شاهدان جنایت‌ها را باید یا کشت یا فراری داد. – کارین لوکفلد
جنگ غزه: تعداد روزنامه نگاران کشته شده به بیش از ۵۰ نفر افزایش یافت. هدف از تهدیدها و حملات جلوگیری از گزارش دادن حقایق است.
نوشته کارین لوکفلد
یونگه ولت
ترجمه مجله هفته
کمیته حفاظت از خبرنگاران (CPJ) روز چهارشنبه اعلام کرد که از ۷ اکتبر تاکنون حداقل ۵۳ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای در غزه، لبنان و اسرائیل کشته شده اند. ۴۶ نفر از کشته شدگان اهل فلسطین، چهار نفر اسرائیلی و سه نفر لبنانی هستند. چهار خبرنگار اسرائیلی در ۷ اکتبر کشته شدند، زمانی که گردان‌های قسام فلسطین، کیبوتس و روستاهای اسرائیلی را در شرق نوار غزه مورد حمله قرار دادند. همه خبرنگاران فلسطینی در حملات هوایی و توپخانه‌ای ارتش اسرائیل در نوار غزه کشته شدند. سه خبرنگار لبنانی در حالی کشته شدند که از جنوب لبنان از خط آتش بس گزارش می‌دادند.
حملات مستقیم به کارکنان رسانه‌ای و خانواده‌های آن‌ها در روزهای اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
در روز شنبه، شش خبرنگار از رسانه‌های مختلف در غزه کشته شدند. در روز یکشنبه، رئیس خانه مطبوعات فلسطین یک مرکز برای جوانان رسانه‌ای و خبرنگاران، کشته شد. از جمله حامیان بین المللی این مرکز، بنیاد رودلف لوکسنبرگ، بنیاد فریدریش ابرت و دولت فدرال آلمان هستند.
در روز دوشنبه، دو خبرنگار زن به نام‌های آیات الخدرو و علاء طاهر الحسنات کشته شدند.
الحسنات، که برای شبکه رسانه‌ای المجدات کار می‌کرد، همراه با بسیاری از اعضای خانواده‌اش در یک حمله هوایی ارتش اسرائیل به خانه خانوادگی آن‌ها کشته شد. الخدرو، یک خبرنگار آزاد، یک ویدیو ۳۵ ثانیه‌ای را به جا گذاشت که قبل از مرگش توانست ارسال کند. در این ویدیو، او با صدایی آشکارا نگران و هراسناک، وضعیت وحشتناکی را توصیف می‌کند. نیروی هوایی اسرائیل به گفته او، بر محله مسکونی در بیت لاهیا که او در آن زندگی می‌کرد، فسفر سفید و بمب‌های ترموباریک شلیک کرده است. با پخش اعلامیه هایی، از مردم خواسته شده بود که فوراً خانه‌های خود را ترک کنند. مردم وحشت زده به خیابان‌ها فرار کردند، بدون اینکه بدانند کجا باید بروند.
در نهایت، روز سه شنبه، ارتش اسرائیل به طور هدفمند خبرنگار فرح عمر و عکاس و فیلمبردار رابح الماعرمی را کشت.
هر دو برای شبکه خبری لبنانی المیادین کار می‌کردند که مقامات اسرائیلی در اواسط نوامبر کار آن‌ها را در اسرائیل ممنوع کرده بودند. این دو خبرنگار، درست پس از پایان پخش زنده صبحگاهی خود از جنوب لبنان در تیار هرفا، در نزدیکی دیوار مرزی اسرائیل، توسط دو موشک مستقیماً کشته شدند. یک کارمند محلی نیز کشته شد. خبرنگاران به وضوح با جلیقه‌های محافظ و کلاه ایمنی خود با نوشته «مطبوعات» قابل شناسایی بودند.
البته لباس محافظتی معمول در مناطق جنگی و بحرانی تنها در صورتی از حملات محافظت می‌کند که مهاجم از مطبوعات و خبرنگاران احترام بگذارد. کمیته حفاظت از خبرنگاران علاوه بر ۵۳ کشته، ۱۱ زخمی، سه مفقود و ۱۸ خبرنگار بازداشت شده را نیز گزارش می‌دهد. حملات به گزارشگران علاوه بر حملات مرگبار مستقیم، شامل تهدیدات، حملات سایبری، سانسور و قتل اعضای خانواده نیز می‌شود تا خبرنگاران را بترسانند.
از آغاز جنگ اخیر، ارتش اسرائیل به این ترتیب بر گزارشگری از وقایع در نوار غزه تسلط دارد. کار خبرنگاران در محل با قطعی برق و اینترنت طولانی مدت مختل می‌شود. اسرائیل همچنین شبکه تلفنی و رادیویی را در نوار غزه کنترل می‌کند. تهدیدات و حملات مستقیم، کار روزنامه نگاری را به خطر مرگ تبدیل می‌کند.
در حال حاضر، روزنامه نگاران خارجی نمی‌توانند از نوار غزه گزارش دهند. برای ورود به آنجا، به مجوز مقامات اسرائیلی و یا مصری و فلسطینی نیاز دارند. با توافقنامه مبادله زندانیان، آتش بس حداقل چهار روزه و واردات کمک‌های بشردوستانه، روزنامه نگاران خارجی نیز می‌توانند وارد منطقه جنگی شوند.
مقامات آمریکایی که به صورت نامشخص در توافقنامه مبادله زندانیان مشارکت داشتند، در این باره ورود آزاد خبرنگاران به غزه ابراز نگرانی کردند. منبعی از مجله آمریکایی پولیتیکو در روز سه شنبه شب گفت که آتش بس به روزنامه نگاران خارجی اجازه می‌دهد به غزه بیایند و از ویرانی‌ها و رنج مردم گزارش دهند. نگرانی این است که این امر می‌تواند نظر عمومی نسبت به اسرائیل را تغییر دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر