آیا تظاهرات در صربستان، یک «مایدان» است؟
نویسنده: ژاکلین ناستیچ، عضو ائتلاف سحر رایش‌کنشت
منتشر شده در یونگه ولت
ترجمه مجله هفته
۲۳ سال پس از آنکه گروه مقاومت (Otpor) در آغاز قرن بیست و یکم، اسلوبودان میلوسویچ را از قدرت برکنار کرد، این فعالان دموکراسی به محل اصلی فعالیت خود، یعنی بلگراد، بازگشته‌اند. آنها در سال ۲۰۰۰ در صربستان-مونته‌نگرو، کاری را انجام دادند که بمب‌های ناتو در سال ۱۹۹۹ نتوانسته بودند انجام دهند. و به این ترتیب، اولین نمونه از «انقلاب‌های رنگی» را ایجاد کردند که از آن زمان به بعد، هرج و مرج و جنگ را در سراسر جهان گسترش داده‌اند.
از گرجستان تا سوریه، از لیبی تا بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی و تا کی‌یف، اعتراضاتی که به شدت «صلح‌آمیز» خوانده می‌شدند، اما به سرعت به خشونت کشیده شدند، سازماندهی شدند. همیشه با حمایت فعالانه، و به ویژه مالی، سازمان‌های غیردولتی آمریکایی، به‌ویژه بنیاد سوروس، بنیاد ملی دموکراسی و مؤسسه آلبرت اینشتین. اما همچنین با حمایت از بنیادهای احزاب آلمانی مانند بنیاد فریدریش نائومن، بنیاد کنراد آدناور و بنیاد هاینریش بل. پرچم سیاه مقاومت با مشت سفید بلند شده، در اعتراضات براندازی در سراسر جهان ظاهر شد.
اما امروز در بلگراد، بار دیگر، تمام ریاکاری «فعالان» ادعایی که برای دموکراسی و حقوق بشر می‌جنگند، آشکار می‌شود. زیرا لازم نیست از دولت ووچیچ حمایت کرد تا فهمید که خواسته‌های معترضان منعکس‌کننده نظر اکثریت مردم صربستان نیست: از سال‌هاست که نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بیش از ۷۰ درصد مردم صربستان به‌طور مداوم مخالف تبعیت از دستورات اتحادیه اروپا و ایالات متحده هستند. دقیقاً مانند مشارکت در تحریم‌های روسیه یا به رسمیت شناختن نقض حقوق بین‌الملل در سال ۱۹۹۹، زمانی که ناتو کوزوو را به‌طور خشونت‌آمیز از صربستان جدا کرد. نتیجه انتخابات دقیقاً بازتاب نتایج نظرسنجی‌ها است، صرف نظر از اینکه به کشورهای عضو ناتو خوشایند باشد یا نباشد. آنها اتفاقاً در ماه مه خواستار یک «مایدان» صربستانی شده بودند. به دلیل دو تیراندازی مرگبار، که بدون شک غم‌انگیز بودند، اما به ندرت مسئولیتشان با دولت بودند.
و ادعاهای تقلب در انتخابات؟ ناظران انتخاباتی سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) تأیید کرده‌اند که این انتخابات اگرچه در فضای اجتماعی ملتهبی برگزار شده است و حزب حاکم SNS در طول کارزار انتخاباتی در رسانه‌ها بیش از حد نمایندگی داشته است، اما مطابق با استانداردهای بین‌المللی بوده است. OSCE همچنین خواستار پذیرفتن اتهام اینکه رای‌دهندگان با اتوبوس به مراکز رای‌گیری منتقل شده‌اند، نشد: این امر به‌طور کلی ممنوع نیست، تا زمانی که با هیچ وعده انتخاباتی همراه نباشد.
بنابراین، به نظر می‌رسد که ائتلاف اپوزیسیون «پیشرو» و «صلح‌آمیز» و حامیان آن چاره‌ای جز این نداشتند که به‌طور خشونت‌آمیز وارد پارلمان بلگراد شوند. زیرا کسی که صدای «غرب ارزشمند» را نمی‌خواهد، باید آن را احساس کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر