ايران: شورای ملی صلح کار خود را آغاز کرد
صدای آلمان:

روز پنجشنبه، ۱۳ تيرماه اولين نشست هيات موسس شورای ملی صلح در دفتر کانون مدافعان حقوق بشر درتهران برگزار شد. در اين نشست ۷۲ نفر به نمايندگی از احزاب مختلف و گروه های مختلف اجتماعی و صنفي، مدني، دانشجويي، زنان، هنرمندان و غيره شرکت داشتند. اين عده از نقاط مختلف ايران به تهران سفر کرده بودند تا در اين نشست حضور يابند. برگزار کنندگان نشست شورای ملی صلح به دويچه وله گفتند که اين گردهمايی بسيار موفق بوده است. ايده شورای ملی صلح اواخر آبان‌ماه گذشته و با جدی شدن خطر جنگ عليه ايران از سوی کانون مدافعان حقوق بشر به رياست شيرين عبادی مطرح شد. پس از آن کميته موقت صلح تشکيل شد که فعالان آن با گروه‌های مختلف زنان، دانشجويان، معلمان، کارگران و فعالان محيط زيست، نويسندگان وهنرمندان تماس گرفتند. حاصل شش ماه تلاش فعالان صلح، نشست روز پنجشنبه، ۱۳ تير، و آغاز به کار شورای ملی صلح بود. در اين نشست، استوبي، هماهنگ کننده سازمان ملل متحد حضور داشت و برای برگزار کنندگان آرزوی موفقيت کرد. به گفته نرگس محمدي، سخنگوی سازمان مدافعان حقوق بشر و عضو هيات موسس شورای ملی صلح، اين نشست از سوی نهادهای بين‌المللی مورد حمايت قرار گرفت. جودی ويليامز، برنده جايزه صلح نوبل به اين نشست پيام داد که با تمام توان در آمريکا با شورای ملی صلح همکاری خواهد کرد. همچنين موسسه زنان نوبليست و زنان برنده از کشور برمه، ايرلند، گواتمالا، کنيا و آمريکا اعلام حمايت کردند. در ايران آقايان منتظري، حجاريان و امينی از اين نشست حمايت کردند. تعريفی جديد از صلح نرگس محمدی در باره مضمون فعاليت اين شورا گفت: ,تعريفی قديمی از صلح وجود داشت که صلح را صرفا حالتی مي‌دانست که جنگ وجود نداشته باشد. اما تعريف امروز ما از صلح چيزی فراتر از اين است. برای آنکه بتوانيم بگوييم کشوری از صلح برخوردار است بايد الزمات صلح هم وجود داشته باشد. يعنی دمکراسی و حقوق بشر. بنابراين اگر جنگ و حمله نظامی مخالف هستيم، با نقض حقوق بشر هم مخالف هستيم. اگر در کشوری آزادی بيان، قلم، اجتماعات، انتخابات و احزاب وجود نداشته باشد، اگر زنان تحت ستم باشند، حتی اگر در آن کشور توپ و تانک و نظامي‌گری وجود نداشته باشد بازهم صلح برقرار نيست. در داخل کشور هم بين ملت و دولت صلح هم وجود ندارد و ملت ايران با شرايط سختی روبروست. اين نهاد نوپا با حمايت‌هايی که از ‌آن شده مي‌خواهد فعاليت برای تحقق صلح پايدار در ايران را آغاز کند., تقی رحماني، يکی ديگر از اعضای هيات موسس شورای ملی صلح، در مورد جنگ و صلح گفت، تهديد جنگ در ايران الان جدی نيست، ممکن است در آينده جدی شود. ولی "حالت نه‌جنگ، نه‌صلح"، آن شرايطی است که در حال حاضر نيروی های جامعه و توان ملی را فرسوده مي‌کند و بهانه‌ای شده است برای برخی انحصار طلبي‌ها در داخل و کوبيدن هرنيروی مخالف به "عنوان عامل خارجی" در "شرايط حساس". تقی رحمانی مي‌گويد‌، رژيم‌هايی که معمولا يک دشمن خارجی درست مي‌کنند"، در تهديدهای داخلی موفق‌تر عمل مي‌کنند. به گفته تقی رحماني، "روند صلح‌خواهی" در ايران ابعاد سه‌گانه‌ای دارد: - صلح در مقابل جنگ - صلح برای تنش‌زدايی - صلح در مقابل انحصار تقی رحمانی ادامه مي‌دهد: ,صلح بايد بستری شود برای رفاه، توسعه و آزادی. اين حق يک ملت است. اينجاست که جريان صلح‌خواهی اگر درست حرکت کند، فارغ از گرايش‌های سياسی و جناحي، مي‌تواند تاثيرگذار باشد. ولی اينکه تا چه اندازه موفق شود، اين بستگی به شرايط دارد. وجود نهادهای مدنی سازمان‌ده نقطه اميدی است. اگر درعراق و افغانستان حتی درسطح همين امروز ايران چنين نهادهايی وجود داشت، شايد امکان جنگ منتفی مي‌شد.

شيرين عبادی در مورد مهم‌ترين دستاورد نشست شورای ملی صلح گفت: ,مهمترين مسئله دفاع و همدلی گروه‌های مختلف مدني، سياسی و اجتماعی ايران بود که در اين نشست خود را نشان داد., عبادی نيز معتقد است که صلح تنها به معنای نبود جنگ نيست. وی مي‌گويد: ,مثلا وقتی امروز محمدصديق کبودوند به خاطر تاسيس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان به يازده سال زندان محکوم مي‌شود، وقتی مردم از فقر و گرسنگی در عذابند، نمي‌توان از صلح صحبت کرد. چه فرقی مي‌کند، زندان، زندان است، مرگ، مرگ، چه بر اثر گلوله، چه گرسنگی! بنابراين ما علاوه برآنکه با تحريم اقتصادي، با بمباران ايران، با حمله نظامی به ايران مخالف هستيم، اما خواهان شرايطی هستيم که در آن بتوانيم با حفظ کرامت انسانی زندگی کنيم. اگر مردم هم همين را مي‌خواهند، اگر آنها استقبال کنند و گروه‌های مختلف اين تعريف را از صلح داشته باشند، حرکت صلح موفق خواهد شد!,

مريم انصاری