آلمان در جنایات جنگی اسرائیل در غزه شریک است – لنا اوبرمایر
- اخبار روز
- یکشنبه, ۳۰ مهر ۱۴۰۲
- ساعت ۲۰:۱۲
- سياسی
امیره هاس، روزنامه نگار اسرائیلی: “شما آلمانی ها مدت هاست که به مسئولیت خود – برخاسته از هولوکاست – خیانت کرده اید… شما با حمایت بی‌دریغ از اسرائیلی که اشغال می‌کند، استعمار می‌کند، مردم را از آب محروم می‌کند، زمین می‌دزد، دو میلیون مردم غزه را در قفس شلوغ زندانی می‌کند، خانه‌ها را ویران می‌کند، کل جوامع را از خانه‌هایشان بیرون می‌کند و خشونت شهرک‌نشینان را تشویق می‌کند، به این مسئولیت خیانت کردید.»
علیرغم جنایات گسترده در غزه، آلمان تظاهرات طرفدار فلسطین را ممنوع کرده و از محاصره غزه توسط اسرائیل حمایت غیرقابل قبولی کرده است. با چند استثنا، حوزه رسانه ای-سیاسی آلمان نه تنها در مورد جنایات اسرائیل ساکت است، بلکه فعالانه از آنها حمایت می کند.
راز سگال، پژوهشگر نسل‌کشی و هولوکاست اسرائیل می‌نویسد : اخباری که در روزهای اخیر از طریق رگبار بی‌وقفه فیلم‌ها، یادداشت‌های صوتی، بیانیه‌های سازمان ملل و آمار از غزه سرازیر می‌شوند، «یک مورد درسی از نسل‌کشی است که در مقابل چشمان ما آشکار می‌شود». فلسطینیان چه در داخل و چه در خارج از غزه همواره تلاش کرده اند تا آگاهی نسبت به “نسل کشی” از سوی اسرائیل را افزایش دهند. تقریباً هشتصد محقق و دست اندرکار حقوق بین الملل و مطالعات نسل کشی نامه ای را امضا کرده اند که در آن نسبت به احتمال وقوع نسل کشی در غزه هشدار داده شده است.
با این حال، دولت و فضای رسانه‌ای آلمان در برابر بمباران بی‌رحمانه مردم غزه توسط اسرائیل سکوت کرده‌اند. آلمان نه تنها در مورد جنایات جنگی فزاینده اسرائیل ساکت است، بلکه شریک جرم نیز است. سیاستمداران آلمانی از طیف های سیاسی گسترده و تقریباً همه رسانه‌ها؛ تحت پوشش «حق اسرائیل برای دفاع از خود» (مفهومی که به خودی خود از نظر حقوقی مبهم است) از اسرائیل بی‌قید و شرط حمایت می‌کنند و ظلم اسرائیل به فلسطینیان را بدیهی می‌دانند. صدراعظم اولاف شولتز اعلام کرد آلمان در کنار اسرائیل ایستاده است، اعضای بوندستاگ (پارلمان سراسری) به اتفاق آرا و بدون هیچ گونه شرطی در رابطه با حقوق بشر یا قوانین بین المللی؛ “همبستگی کامل و حمایت همه جانبه” خود با اسرائیل را اعلام کردند.
حمایت بی قید و شرط آلمان از اسرائیل ریشه دار و دارای یک دلیل وجودی است: آلمان به عنوان عامل هولوکاست، خود را در نقش ضامن امنیت اسرائیل می بیند. ویلند هوبان، رئیس صدای یهودیان برای صلح عادلانه در خاورمیانه، در این مورد می گوید: «ایده بر عهده گرفتن مسئولیت هولوکاست از ابتدا با نگرانی‌های ژئوپلیتیکی در هم تنیده بود. در زمان‌های اخیر، حمایت از اسرائیل – چه مادی و چه سیاسی – بی‌وقفه به‌عنوان یک تعهد آلمانی تبلیغ شده است. در نتیجه، دولت آلمان، از جمله احزاب مخالف، به طور مداوم «حق اسرائیل برای دفاع از خود» را تأیید می‌کنند. حقی که به ویژه پس از حمله ۷ اکتبر توسط شبه نظامیان حماس که به کشته شدن بیش از ۱۴۰۰ اسرائیلی انجامید، برجسته تر شده است.
آنچه در حال حاضر در غزه اتفاق می افتد، ربطی به دفاع از خود ندارد. دولت آلمان بدون قید و شرط؛ علیرغم آن که اسرائیل کنوانسیون های ژنو، اساسنامه رم؛ دادگاه کیفری بین المللی، و قوانین قابل اجرا در درگیری های مسلحانه بین المللی را نقض می کند. از این رژیم حمایت می کند. وقتی صحبت از اسرائیل به میان می‌آید، آلمان مشتاق است دوباره تأکید کند «هیچ چیز» را درباره گذشته نازی خود فراموش نکرده است. اما وقتی صحبت از فلسطینی‌ها می‌شود، قضیه کاملاً متفاوت به نظر می‌رسد – قوانین بین‌المللی و حقوق بشر آشکارا مصداق «نشنو، نبین، حرف نزن» می شوند.
نمونه بارز آن، تعهد آلمان به ارائه دو پهپاد جنگی Heron TP به نیروهای هوایی اسرائیل است، همان نیروهای هوایی که تاکنون بیش از هزار کودک را در غزه کشته و تعداد بیشتری را با سوختگی‌های وحشتناک، زخم‌های خمپاره‌ای و دست و پاهای قطع شده بر جای گذاشته است. کانال‌های تلویزیونی عمومی آشکارا از نابودی غزه استقبال می کنند. روزنامه‌های آلمانی که در گذشته در مورد سیاست‌های نسل‌کشی اسرائیل سکوت کرده بودند، اکنون از کشتار غیرنظامیان فلسطینی توسط اسرائیل دفاع می‌کنند – همه اینها به نام «حق دفاع از خود» بی‌چون و چرای اسرائیل انجام می گیرد. مقالات رسانه های بزرگ مانند دی سایت، زوددویچه سایتونگ، تاگس شاو، فرانکفورت آلگمانیه، و اشپیگل همگی یا از جنایات جنگی اسرائیل حمایت می کنند، آنها را ناچیز جلوه می دهند یا نادیده می گیرند.
پلیس آلمان همه تظاهرات حامی فلسطین، حتی آنهایی که توسط یهودیان سازماندهی شده را ممنوع کرده است. هبه جمال می نویسد، تظاهرات در همبستگی با غزه ممنوع، جرم انگاری و با پلیس ضد شورش مواجه شده است. موارد خشونت پلیس علیه تظاهرکنندگان و بازداشت های دسته جمعی گسترده است. ممنوعیت عمومی تظاهرات تا آنجا پیش رفت که سازمان عفو بین‌الملل آلمان مجبور شد بیانیه‌ای صادر کند و آزادی تجمع مردم را به دولت یادآوری کند.
در حالی که وزارت کشور آلمان ادعا می کند که “حفاظت زندگی یهودیان را در اولویت قرار می دهد “، در همان حال تلاش می کند تا دیدگاه های یهودی را که با رفتار و اعمال دولت آلمان همخوانی ندارند، سرکوب کند . هوبان می‌گوید: «سیاستمداران در بالاترین سطح همدست هستند و وقتی به پلیس دستور می‌دهند تظاهرکنندگان را به‌طور خودسرانه و خشونت‌آمیز دستگیر کنند، همدستی آنها به سطح خیابان هم کشیده می‌شود. این واقعیت که یهودیان ممکن است در این موضوع با فلسطینی ها همسو باشند برای آنها قابل درک نیست.»
برخلاف آنچه بخش‌های خبری آلمان نشان می دهند، کسی که در سال‌های گذشته اخبار مربوط به اسرائیل و فلسطین را دنبال کرده به ندرت ممکن است از حمله حماس در ۷ اکتبر کاملاً شگفت زده شده باشد. وضعیت موجود نتیجه معکوس خواهد داد. همانطور که گیدئون لوی، روزنامه نگار کهنه کار اسرائیلی می نویسد، انتظار اسرائیل که دو میلیون نفر بی سر و صدا زندانی شوند، تحت محاصره قرار گیرند و هر چند سال یک بار روزها بمباران شوند بدون اینکه هزینه ای سخت برای آن بپردازند، انتظار بی موردی است.
در حالی که بسیاری در آلمان و خارج از آن وقایع اخیر را به عنوان “۱۱ سپتامبر اسرائیل” توصیف می کنند، فلسطینی ها از سال ۱۹۴۸ حادثه ۱۱ سپتامبر خود را تجربه می کنند. هیچ چیز جدیدی در مورد میزان تلفات غیرنظامیان یا استفاده بی رحمانه و بی رویه از زور وجود ندارد. تنها از سال ۲۰۰۸، اسرائیل هزاران غیرنظامی بی گناه را در پنج جنگی که علیه غزه به راه انداخته، کشته است. در هر جنگ، مناطق غیرنظامی را هدف قرار داده است.
مدافعان حقوق بشر فلسطینی، اسرائیلی و بین المللی و دانشگاهیان مدت هاست که سیاست های نسل کشی اسرائیل از سوی رژیم آپارتاید این کشور را محکوم کرده اند. آلمان به این محکومیت ها بی اعتنا است. هنگامی که فلسطینیان هر جمعه در غزه تظاهرات بدون خشونت می کردند و هزاران نفر توسط سربازان اسرائیلی مورد اصابت گلوله قرار گرفته و مجروح می شدند، دولت و رسانه‌های آلمان تقریباً سکوت کردند. زمانی که ارتش اسرائیل، روزنامه نگار شیرین ابواکله را کشت و به عزاداران در مراسم تشییع جنازه او حمله کرد ، آلمان ساکت بود. بلافاصله پس از آن، برلین حتی همه تظاهرات را برای بزرگداشت روز نکبت ممنوع کرد. زمانی که اسرائیل وحشیانه ساکنان منطقه شیخ جراح اورشلیم را سرکوب کرد، آلمان روی خود را برگرداند.
این یک نوع خاص خودپسندی است که فاجعه انسانی کنونی در غزه تنها به گردن حماس انداخته شود، کاری که وزارت خارجه آلمان انجام می دهد و به معنای نادیده گرفتن گزارش‌های عفو بین‌الملل ، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ ، دیده‌بان حقوق بشر، سازمان ملل – و حتی بزرگترین سازمان حقوق بشر اسرائیل، B’Tselem – که محاصره غزه توسط اسرائیل را عامل این وضعیت فاجعه‌بار می‌دانند، می باشد.
پاسخ متفاوتی به حمله حماس ممکن بود. حداقل، آلمان می‌توانست به جای آن که تلاش های خود را فقط بر سرنوشت اسرائیلی های ربوده شده بگذارد، از موقعیت دیپلماتیک خود برای آتش‌بس یا مبادله اسیران استفاده کند. بر خلاف «دلیل وجودی آلمان» (هولوکاست)، بمباران گسترده کنونی نوار غزه به اسرائیلی ها امنیت بیشتری را وعده نمی دهد. نه فلسطینی ها و نه اسرائیلی ها هیچ کدام در امان نیستند مگر اینکه همه در امان باشند.
امیره هاس، روزنامه نگار اسرائیلی کلمات روشنی برای اقدامات آلمان یافته است. او در هاآرتص نوشت: “شما آلمانی ها مدت هاست که به مسئولیت خود – برخاسته از هولوکاست – خیانت کرده اید… شما با حمایت بی‌دریغ از اسرائیلی که اشغال می‌کند، استعمار می‌کند، مردم را از آب محروم می‌کند، زمین می‌دزد، دو میلیون مردم غزه را در قفس شلوغ زندانی می‌کند، خانه‌ها را ویران می‌کند، کل جوامع را از خانه‌هایشان بیرون می‌کند و خشونت شهرک‌نشینان را تشویق می‌کند، به این مسئولیت خیانت کردید.» آلمان به جای مبارزه با این جنایات، در آن شریک است.
منبع: ژاکوبن – لنا اوبرمایر (کاندیدای دکترای مطالعات فلسطین در دانشگاه اکستر)
برگردان: حمید پارسا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر