اسرائیل مردم نوار غزه را از طریق «اردوگاه‌های پناهگاه» اخراج می‌کند.

اخبار برگزیده

فلسطینی‌ها می‌ترسند که طرح اسرائیل آنها را سرانجام به مصر سوق دهد، زیرا آنها را از تبعید به بی‌خانمانی می‌کشاند خانواده‌های فلسطینی در زمین‌های خالی در شمال غربی اردوگاه پناهندگان دیرالبلح چادرهای جدیدی برپا می‌کنند.
ده‌ها نفر از آنها در جاده با اتومبیل‌ها و واگن‌های که با الاغ کشیده میشوند وارد می‌شوند که تشک‌ها، پتوها و وسایل خود را حمل می‌کنند.
آنها از نوار غزه مرکزی می‌آیند، منطقه‌ای که اسرائیل تا کنون آن را به عنوان «منطقه امن» برای پناهجویانی که از شهر غزه و شهرهای شمالی فرار کرده‌اند، طبقه‌بندی کرده بود.
اما روز جمعه، ارتش اسرائیل مناطق مرکزی را به «مناطق جنگی» اعلام کرد و به مردم دستور داد تا دوباره حرکت کنند.
این دستور برای بسیاری از ساکنان این مناطق که قبلاً بارها آواره شده بودند، مانند شوکی بود.
آسما سلوه، مادر چهار فرزند میگوید،«وقتی خبر را دیدیم، به صورت هیستریک شروع به گریه کردم. من با این بچه‌ها کجا باید بروم؟».
او در حالی که همسرش با مردان دیگر در اردوگاه پناهندگان چادر می‌زد، گفت: «ما هیچ فامیلی در دیرالبلح نداریم».
در ابتدای ماه، ارتش اسرائیل نقشه‌ای از نوار غزه ۳۶۵ کیلومتر مربعی منتشر کرد که آن را به بیش از ۲۰۰۰ بلوک شماره‌گذاری شده تقسیم کرده است.
به گفته ارتش، ساکنان می‌توانند در نقشه ببینند که کدام بلوک‌ها امن هستند. با این حال، دستورالعمل‌ها گیج‌کننده و گاهی اوقات متناقض بودند و برخی از مناطقی که به عنوان امن علامت‌گذاری شده بودند، بعدها مورد حمله قرار گرفتند.
آخرین دستور از ساکنان ۱۲ منطقه مرکزی – عمدتاً در اردوگاه‌های پناهندگان بوریج و نسیرات – خواست تا به شهر همسایه دیرالبلح نقل مکان کنند، شهری کوچک که قبلاً با صدها هزار آواره از مناطق دیگر پر شده بود.

اردوگاه‌های پناهگاه

سلوه به خبرنگاران گفت که خانواده‌اش در آغاز جنگ در اردوگاه پناهندگان بریج پناه گرفته بودند، جایی که در یک اتاق کوچک در زمین کشاورزی متعلق به اقوامشان اسکان داده شده بودند.
اکنون آنها هیچ جای دیگری برای رفتن ندارند، اما پس از دستور روز جمعه مجبور شدند اتاق را ترک کنند، بدون اینکه هدف خاصی در نظر داشته باشند.
سلوه، ۳۸ ساله، گفت: «ما کیف‌هایمان را برداشتیم، سوار یک واگن باری شدیم و بدون اینکه بدانیم کجا باید بمانیم، اینجا رسیدیم».
«ابتدا به یک مدرسه [تحت مدیریت سازمان ملل] رفتیم، اما به ما گفته شد که دیگر جا برای ما وجود ندارد. مکان قبلاً شلوغ بود، مردم در چادرهایی در زمین بازی و حتی خارج از مدرسه پراکنده بودند»، او گفت.
خانواده سپس از برخی ساکنان محلی شنیدند که در نزدیکی یک زمین خالی وجود دارد که برخی از مردم در آن چادرهای جدیدی برپا می‌کنند، بنابراین به آنجا رفتند.
«همانطور که می‌بینید، ما در حال ساخت اردوگاه‌های تبعید جدید در داخل اردوگاه‌های پناهندگان هستیم.»
سازمان ملل روز جمعه اعلام کرد که میزان تبعید در پی آخرین دستور تخلیه مشخص نیست.
به طور کلی، سازمان ملل تخمین می‌زند که از ۷ اکتبر، ۱.۹ میلیون نفر از نوار غزه تبعید شده‌اند که بیش از ۸۰ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهد. اکثر آنها در مناطق مرکزی و شهر جنوبی رفح هستند.
روز یکشنبه شب، جنگنده‌های اسرائیلی یکی از مرگبارترین حملات هوایی خود را به اردوگاه‌های پناهندگان مرکزی بریج، مجازی و نسیرات انجام دادند.
در این حملات هوایی که مناطق مسکونی شلوغ را هدف قرار داد، بیش از ۱۰۰ نفر کشته شدند. ده ها تن دیگر زخمی شدند.

امنیت بی امنیت

ترس از امنیت فرزندانش، خانواده ها را به دنبال دستور اخراج اسرائیل سوق می دهد. اما نگرانی دیگری به همان اندازه بر او سنگینی می کند: احتمال آواره شدن در نقطه ای در آن سوی مرز با مصر.
او گفت: «من می ترسم که این بخشی از نقشه آنها برای بیرون راندن اجباری ما به سینا باشد، زیرا آنها به تدریج ما را به جنوب و به مرز رفح می برند.
وی با اشاره به اردوگاه آوارگان دیرالبلح افزود: «ما نمی دانیم تا کی می توانیم اینجا بمانیم یا اینکه آیا این چادرهای موقت تبدیل به کمپ های دائمی آوارگان مانند همان جایی که در آن این چادرها را می سازیم، خواهند شد یا خیر».
این اردوگاه پس از فاجعه نکبه، فاجعه ۱۹۴۸، برای اسکان آوارگان فلسطینی که توسط نظامیان صهیونیست به زور از خانه های خود بیرون رانده شده بودند، ایجاد شد.
بر اساس گزارش سازمان ملل، بیش از ۲۶ هزار پناهجوی فلسطینی در این اردوگاه ثبت نام کرده اند، اگرچه تعداد پناهندگان می تواند بیشتر باشد.
به دلیل ترس از تبدیل شدن به پناهنده دائمی و عدم امنیت و اعتماد به دستورات اسرائیل، بسیاری از آنها از پیروی از دستورات خودداری می کنند.
احمد النجدی، ۲۳ ساله، در آغاز جنگ با خانواده اش از شهر غزه به مناطق مرکزی آواره شد.
این مناطق اکنون توسط ارتش اسرائیل به عنوان “مناطق جنگی” طبقه بندی شده اند، اما نجدی می گوید که می خواهد در آنجا بماند.
او گفت: «حتی اگر بخواهیم تخلیه کنیم، جایی برای رفتن نداریم. حتی اگر بخواهیم یک آپارتمان یا خانه در مناطق امن دیگر اجاره کنیم، نمی‌توانیم آن را پیدا کنیم.»
این مرد جوان که در حال حاضر در اردوگاه آوارگان بریج به سر میبرد، گزارش می دهد که سه نفر از بستگانش در حمله هوایی اسرائیل به خانه ای در دیرالبلح که در آن اقامت داشتند و در حال حاضر از ساکنان آن درخواست پناهندگی می شود، کشته شدند.
چه کسی به من تضمین می دهد که اگر از این بلوک به آن بلوک بروم، با خانواده ام کشته نخواهم شد؟.
این نقشه فقط برای رسانه ها ایجاد شده است تا اسرائیل بتواند بگوید “ما به ساکنان هشدار دادیم”.

میدل ایست آی