آتش بس غزه حماس را شکستناپذیر کرد.
آتش بس غزه نشانه این است که حماس را نمیتوان شکست داد.
اسرائیل نتوانسته است به هیچ پیروزی معناداری در برابر مبارزان فلسطینی دست یابد
رابرت اینلاکش
ترجمه مجله هفته
پس از آنکه اسرائیل بارها از پذیرش آتشبس با حماس خودداری کرد و این ایده را “مضحک” خواند، سرانجام با یک آتشبس چهار روزه در نوار غزه و مبادله اسرا موافقت کرد. شش هفته مرگ و ویرانی که به گفته رهبران اسرائیلی و غربی باید منجر به نابودی حماس میشد، اکنون تصویر این جنبش فلسطینی را در سراسر جهان عرب و فراتر از آن تقویت کرده است.
آتشبس چهار روزه که این جمعه به اجرا درآمد، برای کسانی که بیشترین رنج را از جنگ در نوار غزه متحمل شده بودند، نفسی از آسودگی بود، اما برای دولت اسرائیل به معنای فاجعه بود. در حالی که زنان و کودکانی که هم توسط حماس و هم توسط اسرائیل اسیر شده بودند، دوباره با خانوادههای خود متحد میشوند، تهدید جنگ دیگری وجود دارد. اگرچه بستگان آزادشدگان اکنون این آزادی را جشن میگیرند، اما گامهای بعدی برای نتیجه جنگ ۴۶ روزهای که اکنون متوقف شده است، تعیینکننده خواهد بود. در حال حاضر، به نظر میرسد که ایده اینکه “حماس باید برود” چیزی بیش از یک توهم نیست.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در تاریخ ۲۷ اکتبر با استقبال گسترده، قطعنامهای را تصویب کرد که خواستار آتشبس برای پایان دادن به درگیریها در نوار غزه است. اگرچه این قطعنامه غیرالزامآور با اکثریت ۱۲۰ رأی تصویب شد، اما اسرائیل و ایالات متحده آن را به طور کامل رد کردند. گیلاد اردن، سفیر اسرائیل در سازمان ملل، درخواست آتشبس را که توسط کشورهای عربی مطرح شده بود، “دفاع از تروریستهای نازی” خواند. این اتفاق پس از آن رخ داد که حماس چهار گروگان غیرنظامی اسرائیلی را به دلایل بشردوستانه بدون قید و شرط آزاد کرد، همانطور که این گروه اعلام کرد.
نخستوزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو و سایر اعضای دولت اضطراری وی بارها اعلام کردهاند که هدف آنها نابودی حماس و گروههای مسلح فلسطینی متحد آن در نوار غزه است و از مذاکره با آنها خودداری میکنند. حملات هوایی شش هفتهای به مناطق مسکونی پرجمعیت در این منطقه فلسطینی محاصرهشده که به جنگ زمینی نیز کشیده شد، بر اساس برخی برآوردها بیش از ۲۰ هزار کشته بر جای گذاشته است، اما نتوانسته حماس را از بین ببرد. در واقع، نیروهای مسلح اسرائیل نتوانستند هیچ موفقیت نظامی قابل توجهی علیه گروههای مسلح فلسطینی به دست آورند. در حالی که حماس ادعا میکند که در دو هفته گذشته ۳۵۵ خودروی نظامی اسرائیلی را مورد اصابت قرار داده و ویدئویی از دهها حمله منتشر کرده است، نیروهای مسلح اسرائیل نتوانستهاند رهبران ارشد حماس را ترور کنند، گروگانها را با زور آزاد کنند، شبکههای تونل بزرگتری را کشف کنند یا حتی مدرکی منتشر کنند که نشان دهد تعداد قابل توجهی از رزمندگان حماس را در میدان جنگ کشتهاند.
به گزارش روزنامه مالی کالکالیست، هزینههای جنگ غزه از همان ابتدا حدود ۵۰ میلیارد دلار تخمین زده شد، که حدود ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی اسرائیل است. علاوه بر این، گزارشها حاکی از آن است که ارتش اسرائیل در اثر حملات گروه حزبالله لبنان، خسارات قابل توجهی به تجهیزات جاسوسی و نظارتی خود در امتداد مرز شمالی خود متحمل شده است. انصارالله یمن همچنین یک کشتی متعلق به یک تاجر اسرائیلی را در دریای سرخ ضبط کرده است، که تجارت با شهر بندری جنوبی ایلات را به شدت مختل کرده است. این در حالی است که تأثیرات بلندمدت اجتنابناپذیر بر بخش گردشگری اسرائیل یا سرمایهگذاریها در صنعت فناوری پیشرفته اسرائیل هنوز در نظر گرفته نشده است.
علاوه بر این، نیروهای مسلح ایالات متحده در سوریه و عراق با حملات روزانه به تاسیسات نظامی خود تحت فشار شدید قرار گرفتهاند تا واشنگتن را به پایان دادن به حملات اسرائیل به نوار غزه متقاعد کنند. در سراسر جهان عرب، مردم نیز محصولات غربی را به میزان بیسابقهای تحریم میکنند، به ویژه شرکتهایی مانند مکدونالدز که ارتش اسرائیل را حمایت میکنند. دوگانگی آشکار اخلاق سیاسی و اقتصادی نخبگان غربی و همچنین رسانههای مستقر نیز به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است، زیرا به عنوان مثال بیبیسی به دلیل پوشش یکطرفه موضوع اسرائیل و حماسی تحت فشار قرار گرفته است.
در عوض اینکه خشم کل جهان را به خود جلب کند و متلاشی شود، حماس نه تنها زنده مانده است، بلکه محبوبیت بیشتری نیز پیدا کرده است. در حالی که دولت جو بایدن، رئیسجمهور ایالات متحده، حملات و بمبارانهای اسرائیل از بیمارستانها در نوار غزه را با این ادعا توجیه کرد که حماس در مکانهایی مانند بیمارستان اخیراً مورد حمله قرار گرفتهشدهی الشفاء همچنان حضوری قوی دارد، جهان از جنایات اسرائیل در مناطق حماس خشمگین شده است. مارتین گریفیتس، رئیس سازمان کمکهای بشردوستانه سازمان ملل، فاجعه انسانی در غزه را “بدترین دوره همه دورانها” توصیف کرد و آن را نتیجه مستقیم این واقعیت دانست که ایالات متحده “هیچ خط قرمزی” برای رفتار اسرائیل در غزه ترسیم نکرده است.
در همین حال، جنبش استقلالطلبانه حماس در حال کسب پیروزیهای پیدرپی، هم در زمینه جنگ چریکی و هم در عرصه سیاسی است، در حالی که تواناییهای نظامی آنها تاکنون شکستناپذیر به نظر میرسد.
تیپهای قسام، شاخه نظامی جنبش استقلالطلبانه حماسی، که در تاریخ ۷ اکتبر به اسرائیل حمله کردند، موفق شدند توجه افکار عمومی جهان را بار دیگر به موضوع فلسطین جلب کنند، زندانیان سیاسی را از زندان اسرائیل آزاد کنند و به یکی از قدرتمندترین نیروهای نظامی جهان ضربههای پیدرپی وارد کنند.
از زمان طرح صلح کری، یک ابتکار عمل ناموفق در دولت باراک اوباما، دولت ایالات متحده هیچ تلاش واقعی دیگری برای ایجاد یک کشور فلسطین مستقل انجام نداده است. در واقع، تا قبل از ۷ اکتبر، هیچکس در مورد یک کشور فلسطین مستقل صحبت نمیکرد، بلکه تمرکز بر مسئله عادیسازی روابط سعودی و اسرائیل بود. دولتهای اسرائیل و ایالات متحده ظاهراً معتقد بودند که جنبش استقلالطلبانه حماس میتواند با کمکهای مالی منظم از قطر مهار شود، در حالی که تنها باید دولت خودمختار فلسطین را تقویت کرد تا با تعدادی از شبهنظامیان که در دو سال گذشته در کرانه غربی رود اردن تشکیل شدهاند، مقابله کند.
امروز، کل جهان از تأسیس یک کشور فلسطین مستقل صحبت میکند. همچنین ایدهای وجود دارد که دولت خودمختار فلسطین را در نوار غزه به قدرت برساند، که اساساً به معنای لغو محاصره اقتصادی ۱۷ سالهای است که غرب بر نوار غزه اعمال کرده است. همچنین، مسئله حفاظت از وضعیت موجود مسجد الاقصی در اورشلیم بهطور جدی در دستور کار منطقهای قرار دارد، در حالی که دولت بنیامین نتانیاهو در آستانه فروپاشی قرار دارد.
اگر اسرائیل و حامیان غربی آن به جای یافتن راهحلی صلحآمیز، تصمیم به تشدید بیشتر درگیری بگیرند، خطر گسترش جنگ به یک درگیری منطقهای گستردهتر وجود دارد؛ تهدیدی برای ثبات همه کشورهای درگیر. تلاش برای دستیابی به توافق آتشبس میتواند دوران جدیدی از درگیری را رقم بزند که در آن جنبش استقلالطلبانه حماس نقش مهمی ایفا خواهد کرد. صلح در خدمت منافع کل منطقه است. ما دیدهایم که ارتش اسرائیل چه چیزی در چنته دارد، و این به شکست گروههای مسلح فلسطین منجر نشده است، بلکه تنها ضربهای به غیرنظامیان در غزه بوده است. این برای دولتهای غربی به یک استخوان در گلو تبدیل شده، اما تنها راهحل برای محافظت از جان غیرنظامیان و تضمین آزادی همه زندانیان، یک راهحل صلحآمیز خواهد بود و نه خشونت بیشتر.
رابرت اینلاکش تحلیلگر سیاسی، روزنامهنگار و مستندساز است که در حال حاضر در لندن، بریتانیا زندگی میکند. او از سرزمین های فلسطینی گزارش داده و در آن زندگی کرده و هم اکنون با قدس نیوز کار می کند. او کارگردان فیلم «سرقت قرن: فاجعه ترامپ در فلسطین و اسرائیل» است
. او را در Twitter @falasteen47 دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر