتی که اینجا می افتد نمیتوانم واقعی بودنش را
قبول کنم. من بدترین بخش زندگیم را میگذرانم. زیرا چنین تجاوزی مانند این هفته به نوار
غزه تاکنون اتفاق نیفتاده بوده است. در پشت این حرف هایم، تراژدی انسانی پنهان است.
فاجعه انسانی در نوار غزه به یک نقطه عطف نوینی وارد شده است.
جنگ در نوار غزه، جنگی بر علیه مردم عادی(سویل) میباشد. اینرا من فقط نمیگویم، بلکه
همچنین انسانهای مقیم نوار غزه و خبر نگارانی که خیلی هاشان کیفی ت ت تقریبا تمام جنگهایی در
ده ساله گذشته (افغانستان، عراق، لیبی، سوریه و غیره...) را چشیده، کشف و گزارش کرده
اند، میگویند. چیزی که در اینجا میگذرد دارای یک کیفیت مخصوص بخود است.
در همه جا راکت ها بر زمین اصابت میکنند. بر خانه های مسکونی که خوانواده ها زندگی
میکنند. در مساجد که در آنها انسانها دعا میخوانند. اوایل شب سی ام جولی یک هواپیمای
جنگی اف شانزده خانه ای را بمباران کرد که در مقابل خانه ما کمی آنطرفتر قرار داشت. ما
تازه در بالکون خانه نشسته بودیم که راکتی 50 متر دورتر اصابت کرد. زمانی کوتاه قبل از
آن الغی را که دیوانه وار شیهه میکشید را شنیدم، بطوریکه این حمله را تشخیص داده بود و
میخواست بما اعلم خطر نماید.
آجر، سنگ و تیکه های خانه با سرعتی زیاد به دیوار خانه ما برخورد میکردند و فقط کمی تا
خود ما فاصله داشتند. ما ناگهان ابری از گرد و غبار دور و ور مارا فراگرفت. غبار شیشه
عینک و نوت بوک را پوشانید. گرد و خاک میان انگشتان پایم را میسایید. تقریبا نیم دییقه ای
پدری را میبینم که قبل باوی در خیابان « آمون » . طول کشید تا شروع به دود کردن کرد
صحبت کرده بودم، که با بچه هایش پشت یک بوردوزل گیر کرده بودند، تا بتوانند شاید
سرپناهی برای راکت بعدی بیابند. این بردوزل متعلق به یک کارگاه درختکاری که در محل
پارک روبروی خانه ما توقف دارد. من سریع به خرابه خانه مسکونی بمباران شده شتافتم و
مجروحین را می بینم. من این خوانواده را چندین بار در خیابانمان در حین گردش رفتن دیده
بودم. من با تلفن همراه چگونگی آمدن ماشین اورژانس را فیلم برداری کرده تا مجروحین را
به بیمارستان ببرند. روی خیابان سنگ و شیشه شکسته و تیر چراغ برق های افتاه ، پخش و
پل میباشند.
از زمانیکه من اینجا هستم چندین بار در روز روشن با آسمانی صاف و دید دور خوب، خانه
بیت » های مسکونی زیادی بمباران شده اند. برای مثال مدرسه دخترانه سازمان ملل در
که در آن یکصد پناه جو اقامت داشتند، با وجودیکه سازمان ملل قبل مختصات جی ،« هانون
پی اس مدرسه را به فرمانده کل نیروهای نظامی اسراییل داده بوده است. من تعداد کشته
شدگان آنرا بخاطر ندارم و چون اینترنت ندارم نمیتوانم آنرا در شبکه پیدا کنم. همچنین یک
که جلوی در ورودی آن 8 بچه بازی میکردند، همگی با « شاتی » پارک در مکان پناه جویان
حمله و بمباران بقتل رسیدند. و نزدیک غروب در روز سی ام جولی در بازار هفده نفر در
اثر بمباردمان بقتل رسیدند. یکصد وشصت نفر فلسطینی مجروح شدند که همزمان در حال
خرید مایحتاج روزانه بوده اند. چنین جنایاتی که بر اهالی غیر نظامی(مردم سویل) میگذرد،
میتواند بسیار زیاد شمارش شود زیرا، از تاریخ هشتم جولی تاکنون بیش از یک هزار
غیرنظامی(مردم سویل) بقتل رسیده اند. این که چرا نیروهای نظامی اسراییلی چنین میکنند را
من نمیتوانم بفهمم. که چرا - کامل واضح و هدفمند اهداف غیرنظامی و تجمعات انسانی
غیرنظامی را بمباران میکنند؟ تازه شناخت دقیق برای هدف های مورد حمله میتواند توسط
پهباد(درونه ها) های موجود کنونی که عکس های بسیار شفاف و واضح میگیردند ممکن و
میسیر است. چرا خلبانان بمباران کننده همیشه زنان و کودکان را مورد هدف دقیق قرار می
دهند. این آقایان آسمان(ببخشید آقای مارتین لوژن، صهیونیست ها بطوربکه در فیلمی دیدم،
چه نوعی از معیاری را برای (« آهنکار » خلبان زن زیادی را هم به بمباران میفرستند. مترجم
در باره مرگ و زندگی پیروی مینمایند؟ اینان ،(« زیبایی شناسی » فرهنگ و اخلقیات(اتیک
نشانه گیری ها و زدن » در مدرن ترین جت جنگی که تاکنون ساخته شده مینشینند و برای
خود، سینه را جلو داده و پز میدهند. در مورد اینکه در یک جنگ، سربازی، « های دقیق
سربازدیگری را بایستی بکشد مورد قبول است ولی غیر نظامیان را هدفمند و دانسته در پارک
مورد حمله قرار دادن مانند خوانواده ایکه در همسایگی ما سکنی داشت و کودکان در پارک،
پناهجویان در مدرسه سازمان ملل متحد...، اینها از نظر حقوقی تحت هیچ قانون جنگی
قانونی، نمیباشند. مردم در نوار غزه از خود سوال میکنند که چرا رییس حکومت آلمان و
رییس های حکومتهای کشورهای اروپای غربی این زیر پا گذاشتن معاهدات بین
لمللی(کنونسیون) را شدیدا محکوم نمیکنند. اینها جنایات جنگی میباشد که هر روز نیروهای
هجومی نظامی اسراییلی در نوار غزه انجام میدهند.
همچنین بیمارستان ها، منابع آب، تصفیه آب و تنها یکعدد نیروگاه برق نوار غزه را بمباران
نامیده میشود که تا سه » بوورلی هیلز « کرده اند. در محله ما واقع در مرکز شهر غزه، که
هفته پیش دارای خیابان ها و زیرساز هایی مانند آب و برق... بود که کار میکردند، هیچکسی
دارای آب جاری نمیباشد.
ما خود را با آب در شیشه های پلستیکی میشوییم، که از بقالی سر گذر میخریم. ما از تاریخ
بیست و نهم جولی شبهنگام که نیروگاه برق را بمباران کرده اند نه برق داریم و نه اینترنت.
تلفن خراب و کامل قطع و مرده است. تلفن همراه تنها امکان ارتباطات میباشد که طبیعی است
مینویسم و میفرستم، « آل دریا » که پس از مدتی بسیار هزینه گزافی دارد. این نوشته در هتل
وی » دارای « آ اف پ فرانسوی » که دارای ژنراتور خصوصی میباشد و خبرگزاری
خصوصی خود میباشد. «( فی(ولن
نان دیگر در نوار غزه پیدا نمیشود، در هیچ کجایی نمیشود دیگر نان خرید. ما میدانیم نانی که
میپزد، محصول یک تنور در حیاط خانه که خودش درست کر ده » ماهر « مهماندار ما همسر
که ،» زاتر « است و با چوبی که میسوزاند گرم میشود، میباشد. ما نان را در روغن زیتان و
مرحمی(پاسته) از ریحان(تومیان)، کنجد و نمک میباشد، فرو میکنیم و هر روزه میخوریم.
چنانچه اگر هم نانی برای خریدن پیدا گردد، ما پولی در اختیار نداریم که بتوانیم آنرا پرداخت
کنیم. از زمان شروع جنگ پول نقد در اتومات های پول موجود نیست و بانکها همگی بسته اند
و وزارت دارایی تماما خراب شده است(نابود شده است)، آی سی کارت و کارتهای اعتباری
دیگر عمل نمیکنند. اگر ما آرد و روغن بایستی بخریم بمغازه سر گذر رفته و چوب خط داریم،
همانطوریکه همه همین طور خرید میکنند.
در نوار غزه زندگی روزانه موجود نیست. تمام ادارات دولتی و دفاتر و رستورانها و
فروشگاه ها بسته هستند و مردم فقط زمانی از خانه بیرون میروند که بدون قید و شرط لزم
است! ساحل و پارکها از انسانها خالی هستند. آخرین چهار کودکی که در ساحل فوتبال بازی
میکردند، توسط یک راکت اسراییلی بقتل رسیده اند. اینها رزمندگان حماسی نبودند و مکان
پرتاب راکت هم در این نزدیکی موجود نبوده است. اینرا تمام شاهدان عینی، کامل برابر،
که در بیست نهم » ال آمین « گزارش کرده اند. من در یک خانه دوطبقه سر سوک مسجد
جولی بمباران و متلشی شد و ده نفر در آن قبل از شروع جنگ و اکنون هفتاد نفر هستیم که
دو آپارتمان را مابین خود تقسیم کرده ایم، ساکن هستم. مهمانداران من شصت نفر پناهنده از
شمال نوار غزه، که با زمین، کامل مسطح بمباران شده نزد خود قبول نموده است. مردان
بایستی در راهروی ورودی و جلوی درب خانه بخوابند، اطاق ها برای بچه ها و زنان در
نظر گرفته شده. در چنین مکان تنگی با انسانهای غریبه زندگی کردن و کنار یکدیگر خوابیدن
برای همه آسان نیست و حریم شخصی اصول موجود نیست.
پس از سه هفته و نیم بمباران کردن که من فقط یک هفته ونیم آنرا مزه کرده ام، اعصاب
همگی بسیار حساس و آزرده است. با تمام این وجود تمام هفتاد نفر ساکنین هردو آپارتمان
ساکت و با گذشت و با احساس همدردی میباشند و همان کمی را هم گه هنوز با خود دارند،
مابین خود تقسیم میکنند: نانی که خود پخته اند، باطری تلفن همراه خود را، سیگارهای آخرین
را، تیکه ای صابون برای شستشوی را. من دیروز در یک مهد کودک محله خودمان بودم، که
در آن شبها 80 نفر در اطاقی گروهی میخوابند. فلسطینی ها مانند لبنانی ها بسیار فهیم و مانند
عراقی ها تیز هوش، رزمندگان پرتوان مانند الجزیره ای ها و مهمان دوست همچون سوری
ها، میباشند. شاید اینهمه کیفیات
خوب است که این انسانها را ممکن گردانده است این شرایط سخت را تحمل و پشت سر
با وجود سه هفته ونیم بمباردمان بدون وقفه .(zu resignieren) بگذارند بدون اینکه مایوس گردند
از هوا، از سمت دریا(ناوگان ها) و از زمین های اطراف، کودکان هنوز در طول روز در
خیابانها بازی میکنند، زنان در حین نان پزی تصنیف هایشان را زمزمه میکنند و مردان بازهم
مهماندار من، توضیخ میدهد: “خواست مارا برای زندگی و » ماهر « . و بازهم قادر به مقاومتند
مبارزه، هیچ راکتی و نارنجکی نمیتواند بشکند. .”
مارتین
یک خبر نگار آزاد که از طریق تکست و عکس برای (Lejeune Martin) آقای مارتین لوژن
ARD, Deutschlandradio Kultur, die dpa, die "FAZ", "Neues بنگاه های خبر گذاری، چون
کار میکند. ."Deutschland", die "taz" und die "NZZ
***************
خانمها و آقایان محترم،
امروز برایتان فراخوان کمک از نوار غزه را میفرستم.
با درود های دوستانه
6392 با وی تماس گرفت. 230 59 تا دیروز حد اقل میشد با تلفنهای + 970
6392 230 59 آدرس: + 972
Martin Lejeune
Freier Journalist
10178 Berlin
derzeit erreichbar unter: +972 59 230 6392 oder +970 59 230 6392
Facebook: www.facebook.com/lejeune.berlin
Blog: martin-lejeune.tumblr.com
—————————————————————————
Gaza Stadt, der 31. Juli 2014
نوار غزه سی یکم یولی ۲۰۱۴
فراخوان کمک از نوار غزه
از دوازدهم جولی من در نوار غزه هستم و اتفاقاتی که اینجا می افتد نمیتوانم واقعی بودنش را
قبول کنم. من بدترین بخش زندگیم را میگذرانم. زیرا چنین تجاوزی مانند این هفته به نوار
غزه تاکنون اتفاق نیفتاده بوده است. در پشت این حرف هایم، تراژدی انسانی پنهان است.
فاجعه انسانی در نوار غزه به یک نقطه عطف نوینی وارد شده است.
جنگ در نوار غزه، جنگی بر علیه مردم عادی(سویل) میباشد. اینرا من فقط نمیگویم، بلکه
همچنین انسانهای مقیم نوار غزه و خبر نگارانی که خیلی هاشان کیفی ت ت تقریبا تمام جنگهایی در
ده ساله گذشته (افغانستان، عراق، لیبی، سوریه و غیره...) را چشیده، کشف و گزارش کرده
اند، میگویند. چیزی که در اینجا میگذرد دارای یک کیفیت مخصوص بخود است.
در همه جا راکت ها بر زمین اصابت میکنند. بر خانه های مسکونی که خوانواده ها زندگی
میکنند. در مساجد که در آنها انسانها دعا میخوانند. اوایل شب سی ام جولی یک هواپیمای
جنگی اف شانزده خانه ای را بمباران کرد که در مقابل خانه ما کمی آنطرفتر قرار داشت. ما
تازه در بالکون خانه نشسته بودیم که راکتی 50 متر دورتر اصابت کرد. زمانی کوتاه قبل از
آن الغی را که دیوانه وار شیهه میکشید را شنیدم، بطوریکه این حمله را تشخیص داده بود و
میخواست بما اعلم خطر نماید.
آجر، سنگ و تیکه های خانه با سرعتی زیاد به دیوار خانه ما برخورد میکردند و فقط کمی تا
خود ما فاصله داشتند. ما ناگهان ابری از گرد و غبار دور و ور مارا فراگرفت. غبار شیشه
عینک و نوت بوک را پوشانید. گرد و خاک میان انگشتان پایم را میسایید. تقریبا نیم دییقه ای
پدری را میبینم که قبل باوی در خیابان « آمون » . طول کشید تا شروع به دود کردن کرد
صحبت کرده بودم، که با بچه هایش پشت یک بوردوزل گیر کرده بودند، تا بتوانند شاید
سرپناهی برای راکت بعدی بیابند. این بردوزل متعلق به یک کارگاه درختکاری که در محل
پارک روبروی خانه ما توقف دارد. من سریع به خرابه خانه مسکونی بمباران شده شتافتم و
مجروحین را می بینم. من این خوانواده را چندین بار در خیابانمان در حین گردش رفتن دیده
بودم. من با تلفن همراه چگونگی آمدن ماشین اورژانس را فیلم برداری کرده تا مجروحین را
به بیمارستان ببرند. روی خیابان سنگ و شیشه شکسته و تیر چراغ برق های افتاه ، پخش و
پل میباشند.
از زمانیکه من اینجا هستم چندین بار در روز روشن با آسمانی صاف و دید دور خوب، خانه
بیت » های مسکونی زیادی بمباران شده اند. برای مثال مدرسه دخترانه سازمان ملل در
که در آن یکصد پناه جو اقامت داشتند، با وجودیکه سازمان ملل قبل مختصات جی ،« هانون
پی اس مدرسه را به فرمانده کل نیروهای نظامی اسراییل داده بوده است. من تعداد کشته
شدگان آنرا بخاطر ندارم و چون اینترنت ندارم نمیتوانم آنرا در شبکه پیدا کنم. همچنین یک
که جلوی در ورودی آن 8 بچه بازی میکردند، همگی با « شاتی » پارک در مکان پناه جویان
حمله و بمباران بقتل رسیدند. و نزدیک غروب در روز سی ام جولی در بازار هفده نفر در
اثر بمباردمان بقتل رسیدند. یکصد وشصت نفر فلسطینی مجروح شدند که همزمان در حال
خرید مایحتاج روزانه بوده اند. چنین جنایاتی که بر اهالی غیر نظامی(مردم سویل) میگذرد،
میتواند بسیار زیاد شمارش شود زیرا، از تاریخ هشتم جولی تاکنون بیش از یک هزار
غیرنظامی(مردم سویل) بقتل رسیده اند. این که چرا نیروهای نظامی اسراییلی چنین میکنند را
من نمیتوانم بفهمم. که چرا - کامل واضح و هدفمند اهداف غیرنظامی و تجمعات انسانی
غیرنظامی را بمباران میکنند؟ تازه شناخت دقیق برای هدف های مورد حمله میتواند توسط
پهباد(درونه ها) های موجود کنونی که عکس های بسیار شفاف و واضح میگیردند ممکن و
میسیر است. چرا خلبانان بمباران کننده همیشه زنان و کودکان را مورد هدف دقیق قرار می
دهند. این آقایان آسمان(ببخشید آقای مارتین لوژن، صهیونیست ها بطوربکه در فیلمی دیدم،
چه نوعی از معیاری را برای (« آهنکار » خلبان زن زیادی را هم به بمباران میفرستند. مترجم
در باره مرگ و زندگی پیروی مینمایند؟ اینان ،(« زیبایی شناسی » فرهنگ و اخلقیات(اتیک
نشانه گیری ها و زدن » در مدرن ترین جت جنگی که تاکنون ساخته شده مینشینند و برای
خود، سینه را جلو داده و پز میدهند. در مورد اینکه در یک جنگ، سربازی، « های دقیق
سربازدیگری را بایستی بکشد مورد قبول است ولی غیر نظامیان را هدفمند و دانسته در پارک
مورد حمله قرار دادن مانند خوانواده ایکه در همسایگی ما سکنی داشت و کودکان در پارک،
پناهجویان در مدرسه سازمان ملل متحد...، اینها از نظر حقوقی تحت هیچ قانون جنگی
قانونی، نمیباشند. مردم در نوار غزه از خود سوال میکنند که چرا رییس حکومت آلمان و
رییس های حکومتهای کشورهای اروپای غربی این زیر پا گذاشتن معاهدات بین
لمللی(کنونسیون) را شدیدا محکوم نمیکنند. اینها جنایات جنگی میباشد که هر روز نیروهای
هجومی نظامی اسراییلی در نوار غزه انجام میدهند.
همچنین بیمارستان ها، منابع آب، تصفیه آب و تنها یکعدد نیروگاه برق نوار غزه را بمباران
نامیده میشود که تا سه » بوورلی هیلز « کرده اند. در محله ما واقع در مرکز شهر غزه، که
هفته پیش دارای خیابان ها و زیرساز هایی مانند آب و برق... بود که کار میکردند، هیچکسی
دارای آب جاری نمیباشد.
ما خود را با آب در شیشه های پلستیکی میشوییم، که از بقالی سر گذر میخریم. ما از تاریخ
بیست و نهم جولی شبهنگام که نیروگاه برق را بمباران کرده اند نه برق داریم و نه اینترنت.
تلفن خراب و کامل قطع و مرده است. تلفن همراه تنها امکان ارتباطات میباشد که طبیعی است
مینویسم و میفرستم، « آل دریا » که پس از مدتی بسیار هزینه گزافی دارد. این نوشته در هتل
وی » دارای « آ اف پ فرانسوی » که دارای ژنراتور خصوصی میباشد و خبرگزاری
خصوصی خود میباشد. «( فی(ولن
نان دیگر در نوار غزه پیدا نمیشود، در هیچ کجایی نمیشود دیگر نان خرید. ما میدانیم نانی که
میپزد، محصول یک تنور در حیاط خانه که خودش درست کر ده » ماهر « مهماندار ما همسر
که ،» زاتر « است و با چوبی که میسوزاند گرم میشود، میباشد. ما نان را در روغن زیتان و
مرحمی(پاسته) از ریحان(تومیان)، کنجد و نمک میباشد، فرو میکنیم و هر روزه میخوریم.
چنانچه اگر هم نانی برای خریدن پیدا گردد، ما پولی در اختیار نداریم که بتوانیم آنرا پرداخت
کنیم. از زمان شروع جنگ پول نقد در اتومات های پول موجود نیست و بانکها همگی بسته اند
و وزارت دارایی تماما خراب شده است(نابود شده است)، آی سی کارت و کارتهای اعتباری
دیگر عمل نمیکنند. اگر ما آرد و روغن بایستی بخریم بمغازه سر گذر رفته و چوب خط داریم،
همانطوریکه همه همین طور خرید میکنند.
در نوار غزه زندگی روزانه موجود نیست. تمام ادارات دولتی و دفاتر و رستورانها و
فروشگاه ها بسته هستند و مردم فقط زمانی از خانه بیرون میروند که بدون قید و شرط لزم
است! ساحل و پارکها از انسانها خالی هستند. آخرین چهار کودکی که در ساحل فوتبال بازی
میکردند، توسط یک راکت اسراییلی بقتل رسیده اند. اینها رزمندگان حماسی نبودند و مکان
پرتاب راکت هم در این نزدیکی موجود نبوده است. اینرا تمام شاهدان عینی، کامل برابر،
که در بیست نهم » ال آمین « گزارش کرده اند. من در یک خانه دوطبقه سر سوک مسجد
جولی بمباران و متلشی شد و ده نفر در آن قبل از شروع جنگ و اکنون هفتاد نفر هستیم که
دو آپارتمان را مابین خود تقسیم کرده ایم، ساکن هستم. مهمانداران من شصت نفر پناهنده از
شمال نوار غزه، که با زمین، کامل مسطح بمباران شده نزد خود قبول نموده است. مردان
بایستی در راهروی ورودی و جلوی درب خانه بخوابند، اطاق ها برای بچه ها و زنان در
نظر گرفته شده. در چنین مکان تنگی با انسانهای غریبه زندگی کردن و کنار یکدیگر خوابیدن
برای همه آسان نیست و حریم شخصی اصول موجود نیست.
پس از سه هفته و نیم بمباران کردن که من فقط یک هفته ونیم آنرا مزه کرده ام، اعصاب
همگی بسیار حساس و آزرده است. با تمام این وجود تمام هفتاد نفر ساکنین هردو آپارتمان
ساکت و با گذشت و با احساس همدردی میباشند و همان کمی را هم گه هنوز با خود دارند،
مابین خود تقسیم میکنند: نانی که خود پخته اند، باطری تلفن همراه خود را، سیگارهای آخرین
را، تیکه ای صابون برای شستشوی را. من دیروز در یک مهد کودک محله خودمان بودم، که
در آن شبها 80 نفر در اطاقی گروهی میخوابند. فلسطینی ها مانند لبنانی ها بسیار فهیم و مانند
عراقی ها تیز هوش، رزمندگان پرتوان مانند الجزیره ای ها و مهمان دوست همچون سوری
ها، میباشند. شاید اینهمه کیفیات
خوب است که این انسانها را ممکن گردانده است این شرایط سخت را تحمل و پشت سر
با وجود سه هفته ونیم بمباردمان بدون وقفه .(zu resignieren) بگذارند بدون اینکه مایوس گردند
از هوا، از سمت دریا(ناوگان ها) و از زمین های اطراف، کودکان هنوز در طول روز در
خیابانها بازی میکنند، زنان در حین نان پزی تصنیف هایشان را زمزمه میکنند و مردان بازهم
مهماندار من، توضیخ میدهد: “خواست مارا برای زندگی و » ماهر « . و بازهم قادر به مقاومتند
مبارزه، هیچ راکتی و نارنجکی نمیتواند بشکند. .”
مارتین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر