تحلیلگران: تل‌آویو در تله رفح پشیمان می‌شود

تحلیلگران اسرائیلی و عربی اذعان می‌کنند که مقاومت فلسطین که از ماه‌ها پیش برای مقابله با ارتش اشغالگر در رفح آماده شده، تل‌آویو را از تصمیم تجاوز به این شهر رفح در جنوب نوار غزه پشیمان خواهد کرد.

«رفح یک دام است...حمله زمینی در رفح موفقیت‌های حریف را عمیق‌تر خواهد کرد». این را تحلیلگر اسرائیلی دورون ماتزا از مقامات سابق نهادهای امنیتی و نظامی رژیم صهیونیستی می‌گوید.

روزنامه معاریو امروز به نقل از این عضو اندیشکده «امنیت ملی» در تل آویو نوشت که حمله زمینی به رفح نه تنها موجب نابودی حماس و آزادی اسرای اسرائیلی نخواهد شد که «موجب از بین رفتن بیشتر نقاط قوت اسرائیل و تعمیق موفقیت‌های دشمن آن» خواهد شد. تحلیلگران سیاسی و نظامی مختلفی تایید می‌کنند که مقاومت فلسطین ارتش اشغالگر را از روزی که تصمیم به ورود به شهر رفح در جنوب نوار غزه گرفت، پشیمان خواهد کرد، بویژه که از قبل از این تصمیم آگاه بوده و ماه ها برای این روز خود را آماده کرده است. متخصص امور نظامی علی ابو صلاح در گفت‌وگو با قدس‌پرس تصریح کرد که حمله اسرائیل به گذرگاه رفح معادله را به نفع دشمن که عملاً همه کارت‌های خود را تمام کرده و دیگر قادر به کسب امتیاز نیست، تغییر نمی دهد.وی افزود هر اقدام دشمن برای تشدید حملات در رفح به نفع مقاومت و افزایش پیچیدگی‌ها در تمام سطوح برای دشمن خواهد شد. زیرا میدان مشخص خواهد کرد که اشغالگر برنامه‌ای در سطح پیچیدگی‌های نبرد با مقاومت ندارد و با طرح‌های سنتی برای حمله به مناطق شهری قادر به مقابله با استحکامات مقاومت نیست زیرا اطلاعاتی در مورد آن ندارد.

لذا این امر مقاومت را قادر خواهد کرد که دائماً دشمن را غافلگیر کند، هرچند که نتیجه اجتناب ناپذیر چنین نبردی، تخریب زیرساخت‌های جمعیتی و کشتار غیرنظامیان بیشتر خواهد بود. راهبرد رژیم اشغالگر این است که از آنجا که مقاومت بخشی از مردم است، با نابودی و پاکسازی ساکنان رفح، مقاومت نیز در درون آنها از بین خواهد رفت.

اما به باور تحلیلگران، تل‌آویو با «این تصور پیش پا افتاده و منسوخ» مرتکب اشتباه شد زیرا با این تصور، ارکان مهم پروژه کلی خود که جایگاه جهانی، روایت تاریخی و حقانیت اقدام نظامی بود را از دست داد. این خسارت بسیار بیشتر از خسارت میدانی است. اسرائیل که اکنون می‌بیند همه چیز را در این جنگ باخته به دنبال دستاوردسازی و یک پیروزی در میدان است به همین دلیل وارد رفح شده اما به باور ابوصلاح این بزرگترین اشتباه بود و عواقب این اشتباه دوچندان خواهد بود و ممکن است منجر به تغییرات سریع در راستای فروپاشی جبهه داخلی و تشدید تنش در روابط تل‌آویو با متحدانش شود.

پیشتر نیز روزنامه یدیعوت آحارانوت در یادداشتی به قلم تحلیگر اسرائیلی ناحوم بارنیا گزارش داده بود. که برآوردهای ارتش نشان می دهد که هر عملیاتی در رفح، نتایج محدودی به همراه خواهد داشت و به نابودی حماس یا بازگرداندن اسرای اسرائیلی منجر نخواهد شد.

این روزنامه مانند بسیاری از رسانه‌های اسرائیلی دیگر با اشاره به فاجعه بار بودن حمله به منطقه پرجمعیت رفح در جنوب نوار غزه، نوشت که کشتار و ویرانی ناشی از این حمله، قطعا واکنش بی سابقه جامعه جهانی را در پی خواهد داشت. هفته پیش بیش از ۶۰۰ خانواده سربازانی که در غزه می‌جنگند، در نامه‌ای به وزیر جنگ یوآو گالانت و رئیس ستاد ارتش هرتزی هالوی، نوشتند که «ما دیگر به شما اعتماد نداریم و ورود به رفح می‌تواند یک تله مرگبار باشد».

نویسنده محمد القیق نیز می‌گوید که مقاومت در رفح در مقابل نقشه آمریکا و اسرائیل و نبرد چند مرحله‌ای در این استان، تاکتیک بسیار موفقی را دنبال کرد و اکنون نیز می خواهد حملات خود را در این مرحله تشدید کند، روشی که نقشه مذکور آنها را خراب می‌کند و آمریکایی ها و اسرائیلی‌ها را به فکر گزینه‌های دیگر می‌اندازد.

به گفته این نویسنده، گزینه اول توقف مراحل حمله کنونی است که الزامات مقاومت برای آتش بس را برآورده می‌کند. گزینه دوم ادامه عملیات محدود و تدریجی است که در آن مقاومت موفق به فرسایش بیشتر ارتش می‌شود و نظامیان اسرائیلی را به اهداف آسان بدل خواهد کرد موجب تقویت انسجام مقاومت در مراحل آتی خواهد شد. اما گزینه سوم، «اعلام حمله گسترده است که دروازه‌های جهنم میدانی و بین‌المللی را که اکنون اسرائیل و آمریکا برای آن آماده نیستند، باز می‌کند. این در حالی است که آمریکا و اسرائیل برای گمراه کردن افکار عمومی حمله به رفح را به چند مرحله تقسیم کرده‌اند و با صحبت کردن از آتش‌بس و استفاده از «عملیات محدود» به دنبال رهایی از همین عواقب بودند. اما واقعیت این است که اشغالگر هر یک از این گزینه‌ها را انتخاب کند، فرقی در نتیجه ماجرا وجود ندارد و زیرا مقاومت برنامه‌ریزی اسرائیلی‌ها و آمریکایی‌ها را با تاکتیکی متفاوت و متناسب با نقشه مخرب اشغالگران، از بین برده است. امری که نشان می‌دهد مقاومت دارای دانش، عمق و بعد راهبردی غیر قابل پیش‌بینی برای اشغالگران است.